Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 521 - Bab 530

“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก ทั้งหมดเป็นเพราะคุณได้ช่วยผมเอาสิ่งที่เคยเป็นของพ่อแม่ผมกลับคืนมาได้”เมื่อเธอได้ยินประโยคนั้น เธอรู้สึกราวกับว่าเธอทำบาปอย่างใหญ่หลวงการฟื้นคืนชีพกลับมาของเธอ มีจุดประสงค์เพื่อการแก้แค้นเธอดีใจที่ได้เห็นเจเรมี่ทุกข์ทรมานแบบนี้ เขาควรไม่เหลืออะไรเลย แต่เธอก็ไม่อยากให้การแก้แค้นของเธอส่งผลกระทบต่อท่านผู้อาวุโสแห่งวิทแมนหลังจากที่เฟลิเป้ออกไป เมเดลีนก็โทรหาเจเรมี่เจเรมี่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากเธอ เขามายังสถานที่ที่เมเดลีนนัดหมายเขาขับรถมายังบ้านพักคนชรา“ตอนนี้ท่านปู่พักอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เมเดลีนรู้สึกยากที่จะยอมรับได้ว่าท่านปู่ต้องมาพักอยู่ที่นี่“สภาพแวดล้อมและสิ่งอำนวยความสะดวกที่นี่ดีมาก” เจเรมี่เดินนำทางเธอไปเมเดลีนรู้ดีว่าสำหรับท่านปู่แล้ว ไม่ว่าสภาพแวดล้อมในการอยู่อาศัยจะดีเพียงใด หรืออาหารจะมีรสชาติเลิศเลอแค่ไหน แต่มันคงจะไม่ดีเท่าการได้อยู่ข้าง ๆ ลูกหลานของเขาเมเดลีนไม่สามารถยอมให้ท่านปู่ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในสถานที่แห่งนี้ได้ “เฟลิเป้สัญญากับฉันว่า เขาจะคืนคฤหาสน์วิทแมนให้คุณปู่”เจเรมี่ยกยิ้ม “คุณเชื่อจริง ๆ เ

‘เขาชอบฉัน?’เมเดลีนคิดว่ามันเป็นเหตุผลที่ไร้สาระแม้ว่าเขาจะบอกรักเธอเป็นบางครั้ง แต่ความทรมานที่เธอได้รับในอดีตอันมืดมนยังคงชัดเจนเสมอ“ผมจะไปส่งคุณ” ทันใดนั้นเสียงของเจเรมี่ก็ดังขึ้น ทำให้เมเดลีนดึงสติตัวเองกลับมาเธอมองชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วยความสงสัย‘ไม่เอาน่า เอวลีน มอนต์โกเมอรี อย่าไปหลงกลผู้ชายคนนี้’‘หากเขามีความรักให้เธอบ้าง เธอคงไม่รู้สึกถึงความเกลียดชังขนาดนี้’เจเรมี่สังเกตเห็นว่าเมเดลีนกำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาแปลก ๆ เขาได้แต่หวังว่าเธอจะหลงเหลือความผูกพันกับเขาบ้างน่าเสียดายที่มันเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันเมเดลีนโบกแท็กซี่ข้างทางและกลับไปตามลำพัง เขาเฝ้าดูเธอขึ้นแท็กซี่จากไปจนลับสายตาอย่างโดดเดี่ยว ก่อนที่เขาเองก็จากไปเช่นกันหลังจากเขาจากไปไม่นาน ร่างหนึ่งก็เข้ามาในบ้านพักคนชราอย่างลับ ๆ ล่อ ๆใครบางคนเดินตรงไปที่แผนกต้อนรับและประกาศก้องว่า “ฉันคือเมเดลีน คอว์ฟอร์ด หลานสะใภ้ของคุณวิทแมน ฉันมีเรื่องสำคัญจะถามเขา”…หลังจากกลับถึงบ้าน คำพูดที่ผู้อาวุโสวิทแมนพูดยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอหลังจากลงนามในใบหย่า เมเดลีนก็ไม่อยากเห็นเจเรมี่อีกเลย แต่วันนี้เธอกลับมาเ

การแสดงออกของเมเดลีนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น “พาแจ็คลงมาเดี๋ยวนี้ คุณคงได้เห็นแล้วนี่ ว่าน้องสาวของคุณคิดยังไงกับฉัน ฉันไม่ต้องการให้มีคนคล้าย ๆ เมเรดิธเพิ่มขึ้นมาอีกคน และทำอะไรแย่ ๆ กับแจ็คเพียงเพราะเธอไม่ชอบฉัน”เจเรมี่ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่พูดออกมา เขารีบขึ้นไปอุ้มแจ็คสันลงมาอย่างเชื่อฟังคาเลนไล่ตามพวกเขามาจนถึงประตู และถามเจเรมี่ว่าทำไมเขาถึงพาแจ็คสันออกมาเจเรมี่ไม่ตอบหล่อน แต่กลายเป็นอีวอนซึ่งกำลังเดินตามเจเรมี่เข้ามาที่เป็นคนเปิดปากของเธอเพื่อยุยงใส่ร้าย “คุณป้าคะ ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเมเดลีนคือตัวปัญหาค่ะ! เมื่อกี้หนูเจอเธอข้างล่าง ไม่เพียงแต่เธอจะรังแกหนูเท่านั้น แต่เธอยังบอกกับเจเรมี่อีกว่า เธอกลัวว่าคุณป้าจะทำร้ายแจ็ค เธอจึงขอให้เขาพาแจ็คมาหาเธอทันที!”เมื่อได้ยินแบบนี้ คาเลนก็กัดฟันด้วยความโกรธ “นังสารเลวนั่น ก่อนหน้านี่เธอก็ดูร้อนใจนะ แต่ตอนนี้สิ เธอดูร้อนใจยิ่งกว่า! ฉันต้องให้เธอรู้ซะบ้างว่า ฉันยิ่งใหญ่แค่ไหน!”เมื่อได้เห็นคาเลนกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ อีวอนก็เผยใบหน้าเยาะเย้ย เธอตั้งใจที่จะทำให้เกิดปัญหา…แจ็คสันหลับสนิทตลอดทางตลอดจนถึงค

เธอยิ้มเยาะเมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างหน้าตัวเอง เธอเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายและนั่งลงอย่างเชื่องช้า “คุณนี่เอง”น้ำเสียงของเธอดูไม่ค่อยเคารพ และเธอก็ดูไร้กังวลกับความตาย“อย่าพูดเหลวไหล คุณยังมีเงินในบัญชีห้าล้านอยู่หรือเปล่า?” แทนเนอร์ถามอย่างหมดความอดทน“ฉันมี แต่เพราะฉันอยู่กับเจเรมี่มาหลายปี ฉันก็เลย พอได้รับผลประโยชน์บ้าง” เมเรดิธหัวเราะเยาะอย่างเย่อหยิ่ง ขณะเอนหลังพิงเก้าอี้ “คุณสามารถไปที่บัญชีอื่นของฉัน เพื่อถอนเงินหนึ่งล้านออกมาก่อนก็ได้ หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ฉันจะบอกรหัสผ่านบัญชีอื่นให้คุณทราบ”ดวงตาของแทนเนอร์เปล่งประกายในทันที แต่เขาก็ยังมีความสับสนอยู่บ้าง “อย่ามาเล่นเกมกับฉัน”“อีกครึ่งเดือนฉันก็จะตายแล้ว ฉันจะได้อะไรจากการเก็บเงินก้อนนี้ไว้ล่ะ?” เมเรดิธพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ แต่จู่ ๆ เธอก็กำหมัดของเธอแน่น ขณะที่ความคลุ้มคลั่งจากอกของเธอก็พุ่งมาสู่ดวงตา “แต่ก่อนฉันตาย ฉันต้องได้เห็น นางแพศยาเมเดลีนตายด้วยตาของฉันก่อน!”“ตราบใดที่คุณช่วยฉันจัดการเรื่องสำคัญนี้ได้ เงินห้าล้านนั่นจะเป็นของคุณ!” เมเรดิธล่อใจเขา มองเห็นประกายแห่งความโลภในดวงตาของแทนเนอร์ เธอนั่งไขว่ห้าง

ก่อนที่เธอจะได้สัมผัสเมเดลีน เธอก็ถูกกำราบโดยผู้คุมถึงอย่างนั้นเมเรดิธก็ไม่ได้หยุดตะโกน เธอบ้าคลั่ง และยิ่งประสาทเสียเข้าไปใหญ่ “ฉันจะไม่ยอมให้แกกับเจเรมี่ได้ครองคู่กัน! ฉันจะไม่ปล่อยให้แกได้ทำสิ่งที่แกปรารถนา เมเดลีน!”“เจเรมี่เป็นของฉัน เขาเป็นของฉัน! เมเดลีน แกเป็นใครถึงกล้ามาขโมยคนของฉัน? ทำไมผู้หญิงอย่างแกถึงได้ครอบครองหัวใจของเจเรมี่มา 18 ปี? แกกล้าดียังไง?!”18 ปี… คำพูดที่เมเรดิธตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เมเดลีนหัวใจเต้นแรงก่อนที่เธอจะได้คิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมเรดิธก็ยังคงตะโกนต่อไปอย่างบ้าคลั่ง“นางแพศยา! แกมันสารเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะแก คนที่เจเรมี่จะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอ ในวันแรกของการเรียนมหาวิทยาลัยมันจะเป็นฉัน! แกแกล้งทำเป็นชนกับเจเรมี่ เพื่อจะเรียกร้องความสนใจจากเขา! เป็นเพราะแก เจเรมี่ถึงไม่สนใจจดหมายรักที่ฉันเขียนถึงเขา!”‘ก่อนที่เมเรดิธจะปลอมตัวเป็นฉัน เธอเคยเขียนจดหมายรักถึงเจเรมี่?’เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ เธอมองเห็นร่องรอยของความโศกเศร้าบนใบหน้าของเมเรดิธ“แต่หลังจากที่ฉันบอกว่า ฉันคือสาวน้อยที่เขาเจอในตอนนั้น เจเรมี่ก็มีท่าทางเปลี่ยนไปอย่า