MAHIGIT kalahating oras nang nakatingin si Ace sa monitor ng laptop at hindi niya pansin na kanina pa siya pinagmamasdan ni Agustin sa ganoong ayos. Ilang sandali na lamang ay male-late na sila sa kanilang client meeting pero tila wala siyang balak tumayo o gumalaw man lamang.“Sir Ace, are you okay?” tanong ni Agustin sa kanya.Tumango siya pero hindi natinag. Simula nang pumasok siya sa opisina ay wala nang patid ang pagpaalala nito ng mga kailangan niyang gawin nang araw na iyon – mga meetings, mga updates sa bagong projects, mga cancelled photoshoots, mga problema sa models, at iba pa. Hindi pa man nakakapangalahati ang araw ay pakiramdam niya ay susuko na ang utak at katawan niya dahil sa trabaho. “It’s time, sir Ace,&r

HE’s been trying his best not to gaze at her throughout that dinner. Sahara looked like a high school student with her simple shirt and jeans. Totoo’ng hindi na nito kailangang magbihis ng mamahalin o maglagay ng kung anu-anong make-up para gumanda dahil kahit wala itong kolorete sa mukha ay napakasarap nitong tingnan. She wore her wavy hair down, which he’s been itching to smell and to touch since she arrived. She said she wanted to talk and apologize for what she had done, or didn’t do. Truth is, he’s furious until now but he couldn’t do anything about it. Gustuhin man niya itong sigawan dahil sa hindi nito pagtupad sa pangako nito noon, hindi niya magawa, lalo na sa mga oras na iyon. Sahara was so beautiful that the moment she entered the restaurant, it felt like h

“Kuya Lucio, may makukuha pa kayang taxi ngayon?” Nanlaki ang mga mata ni Lucio, na siyang bartender ng restaurant. Maliit ito sa kanya, maitim, payat. Masayahin rin ito, mahilig magpatawa na kahit ganoong bumabagyo ay biro pa rin ito nang biro. “Naku ma’am! Wala na po tayong makukuhang taxi, o kahit na anong sasakyan ngayon! Eh kalakas ng ulan o! Tiyak na baha na po sa labas niyan! Kung gusto ninyo, bangka, baka meron akong ma-para riyan sa labas, hehe.”Napangiti siya, maging ang mga kasamahan nito.“Heto oh, kakatext lang ng kapatid ko, bahang-baha na raw ang mga daan papunta dito sa atin sa Antipolo. Kahit nga po ‘yung ibang dapat na mag-che-check out ngayon, ipinagpaliban na lang bukas. Ang mabuti pa, dito na kayo magpalipas ng gabi. Tiyak, bukas e

SAHARA’s lips were warm and soft. He didn’t have to wait long for her to respond because the moment his lips touched hers, her mouth instinctively opened, as if she’s been wanting the kiss as much as he did. All of a sudden, he ended the kiss as if he’d been burned. “I missed you so much, Sahara. Ever since I saw you again, I can’t get you off my head,” he whispered while looking deep into her eyes. With the lamp still in one hand, he caressed her cheek with the other. Her eyes were sparkling against the light. “Alam mo ba kung gaano kahirap para sa’kin na makita ka na may kasamang iba? It was the worst feeling, Sahara. Knowing that you’re with someone else – with someone I knew all my life…alam mo ba kung ano ang gusto kong gawin ‘nung nakita kong kasama mo si…Tito Ric

EVERYTHING’s set. Ace called Agustin last night para sunduin sila ni Sahara sa Inn. The plan – tutuloy sila sa airport at lilipad patungong Boracay. He called their hotel, booked a room and probably from there, they could arrange another flight to Palawan or wherever because he’s sure that his Tito Ricky would do everything to find Sahara – and if he discovered that she’s with him, he’s dead.“Come on, let’s have some breakfast first while waiting for Agustin,” bulong niya sa tainga ni Sahara.Tumango ito nang bahagya at ngumiti. Hawak-kamay silang magkatabing naupo sa bar ng Inn. Ipinatong niya ang mga gamit ni Sahara sa ibabaw ng bar counter at iayos niya ang pagkaka-sukbit ng knapsack sa kanyang balikat. Good thing that the entire place was still operating despite what happened. Maaliwalas na ang kalangitan, na parang walang nangyari. Alas siyete pa lamang ng umaga pero abalang-abala na ang lahat