NANG gabing iyon ay mabilis na siyang nakatulog. Hinayaan niya ang pagpapapansin ni Gheron sa messenger. May pa 'Gal Vensson' pa itong nalalaman at kung inaakala nitong mag-re-reply siya, nagkakamali ito. Hindi niya rin magawang i-block ang lalaki. Hindi dahil sa ayaw niya, kundi ayaw niyang bigyan ng rason ito na mas lalo siya nitong kukulitin kapag nalaman nitong binlock niya ito sa social media.Bukas niya na isipin ang pagpapadala ng 80 thousand para makalabas ang kaniyang kapatid. Pero hindi niya na pala kailangan gawin iyon dahil biglang nag-chat si Marites, nakalabas na ang kaniyang kapatid na lalaki at walang binayarang piyansa. Kahit papaano, masaya siya sa balitang iyon.Kaya nang umagang iyon, magana at masigla siyang bumalik sa trabaho. Maaga rin siyang binomba ng mga tanong ni Judith at kung bakit natagalan siya sa pag-uwi kagabi at kung sino ang nakilala niyang mga lalaki. Kahit kailan talaga, hinahanapan siya ng lalaki ni Judith."Maria!"Humarap siya kay Judith na blan

MABILIS na lumipas ang ilang linggo at gano'n pa rin ang nangyayari sa tuwing nasa paligid si Gheron. Kung hindi nito binibwesit ang araw niya, inaasar naman siya nito at susundan kahit saan siya magpunta.Nagkasagutan na rin sila ni Marienella na inlove na inlove kay Gheron. Muntik na silang nagkasabunutan dahil sa selos na naramdaman nito. Habang si Judith na nag-iisang kaibigan niya dito sa Japan, ito ang dakilang tagabunganga at taga-cheer sa lovelife niyang mas malamig pa sa yelo.Tulad ngayon, nasa likuran na naman niya si Gheron nakasunod habang bitbit niya ang basket na may mga lamang prutas na pinitas. Nagkunwari na lang siyang hangin ang sumusunod sa kaniya. Napapansin niyang mas nagiging makulit at mapang-asar ang lalaki kapag pinapansin niya ito at pinagbubungangaan. Naubos na nga niya lahat ang na masasakit na salita pero wala itong pakialam pa rin. Nalilito siya kung manhid ba ito o sadyang matigas lang ang atay."Marie-babes, hindi ka pa rin nag-reply sa message ko kaga

KUNG gaano kabilis na masuspende si Marie sa trabaho, gano'n din kabilis ang swerte sa kaniya na matanggap sa Silver Garden. Hindi lang iyon, stay in siya ayon sa Manager na kaniyang nakausap at ang Silver Garden na Restaurant na napuntahan niya ay hindi basta-bastang Restaurant lang. Isa itong 5-star Restaurant ayon sa review na nakita niya sa google at marami itong branches worldwide!Gusto niyang tanungin ang sarili kung malas ba siya talaga o swerte dahil hanggang ngayon 'di pa rin siya makapaniwala. Stay in siya sa loob ng dalawang linggo, libre pagkain, kuryente, lahat na mga kailangan niya ay libre. Ang tanging gawin niya ay gampanan ang pagiging kitchen assistant at maging masunurin sa Chef na kung saan siya i-assign. Sa parteng iyon, medyo naguluhan siya pero inisip na din niyang very convenient ito sa kaniyang parte. Iisang tao lang ang kaniyang pagsisilbihan at susundin ang utos.Maraming sinabi sa kaniya ang Manager ng Silver Garden. Mga rules at regulations ng Restaurant

MALAYO na siya. Nakahinga siya ng maluwang nang makitang 'di siya sinundan ni Gheron. Nasa loob pa rin ito ng convenient store at halatang nakipag-away sa counter. Nagkibit na lang siya ng balikat at nagmadaling maglakad. Wala siyang pakialam kung makapal ang yelo ng paligid, manhid din naman ang pagkatao niya.Awtomatikong napatigil si Marie sa paglalakad nang may humarang sa kaniyang daraaanan. Napakunot ang kaniyang noo. Tatlong hapones ang kaniyang nakikita. May mga hawak na sigarilyo at malayang hinihithit iyon sabay buga sa kaniyang harapan."Hitori de?" Alone?Tumaas ang kaniyang kilay. Hindi na lingid sa kaniya na uso sa Japan ang ganito. Hindi niya pinansin ang tatlo, lumihis siya ng nilalakaran at balak takbuhin na lang ang nasa kalayuang Staff House."Haya suginai!" Not too fast. Humarang sa kaniyan ang isa. May suot itong bonnet at maangas na bumuga ng usok sa hangin, tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa."Hitori de aruite wa ikemasen, Ojosama," You should not walk by

"MARIE-BABES, get me the potatoes."Walang imik na sinunod niya ang utos ni Gheron kahit may paglalambing sa tono nito. Nasa trabaho sila at konti na lang, sasabog na siya sa bawat paglalambing ng boses nito, na parang sila lang ang tao sa loob ng malaking kusina."Get mo some pasta."Kumuha rin siya ng pasta sa storage room. Baka may balak pa itong ipakuha, ipakuha na nito. Nahiya pa ito sa kakautos sa kaniya simula kanina. Ang trabaho niya, assistant. Ang ginawa nito sa kaniya, alila.Hindi rin siya nito pinilit na tumikim, dahil iyon ang hinding-hindi niya gagawin kahit mangisay ito. Hindi naman siya natatakam sa kahit anong luto nito. Hindi nga ba?"Ayan ho!" Pabagsak na nilagay niya ang pasta sa tabi nito at imbes na magulat ito sa kaniyang inasta, ngumiti lang ito ng simpatiko at walang paalam na pinisil ang kaniyang pisngi. Napapiksi siya sa ginawa nito."Thank you pancakes." Saka ito bumalik sa ginawang paghahanda ng lulutuin.Habang siya ay hindi makaimik sa kinakatayuan. And