Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 511 - Bab 520

เมเดลีนและเจเรมี่มองหน้ากันก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเปิดสปีกเกอร์โฟนโรสลดเสียงของเธอลงต่ำอย่างจงใจ เธอพยายามแกล้งปลอมเสียงไม่ให้เหมือนเสียงของตนเองเมื่อเธอริเริ่มอ้าปากพูด เธอก็ถามหาเงิน “เมเดลีน เงิน 50 ล้านพร้อมแล้วหรือยัง? ฉันต้องการเงินสดเท่านั้น! เอาเงินมาให้ฉันภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าลูกชายของแก!”เมเดลีนรู้สึกกังวลและพยายามควบคุมสติของตัวเองไว้ “ฉันจะเอาเงินให้เธอ แต่อย่าทำอะไรลูกชายของฉันเด็ดขาด! ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้เห็นเงินแม้แต่สตางค์เดียว!”แม้ว่าโรสจะรู้สึกไม่พอใจ แต่เธอก็เอาแต่คิดถึงเงินก้อนโตที่เธอจะได้รับ เธอจึงระมัดระวังคำพูดของตัวเอง “ตราบใดที่เธอไม่เล่นแง่ ลูกชายของเธอก็จะไม่เป็นอะไร ฉันจะส่งที่อยู่ให้เธอไปทิ้งเงินไว้ที่นั่น แค่ทำตามนั้น จำไว้ว่าเธอห้ามโทรหาเจเรมี่ และห้ามให้เรื่องนี้ถึงหูตำรวจด้วย เธอต้องไปที่นั่นคนเดียวเท่านั้น!”เมื่อพูดจบ เธอก็รีบวางสายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเมเดลีนก็ได้รับข้อความทางโทรศัพท์ที่อยู่ดังกล่าวสอดคล้องกับตำแหน่งที่น่าสงสัยซึ่งเจเรมี่เพิ่งค้นพบเมื่อเขาตรวจสอบกล้องวงจรปิด“ดูเหมือนว่าแจ็คจะอยู่ใกล้หม

เขาหันหลังกลับมา พร้อมกับหยีตาเรียวยาวและมีเสน่ห์เป็นรูปสระอิ “เธอเป็นห่วงฉันเหรอ?” “...” เมเดลีนรีบปล่อยมือของเธอ “ฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณ ฉันแค่ไม่อยากให้แจ็คได้รับบาดเจ็บเท่านั้น”“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับลูกชายของเราเด็ดขาด” เจเรมี่สัญญาอย่างจริงจัง เขาจับมือของเมเดลีนไว้ “ลินนี่ ไปรอฉันที่รถ ฉันจะพาแจ็คกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”เมเดลีนรู้สึกงุนงง ในขณะที่เจเรมี่ผลักเธอเบา ๆ “เร็วเข้า รีบไปขึ้นรถเถอะ”ดวงตาของเขาดูจริงใจ และน้ำเสียงของเขาดูปกติ แต่เมเดลีนกลับไม่ได้รู้สึกชื่นชม “เจเรมี่ ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณ ลูกชายเป็นของฉัน และฉันจะช่วยชีวิตเขาเอง”สายตาของเจเรมี่เปลี่ยนไปจากเดิม “เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉัน ฉันต่างหากที่เป็นหนี้เธอ ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธยังไง เธอก็เปลี่ยนความจริงที่ว่า แจ็คเป็นลูกของเราไม่ได้”เมื่อพูดจบ เขาก็ลากเมเดลีนไปยังรถที่จอดอยู่ข้างถนนเมเดลีนกลัวว่าจอห์นและโรสจะจับพิรุธได้ หากเธอร้อนรนมากเกินไป“รอฉันอยู่ที่นี่ อย่าเข้ามา” เจเรมี่พูดสั่งเมเดลีนกำลังจะสาปแช่งเจเรมี่ แต่โทรศัพท์ของเธอกลับสั่นขึ้นเสียก่อนโรสโทรมาหาเธอ เมเดลีนคาดว่าโรสโทรมาหา

เมื่อเจเรมี่เห็นท่าที่ของโรส เขารีบคว้าไหล่ของเมเดลีนแล้วเดินไปที่ประตู “เร็วเข้า”เมเดลีนเพียงต้องการพาแจ็คสันไปยังที่ที่ปลอดภัยโดยเร็วที่สุด และพร้อมที่จะออกไปตามความต้องการของเจเรมี่แต่ประตูไม้ที่ปิดไว้ไม่สามารถเปิดออกได้ มีบางอย่างติดอยู่ในแม่กุญแจ และประตูไม่สามารถเปิดออกได้ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไร“ไปลงนรกกันทุกคน!” โรสตะโกนอย่างเย็นชาเจเรมี่หันไปมองโรส และเห็นว่าเธอหยิบถังน้ำมันขึ้นมา เธอราดน้ำมันไปบริเวณรอบ ๆ เจเรมี่รีบปกป้องเมเดลีนและแจ็คสันไว้ในขณะที่เดินถอยไปด้านข้างน้ำมันเบนซินที่โรสสาดใส่พวกเขากระเซ็นไปถึงบานประตู“ฮ่าฮ่าฮ่า...” โรสหัวเราะเสียงดังราวกับเป็นคนบ้า “เมเดลีน นังสารเลว คราวนี้มาดูว่าแกจะมีชีวิตรอดได้ยังไง!”นัยน์ตาของเจเรมี่เย็นเฉียบมากขึ้น เขาต้องการบดขยี้โรสให้เป็นชิ้น ๆแต่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือ การพาเมเดลีนกับแจ็คสันออกไปจากบ้านทรุดโทรมหลังนี้ให้เร็วที่สุดโรสสาดน้ำมันเบนซินอย่างบ้าคลั่งขณะที่จอห์นทรุดตัวลงข้าง ๆ ท่าทีที่ขี้ขลาดของเขาแสดงให้เห็นว่าเขากำลังรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเจเรมี่จับไหล่ของเมเดลีน และพาเธอไปที่หน้าต่าง“อย่ากังวลก

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย แต่เธอไม่คิดว่าเจเรมี่จะอยู่ใกล้เธอขนาดนี้ ลมหายใจอุ่นรดโรยรินบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าที่สง่างามและได้รูปของเขาสะท้อนออกมาจากนัยน์ตาของเธอหัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเห็นใบหน้าซีดของเจเรมี่ เธอจึงหันหน้าไปมองด้านอื่น แต่ไม่ได้ผลักเขาออกไปเธอจับมือแจ็คสันและพูดเบา ๆ “แจ็ค กลับบ้านกับแม่นะ”“ครับ กลับบ้านกันเถอะ แจ็คจะกลับบ้านพร้อมพ่อกับแม่!” แจ็คสันกะพริบตาโต และพยักหน้าอย่างเชื่อฟังถัดจากเมเดลีน เจเรมี่รู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอ มุมปากซีดยกยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจเมื่อพวกเขากลับมาที่วิลล่า เมเดลีนก็ช่วยเจเรมี่ให้เข้าไปในห้องหลังจากส่งเขาถึงเตียง เธอก็หันกลับไปอย่างแน่วแน่“ลินนี่” เสียงแผ่วเบาของเจเรมี่เล็ดลอดเข้ามาในหูของเธอราวกับสายลมเย็นสบายยามค่ำคืนที่พัดอยู่นอกหน้าต่าง “เธอไม่ไปได้ไหม?”เมเดลีนหันกลับไปมองดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า เธอหันไปเผชิญหน้ากับเขาด้วยท่าทางที่สงบ“เจเรมี่ ฉันพาคุณไปโรงพยาบาล และพาคุณกลับมาบ้านไม่ใช่เพราะฉันยังรู้สึกอะไรกับคุณ แต่เพราะฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณอีกต่อไป ฉันเลยไม่อ

หลังจากฟังคำพูดของเจเรมี่อย่างใจเย็น เมเดลีนก็ขยับตัวออกมาจากวงแขนของเขาอย่างเย็นชา และหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา“ถ้าคุณจะแก้ตัว อย่างน้อยก็หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลหน่อยสิ” เธอมองเขาอย่างดูถูก “คุณบอกว่าคุณรักฉัน ความรักของคุณก็คือการปล่อยให้เมเรดิธเหยียบย่ำ และทำร้ายฉันเหรอ?”เจเรมี่ขมวดคิ้วและพยายามดึงมือของเมเดลีนไว้ “ลินนี่ ฟังฉันก่อน”ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง!ทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นเจเรมี่ขมวดคิ้วแน่นเมื่อเขาเดินไปเปิดประตู เขารู้สึกไม่พอใจบางอย่างทันทีที่เปิดประตู ใบหน้าของเจเรมี่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น “คุณมาทำอะไรที่นี่?”เฟลิเป้ยืนอยู่ที่ประตู เขาเหลือบมองเจเรมี่ที่มีผ้าพันแผลอยู่บนมือ เขาเงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในบ้าน “วีล่า นี่ผมเอง คุณอยู่นี่หรือเปล่า?”ดวงตาของเจเรมี่เย็นชายิ่งขึ้น ขณะที่เขาไม่ยอมให้เฟลิเป้เข้าไปข้างใน “เฟลิเป้ ไม่มีคนอย่างวีล่าอยู่ที่นี่ กลับไปซะ”ทันทีที่เสียงของเขาพูดออกไปแบบนั้น เมเดลีนก็เดินมาอยู่ข้างหลังเขา“เฟลิเป้? คุณมาที่นี่ทำไมคะ?” เมเดลีนค่อนข้างประหลาดใจ“ผมเป็นห่วงคุณ” น้ำเสียงที่นุ่มนวลและใบหน้าอันหล่อเหลาของเฟลิเป้ปรากฏรอยยิ้มเ