“E-ERIK, kumusta na si Mia?”Tinig iyon ni Rosanna na nilapitan siya kasama si Dahlia. Nakaupo siya noon sa lobby chair habang naghihintay sa paglabas ng doktor na kasalukuyang uma-attend kay Mia sa loob ng Emergency Room.Noon nilingon ng binata ang dalawang babaeng naupo sa kanyang tabi. “Hinihintay ko pa ang doktor,” aniyang lumunok. “N-Natatakot ako,” iyon ang sa huli ay minabuti na rin niyang aminin.Hindi alintana ang dalawang babaeng kasama ay tila nahahapo at pinanghihinaan ng loob na yumuko si Erik sapo ang kanyang noo.Kanina pa niya gustong umiyak. Nagpipigil lang siya. Kahit ang totoo ay parang unti-unting nilalamon ng takot ang lahat ng pag-asa na nasa puso niya.“M-Mahal na mahal ka ni Mia, Erik,” iyon ang narinig niyang isinatinig ni Rosanna. Dahilan kaya niya ito muling nilingon kasabay ng pagtutuwid niya ng kanyang upo.“A-Alam ko, ako rin naman, mahal na mahal ko siya. At iyon ang dahilan kaya ako natatakot ngayon,” pagtatapat niya saka tinuyo ang kanyang mga luha.N

“MABUTI naman ang dumating ka na, hijo, pwede mo bang samahan si Mia sa doktor niya?”Iyon ang agad na itinanong sa kanya ng kanyang Tiya Ising nang lapitan niya ito para magmano.“Ay, oo ng apala, ngayon ng apala ang schedule niya ng checkup,” ang nakangiti niyang sabi saka tumango. “Walang problema, Tiya,” ang dugtong pa niya.“Maraming salamat, hijo,” anitong tinapik siya sa balikat. “Kumain kana ba? Nagluto si Mia ng adobong atay ng manok.”Sa narinig ay agad na nakaramdam ng pagkagutom ang binata. “Kumain na po ako. Pero dahil masarap magluto si Mia, kakain ulit ako,” sagot niya sa masiglang tinig.Malapad at matamis ang ngiting pumunit muli sa mga labi ng kanyang tiyahin. Ilang sandali pa ang iniwan na niya ito. Saktong may bumili sa tindahan kaya tumayo ang tiya niya para pagbilhan iyon.Sa loob ng ilang buwang pananalita ni Mia sa bahay nila ay hindi niya maitatanggi na magaan ang loob niya dito. Likas na mabait kasi ang dalaga. Sa kabila iyon ng pagiging mahiyain nito na una

“ANG sabi ng doktor mga isang linggo siyang mag-i-stay sa hospital. Just to make sure na magiging okay ang lahat,” ani Erik.Nakita niyang nagbuntong hininga ang nanay niya matapos ang kaniyang sinabi. “Paano ang kasal ninyo? Hindi ba dapat ngayong araw iyon?” Agad ang panghihinayang na naramdaman ni Erik dahil doon. At kahit pa sabihing may dahilan siya para magduda sa lahat ng malasakit at pag-aalalang ipinakikita ngayon sa kanya ni Aurora para kay Mia. Minabuti na muna niyang isantabi ang lahat ng iyon. Mas gusto niyang isiping totoo ang nanay niya sa lahat ng ginagawa nito. Dahil hindi rin naman niya gustong magkaroon ng panibagong dahilan para kamuhian ito.“Kinausap ko na si Mia tungkol diyan, nay. Mas gusto ko kasing maayos siya sa araw ng kasal namin,” pagsasabi niya ng totoo.Mas gusto niyang maayos ang kalagayan ni Mia kapag nagpakasal sila. Tutal nakakulong na rin naman si Bernie na naiisip niyang tanging kontra nalang sa pagmamahalan nilang dalawa. Ang tanging taong pwed

“E-ERIK,” hindi na rin napigilan ni Mia ang sarili niyang magpadala sa alab ng damdamin na unti-unting binubuhay ni Erik sa pagkatao niya nang mga sandaling iyon.Hindi tumigil ang binata sa ginagawa nitong paghalik sa kanyang leeg. Habang ang kamay nito ay unti-unti naring naglilikot na naramdaman pa nga niyang humaplos sa kanyang hita.“Miss na miss na kita, Mia,” anitong ibinalik ang mga halik nito sa kanyang mukha at sa huli ay muling sumakop sa awang niyang bibig.Hindi niya alam kung sinadya iyon ni Erik. Pero nang tamang nagsanib muli ang kanilang mga labi ay noon naman nito eksaktong pinisil ang hiyas na nasa pagitan ng kanyang mga hita. At dahil nga hindi niya iyon namalayan ay kaagad siyang napakapit sa manggas ng suot na tshirt ni Erik. Dahil iyon ang una niyang nakita na pwedeng kapitan.“Hindi mo alam kung gaano katindi ang pananabik na nararamdaman ko para sa iyo, Mia,” ani Erik nang tumitig ito sa kanya habang pinipiga ang kanyang pagkababae.Masarap na sensasyon ang hu

“MABUTI na rin iyong naisip ni Erik na bumalik sa trabaho. Kahit pa kasi sabihin mong bonggang mayaman ang magiging bayaw namin eh kailangan pa rin niyang kumayod. Aba, sayang naman ang kita! Hindi ba Rosanna?” Iyon ang malakas na patutsada ni Dahlia nang araw na iyon. Dinalaw siya ng mga ito dalawang linggo na rin ang nakalilipas mula nang makalabas siya ng ospital.“Oo naman. Teka nga, Mia. Kumusta naman kayong dalawa ng magiging biyenan mo?” si Rosanna na sandaling inayunan ang tinuran ni Dahlia bago siya hinarap.Tinutulungan siya ng mga ito sa paghihiwa ng mga rekado para sa lulutuin niyang Kare-Kare para sa pananghalian. Nagsabi kasi si Erik sa kanya na magha-half day lamang ngayon araw sa opisina at sa bahay na itutuloy ang iba pa nitong mga trabaho. Sa totoo lang hindi niya maunawaan ang binata kung bakit mula ng makalabas siya sa ospital ay labis na pag-aalaga na lamang ang ginagawa nito sa kanya. Parang gusto na nga rin niyang mag-isip kung minsan na alam na nito ang tungk