(Cedrick POV)  “A scent of rosemary.”Sinabi ni Master Kia ng mahawakan niya ang lumilipad na payong.Akala ko magkakaroon na naman ng tension sa paligid, ngunit halatang kalmado siya ngayon.“A woman.”Nakangiti ito.“Who do you think owned this?” “Master Kia.”Tinatanong niya ako na di ko naman siya kaagad masasagot. “An early challenge to return this to the owner. I am curious to her scent.”Kumalma lang siya dahil sa amoy na yun?Sa isang iglap nawala na lang si master Kai sa harapan ko.Maagang trabaho para sa isang kagaya ko. Saka wala na atang mapagka-abalahang iba si Master Kai kundi gawin ang mga bagay na walang kwenta. Ikinasunod ko naman sa kanya.Natagpuan ko ang sarili sa harapan ng hospital. Kagagaling ko pa lang

(Dahlia POV)“Iiwan ko dito ang dokumento para pirmahan mo.” Napatango ako.“Kailangan niyang suma-ilalim sa operasyon sa lalong madaling panahon. Kaya kailangan mong pirmahan kaagad yan. Nga din pala, maari naming maibalik ang dilang pinutol sa kanya kung kaagad mong mapagdesisyunan na ipasok siya sa surgery room.” Umangat ang paningin ko sa kanya. Anong pinagsasabi ng babaing to?“Pinutol ang dila niya?” Marahan siyang napatango.“Narinig mo na din naman ata ng klaro Miss.”Saka siya lumabas ng silid. Marami pang tanong ang umiikot sa isipan ko. Ngunit di ko alam kung sino ang tatanungin ko.Anong gagawin ko ngayon sa harapan ni Carlo? Iiyak?Iiyak dahil malaking pera ang natitiyak kong kailangan bayaran sa hospital. Anong pinagagawa nila sa sarili?Umayos naman kayong dalawa ni

(Dahlia POV)Lumapit na lamang ako kay Grandma na di umiimik. Naiinis din siya sa nangyayari. Alam ko. Shop niya ito. Itinayo niya sa sariling sikap at pawis. Tapos mawawala lang ng ganito dahil sa kalokohan ng apo niya.Carlo naman kasi.  “Dahlia, asaan ang Carlo na yan?! Hinuhudas niya ang tindahan ko. Dapat sa kanya ginigising na ang susundong si Kamatayan. Hindi yung ako ang pinag-iinitan. Nasaan ba siya?” “Grandma naman, chill lang. Tandan niyo wala pang kabaong si Carlo. Plus, kayo din ang aatakehin ng altapresyon kapag nagtagumpay ang inis niyo kay Carlo.”May kinukuha ako sa sling bag ko.Nang makuha ko ang keychain na ginawa ko sa isang bato na maganda lang pero wala naman atang halaga to. Sayang naman kung itatapon ko. Binuksan ko ang aparador kung nasaan ang mga panglinis. Kinuha ko na din ang walis tambo.“Karen.” hag

(Venal POV)Bumalik ako sa cafe dahil sa dahilan ng aming ipinunta dito.Ang makausap ang babae.Naabutan kong pinagsisilbihan nila ang mga tauhan namin na…Napatitig sa akin ang mga tauhan, halatang di nila alam ang gagawin.  Tumango na lamang ako sa kanila. “Saan ka pumunta?”Masiglang bati sa akin ng babae. Parang nawala kaagad ang bakas ng pag-aalala sa mukha niya.Unang kita ko pa lang sa kanya, agad ko nang naramdaman ang masayahin niyang auwra. Dahlia Amelia ang pangalan nito na nangaling sa pangalan ng isang bulaklak.Bulaklak na merong katangiang magpaganda sa boung paligid.Generally, the significance of Dahlia flowers is positive. Perhaps the most common of all is finding inner strength, which roots back to the plant’s ability to withstand harsh conditions.Some said, Dahlias are remainin

(Dahlia POV)   Walang oras para nga mag-usap-usap kaming tatlo. Naging abala ako sa pag-serve ng mga inu-order ng mga barkada ni Karen. Habang si Grandma, nanahimik ngunit alam ko malalagot si Karen. Tinititigan ko ng pagbabanta si Karen na natuklasan ni Lola ang kawalang-hiyaan niya. Wala namang magagawa ang kindat niyang ibinigay sa akin.   Tanghali na ng magsi-alisan sila Karen sa Tea shop namin. Di ko pa nga nagawang maupo, yung mga loyal customer naming na-stranded sa labas kailangan asikasuhin. Kaliwa kanan yung order, at mag-isa kong ginagawa. Si Karen, di man lang muna ako tinulungan. Iniwan pa niya sa akin na ako daw ang bahala magpaliwanag kay Lola. Di naman ako baliw para saluhin siya. Kung parati sila ganito pati negosyo ni Lola baka maglaho. Grandma, wala ba kayong matinong apo?   “Emperor Tea for take out order.”   “Thank you, Miss.” Naku