Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 531 - Bab 540

จู่ ๆ เมเรดิธก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อได้ยินเช่นนี้ ตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าเธอเพิ่งเปิดเผยความจริงที่ไม่ควรเปิดเผยไป! ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นของขวัญที่ยอดเยี่ยมสำหรับเมเดลีน แต่เป็นการเยาะเย้ยตัวเองอย่างที่สุด! สีหน้าของเมเรดิธเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอเสียใจและอยากจะให้คำพูดพวกนั้นกลับคืนมา แต่มันสายเกินไปแล้ว เมื่อเห็นเมเดลีนหันหลังกลับไปอย่างสง่างาม เมเรดิธก็ตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนก “เมเดลีน กลับมานะ กลับมา! ที่สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้คือเรื่องโกหก เจเรมี่ไม่ได้รักแก! เขาไม่ได้รักแกเลย เขารักฉัน! ฉันนนนนนน…”ในตอนท้ายของการโต้เถียง อารมณ์ของเมเรดิธพังพินาศกระเจิดกระเจิง ยิ่งเมเรดิธต้องการปกปิดและให้เหตุผลอย่างผิด ๆ มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เมเดลีนเชื่อมั่นมากขึ้นว่าเจเรมี่รักเธออย่างสุดซึ้ง ระหว่างทาง ความคิดของเมเดลีนก็กระเจิดกระเจิง จิตใจของเธอไม่สามารถสงบลงได้ คำพูดที่เมเรดิธพูดออกมายังก้องอยู่ในหูของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความจริงที่ไม่น่าเชื่อเหล่านั้นกระทบหัวใจเธออย่างสุดซึ้ง สิ่งที่เมเดลีนคาดไม่ถึงมากที่สุดก็คือ เจเรมี่ไม่เคยแตะต้องเมเรดิธเลยตลอดหลายป

ใบหน้าของเจเรมี่ปกคลุมไปด้วยเมฆดำชั่วครู่ ขณะที่เห็นคลื่นพายุลึก ๆ ในดวงตาของเขา “เป็นบ้าไปแล้วเหรอ? รู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความเยือกเย็น ขณะที่คำพูดของเขาเป็นเหมือนดั่งน้ำแข็ง “ด้วยคำพูดของคุณ คุณไม่คู่ควรกับการเป็นย่าของแจ็คด้วยซ้ำ!” คาเลนรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ไหลลงมา เมื่อเธอรู้ว่าเธอทำผิดพลาด เธอรีบแก้ไข และปรับน้ำเสียงของเธอให้อ่อนลง “เจเรมี่ แม่แค่พูดผิดเพราะฉันโกรธมาก แต่ผู้หญิงคนนี้ทำให้ครอบครัวของเราแตกแยกจริง ๆ ในขณะที่มันสมรู้ร่วมคิดกับเฟลิเป้นะ” “เรื่องนั้นไม่สำคัญอะไรในตอนนี้ แต่มันตั้งใจจะฆ่าคุณปู่ของลูก!” วินส์ตันจ้องเมเดลีนอย่างขุ่นเคือง “ลินนี่จะไม่มีทางทำอย่างนั้น” เจเรมี่รับรองอย่างไม่ลังเล เมเดลีนไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเจเรมี่จะเลือกวางใจเธอโดยไม่ลังเล แต่ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เมเดลีนก็ได้ยินคาเลนต่อว่าเธออีกครั้ง “ทำไมเธอจะไม่ทำเหรอ? ก็เธอเคยทำสิ่งเลวร้ายเหล่านี้มามากแล้ว!” “สิ่งเหล่านั้นในอดีตล้วนแต่เป็นการกระทำของเมเรดิธ ความจริงถูกเปิดเผยมานานแล้ว ตอนนี้แม่ยังแสร้งทำเป็นสับสนอยู่อีกเหรอ?” คิ้วของเจเรมี่ขมวดแ

เมื่อเกิดการกระแทกอย่างรุนแรง กระจกรถก็ได้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ควันพวยพุ่งออกมาจากด้านหน้ารถ ล้อยังคงเสียดสีกับถนนแอสฟัลต์อย่างรุนแรง ถุงลมนิรภัยเปิดออกทันทีที่รถชน ในขณะนั้นเอง เจเรมี่ก็โอบรัดแขนของเขาแน่นยิ่งขึ้นเพื่อปกป้องเมเดลีน เมื่อได้ยินเสียงคร่ำครวญที่ดูอ่อนแอและแสนเจ็บปวดของเมเดลีน เจเรมี่จึงไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขา และลืมตาซึ่งเต็มไปด้วยความกังวลเพื่อสังเกตอาการของเมเดลีน อย่างไรก็ตาม เมื่อทำเช่นนั้นเขาก็เห็นว่าคิ้วกำมะหยี่ของเมเดลีนเริ่มขมวดแน่น และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียวสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดใจยิ่งกว่าเดิมคือ หัวของเมเดลีนที่ถูกห้อยไว้อย่างอ่อนแรง พร้อมทั้งดวงตาของเธอที่ปิดสนิท จิตใจของเจเรมี่เคว้งคว้างอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาตกลงไปในขุมนรก ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะที่มือ ซึ่งเปื้อนไปด้วยเลือดเพราะถูกบาดโดยกระจกหน้าต่างของรถ ก็ได้ประคองใบหน้าที่ซีดเซียวของเมเดลีนไว้ “ลินนี่? ลินนี่!” เขาร้องเรียกเมเดลีนด้วยความตื่นตระหนก “ลินนี่ ตื่นขึ้นสิ อย่าพึ่งหลับนะ ลินนี่!” ขนตาของเมเดลีนไหวระริกหลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องของเขา ดวงตาสีเข้มของเจเรมี่ ซึ

คุณหมอมองเจเรมี่ที่ดูกังวล และปลอบโยนเขาอย่างใจเย็น “คุณ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลมากนัก ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิต และไม่มีรอยขีดข่วนหรือรอยฟกช้ำบนร่างกายของเธอด้วย แต่อาการบาดเจ็บที่มือของคุณ ดูจะร้ายแรงกว่าเธอนะ”เจเรมี่ไม่แม้แต่จะมองฝ่ามือที่มีเลือดไหลของเขา “ของผมเป็นเพียงอาการบาดเจ็บที่พื้นผิว ผมอยากรู้อาการของภรรยาผม ถ้าเธอสบายดี แล้วทำไมเธอถึงสลบไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนักล่ะ? ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง? ผมต้องการที่จะเข้าไปข้างในและดูเธอ!"ในขณะที่เขากำลังพูด เขาก็กำลังวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้วสามปีก่อน เมเดลีนได้เข้าห้องฉุกเฉินในลักษณะที่คล้ายกันนี้ และไม่เคยกลับมาออกอีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น ได้ทิ้งบาดแผลและรอยแผลในใจซึ่งลบไม่ออกให้แก่เขาเขากลัวว่าภาพวันนั้นจะเกิดขึ้นอีก และเมเดลีนจะไม่มีวันได้กลับออกมาหลังจากเข้าไปในห้องนั้นอีกเขาไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้อีกเมื่อแพทย์และพยาบาลเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็รีบคว้าตัวเจเรมี่ไว้ "คุณครับ ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิตของเธอเลยจริง ๆ เธอได้รับกระทบกระเทือนและลิ่มเลือดในสมองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ลิ่มเลือดจะหายไปเ

คำถามที่เมเดลีนถามทำให้ทุกคนในห้องพักคนไข้ตกใจ“เอวลีน ฉันเป็นแม่ของหนู” เอโลอิสชี้ที่ตัวเอง ในขณะที่ดูตื่นตระหนก มีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของเธอเป็นเรื่องยากสำหรับเจเรมี่ที่จะเชื่อเรื่องนี้ แล้วมันก็น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่สับสนและระมัดระวังบนใบหน้าเล็ก ๆ อันบอบบางซึ่งอยู่ตรงหน้าเขามันเป็นไปได้อย่างไร?เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?ผู้หญิงที่รักเขามาก คนที่ทั้งเกลียดชังและรักเขาจนแทบคลั่ง เธอได้ลืมเขาไปแล้วจริง ๆ เหรอ?หลังจากผ่านพ้นความตกใจไปได้ เฟลิเป้ใช้เวลาอันสั้นที่สุดเพื่อไขข้อสงสัยของเขา จากนั้นเขาก็ยกริมฝีปากยิ้มเหยียด และเดินไปที่เมเดลีนด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น “วีล่า ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ ให้หมอดูอาการของคุณก่อนนะ”หลังจากฟังคำพูดของเฟลิเป้อย่างถี่ถ้วนแล้ว เมเดลีนก็ให้ความร่วมมือ และให้หมอตรวจดูเธอเจเรมี่ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นต่อหน้าเขาเลยจริง ๆเมเดลีนไม่รู้จักเขาหรือเอโลอิส แต่เธอยังคงจำเฟลิเป้ได้อย่างชัดเจน และเชื่อฟังเขาอย่างว่านอนสอนง่ายเจเรมี่รู้สึกราวกับว่ามีลูกศรเย็นเยียบหลายหมื่นลูกพุ่งทะลุหัวใจ