(Owen POV)   Di na nila hinintay ang kusa kong pagbisita sa tinitirahan ni Miss Yuki. Nagsisulputan sa harapan ko ang mga tauhan nito. Ang ibig lang sabihin ng pagpunta nila dito ay sumama ako sa kanila. Kaya sumama ako.   Nang madaanan namin ang opisina ng asawa ko, matalim na titig ang pinabaon niya sa akin. Tuloy, nagdadalawang isip na ako kung mahal pa ba ako ng asawa ko o hindi na. Miss Nam naman…   Halos nanginginig ang katawan ko ng tumampad sa aking paningin ang tahanan ng magkaptid na Carter. Sa pagkaalam ko, ampon lang ng mag-asawa si Yuki at ang tunay na anak yung usap-usapan na namumuno sa isang grupo ng mafia. Ano pa nga ba? Isang mafia boss. Akala ko nga din kathang-isip lang ang tungkol sa kanila. Ngunit totoo pala ang tungkol sa kanila.   Halos matumba ako ng makalabas ako sa sasakyan. Paano na talaga Mis

(Owen POV)   “Sa totoo lang Master Kia, ang sinusulat niya…”   “B****a.” Siya na mismo ang nagtapos ng sasabihin ko. “Alam mo bang nasasaktan ang kapatid ko sa mga naririnig niya sa inyo? Kung b****a nga ang paningin niyo sa pinaghirapan ng kapatid ko, sa tingin niyo mapapatawad ko kayo? Mayroong takas ang kompanya ninyo sa akin? B****a. Yan kasi ang tumatak sa isipan niyo. Kaya lahat ng maaring ma-ipasa pa ng kapatid ko sa kompanya ninyo, ay tatratuhin nang b****a. Wala nang tiwala ang kompanya niyo sa talento ng kapatid ko.”   “Master Kia, di naman sa ganoon.” Napabuntong hininga ako. Di ko alam kung masasagot ko ba siya ng maayos.   “Magaling na manunulat ang kapatid ninyo. Di ko alam kung ano ang nangyari na habang tumatagal…” Di ko alam kung sasambitin ko ang masasakit na salita. Baka kasi, ito pa ang ikasanhi ng pagkamatay ko. Kaya muli akong napalunok.

(Cedrick POV)   “We did everything to set up the grandchild of the old woman who owns the Milktea shop, Master Kia.”   Ngumisi lamang sa akin ang boss namin. Kung sa maduming laro lang naman, di talaga kaagad lalantad ang tunay na layunin. Papa-inin ang biktima. Hangang sa napansin nito tuluyan siyang nahulog sa patibong. At walang takas.   Yun ang maduming laro ng isang Mafia Boss, kagaya niya Master Kia. Napatango ito.   “May balita ka na ba kung nasaan ang hinahanap natin?”   “The slayer of our clan.” klaro ko. “I am afraid na wala paring balita Master Kia.”   “We need his blood. As soon as possible.” Saka niya kinuntrol ang sarili na hindi maging isang ganap na lobo.  Sabi nga kung ang poison ng ahas ay ang gamot din naman ay venom nito, ibig lang sabihin ang pumapatay ng lahi namin ay siya ring gamot

(Dahlia POV)“Magnanakaw ka no?!”Agad nagsilingunan sa amin ang mga tao sa paligid. “Anong ibig niyong sabihin?” tanong ko na wala akong ideya. Malinaw sa akin ang sinabi niya. Ako magnanakaw?Syempre itatangi ko dahil wala naman akong ugaling ganoon. Di ako pinalaki para ipahiya ang mga magulang ko.Napailing ako sa kanya. “Nawawala ang wallet ko! Asaan?! Ginawa mong pagkakataon na dukutan ako no?!”Bulyaw nito sa akin. “Kung nawawala po ang wallet niyo, babalikan ko po sa napaghulugan niyo ng mga prutas. Baka naiwan lang do—.” “Hindi! Magnanakaw ka! Matanda na nga ako iha! Nanakawan mo pa ako?! Aba naman! Ganyan na ba ngayon ang mga kabataan?!”Kumukuha ito ng atensyon. Pinagkumpulan na nga kami ng mga tao.Agad kaming kinunan ng larawan at video. 

(Dahlia POV) Sira ulo yung tumulong sa akin.Syempre uulitin lang ng matandang yun ang ginagawa niya sa akin sa iba.Haist. Wala na bang matinong maisip na trabaho ang ilang tao para kumapit sa pag-ii-scam?Tsk. Sana naman di pa nasira ng tuluyan ang mukha ko sa social media.Sabagay di naman ako aktibo sa mga ganyan. Nagiging abala lang ako sa social media kapag nagbabasa ako. Inaalam ang mga trends ngayon.Yun ang gawain ng isang writer. Dapat dumaragdag ang mga kaalaman nito. Naalala ko ang sinabi ng lalaki sa akin kanina. Importante ang oras kesa sa pera. Kaya pinulot ko na yung mga pinamili ko at tuluyan ngang umalis sa lugar. Di ko na lang pinansin yung mga taong nagsasayang ng oras nila. At para naman kay Kuya na tumulong sa akin, thank you na lang. Kung magkano man ang ibinigay sa ale, donasyon na niya ito sa matanda.Sana naman nanay wag