All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 561 - Chapter 570

ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้อาวุโสจะพูดออกมาการกระทำของเขาทำให้ปากของอีวอนเปิดกว้างขณะที่ใบหน้าของเธอขาวซีด‘ทุกคนบอกว่าผู้อาวุโสเป็นอัมพาตแล้วและจะพูดหรือเดินไม่ได้จนถึงวันที่เขาก้าวเข้าไปในหลุมศพของเขาไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงแสดงออกแบบนี้ได้ล่ะ?’‘ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเอาแต่สาปแช่งและพูดจาดูถูกเขา ทุกอย่างจะถูกเปิดเผยหรือเปล่า?’“คุณปู่” เจเรมี่ดีใจมากและรีบหมุนตัวกลับไปที่ด้านข้างของผู้อาวุโสอย่างว่องไว “คุณปู่ ขยับตัวได้ไหมครับ? คุณปู่อยากจะพูดอะไร?”ดวงตาของผู้อาวุโสเบิกกว้างขึ้นขณะที่เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเปล่งเสียงออกมา สุดท้ายแล้วพวกเขากลับไม่ได้ยินคำพูดใด ๆเขาพยายามยกนิ้วชี้ขึ้นและชี้ไปข้างหน้าด้วยร่างสั่นเทาอีวอนที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบถอยหลังและเยาะเย้ย “ดูสิ เจเรมี่ คุณปู่กำลังชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น คุณปู่กำลังพยายามจะบอกว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ในสภาพนี้!”คาเลนยิ้มและพูดว่า “เจเรมี่ คุณปู่ของลูกชี้ให้เห็นว่าเป็นเธอ ลูกยังอยากที่จะปกป้องเธออยู่อีกเหรอ? เธอแสร้งทำเป็นว่าเธอสูญเสียความทรงจำ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำ”ความคิดเห็น

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเจเรมี่ทำให้คาเลนและอีวอนรู้สึกสั่นสะท้านทั้งคู่สำลักผลไม้และเริ่มไออย่างรุนแรงจนหน้าแดงก่ำเมเดลีนเงยหน้ามองสีหน้ามืดมนของเจเรมี่ สายตาเฉียบคมของเขากำลังมองตรงมาที่เธอทันทีที่พวกเขาสบตา สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปและสงบลง“ลินนี่” เขาวางของใช้ประจำวันที่เขาเพิ่งซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตลงบนพื้น เขาหยิบไม้กวาดออกจากมือของเธอ “ทำอะไรน่ะ ยัยเด็กโง่?”“ฉันกำลังทำความสะอาด คุณแม่กับอีวอนบอกว่าจะอยู่ที่นี่ ฉันทำความสะอาดห้องพักแขกเรียบร้อยแล้ว” เมเดลีนอธิบายด้วยรอยยิ้มเจเรมี่ขมวดคิ้วและมองไปที่ผู้หญิงสองคนนั้น“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!” เขาไล่ทั้งสองออกไปคาเลนทำหน้ารู้สึกผิดเมื่อเห็นเจเรมี่โกรธจัด “เจเรมี่ แม่เป็นแม่ของลูกนะ พ่อของลูกก็ไปต่างประเทศ ลูกจะให้แม่อยู่คนเดียวได้ยังไง?”“คนเดียว?” เจเรมี่มองดูอีวอนที่นั่งแข็งทื่อ “แล้วที่นี่ไม่มีคนอื่นอยู่กับคุณด้วยหรือไง?”คาเลนพูดไม่ออกและรู้ว่าเจเรมี่กำลังจะทำอะไร เธอเหลือบมองอีวอนและถอนหายใจ “อีวอนยังเรียนไม่จบ และน้องไม่มีเพื่อนหรือครอบครัวในเกลนเดล น้องเลยตามแม่มาด้วย แต่ผู้หญิงว่างงานสองคนจะอยู่รอดได้ด้วยตัวเอ

เขามองดูเธอด้วยความกังวลใจแต่เมเดลีนกลับส่ายหัว เธอหลุบดวงตาที่ที่มีเสน่ห์ของเธอต่ำลงเจเรมี่เข้าใจได้ถึงท่าทางของเมเดลีนการปฏิบัติต่อเธออย่างโหดเหี้ยมที่ด้านหลังของเธอได้ทิ้งร่องรอยไว้ในหัวใจของเธอ ในตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าเธอกลัวเจเรมี่กอดเมเดลีนไว้แน่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้‘ผมขอโทษ ลินนี่ ผมขอโทษ…’เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอและขอโทษเธอในใจ“วันนี้เรายุ่งกันทั้งวัน คุณคงเหนื่อยมาก ลินนี่ เราพักผ่อนกันเถอะ” เจเรมี่ระงับความร้อนในร่างกายของเขาและผล็อยหลับไปพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเจเรมี่รู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันดี เขาได้แต่หวังว่าความฝันนี้จะคงอยู่กับเขาตลอดไปนานแสนนานถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย…วันถัดมาเมเดลีนตื่นเช้าเพื่อมาช่วยเตรียมตัวให้เจ้าตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะไปทำอาหารเช้าหลังจากทำอาหารเช้าเสร็จ เธอเช็ดตัวให้ผู้อาวุโสและป้อนอาหารเช้าให้เขาเจเรมี่ตื่นขึ้นเมื่อรับรู้ว่าเมเดลีนไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ เขา เขาลุกออกจากเตียงและรีบออกจากห้องไป เมื่อเขาเห็นเธอและผู้อาวุโสอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ความตื่นตระหนกของเขาก็หายไปเขากลัว เขากลัวว่าเมเดลีนจะกล

“...” อีวอนตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้นคาเลนก็ตกใจกับสิ่งที่เธอเห็นเช่นกัน เธอดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง “อีวอน!”เธอต้องการช่วยอีวอน แต่เมเดลีนกลับมาขวางเธอไว้ เธอคำรามด้วยความโกรธ “นังเศษขยะ ไปให้พ้น!”“เศษขยะ?” เมเดลีนจ้องมองเธออย่างเย็นชาคาเลนตกใจเมื่อเธอเห็นสายตาที่เฉียบคมของเมเดลีน แววตาที่เหมือนกับตอนที่เมเดลีนเปิดเผยตัวตนของเธอ “เมเดลีน ธะ… เธอ...”“ทำไม? คุณพยายามจะข่มขู่ฉันตอนเจเรมี่ไม่อยู่เหรอ? คุณคิดว่าฉันคือเมเดลีนคนเก่าที่ยอมให้คุณทำอะไรกับเธอก็ได้งั้นเหรอ?”อะไรกัน?คาเลนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็รู้สึกประหม่าเมื่อมองไปที่ใบหน้าของเมเดลีน เมเดลีนมองดูเธออย่างเย็นชาขณะหยิบมีดและส้อม จากนั้นเธอก็จิ้มไข่ยางมะตูมของคาเลนขึ้นมาก่อนจะดันจานไปไว้ข้างหน้าเธอ“กินทิ้งกินขว้างมันไม่ดีนะคะ แม่สามีที่รักของฉัน คุณต้องกินมันให้หมดนะ”“...” คาเลนตกใจ แต่เธอยังไม่คิดว่าเธอเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ใบหน้าของเธอเคร่งขรึมขึ้น แต่เธอกลับไม่กล้าที่จะทำตัวเย่อหยิ่งเมเดลีนจ้องมองใบหน้าของคาเลนอย่างสนุกสนาน คาเลนรู้สึกโมโห แต่เธอกลับไม่กล้าพูดอะไรออกมา จากนั้นเมเ

เจเรมี่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารู้ว่าเฟลิเป้จะไม่ยอมให้เมเดลีนกลับมาง่าย ๆเขากังวลว่าเมเดลีนอาจจะถูกคุกคาม จากนั้นเขาก็ตามเมเดลีนเข้าไปในห้องของผู้อาวุโสเมื่อเขาเห็นประตูปิดอยู่ เขารู้สึกลังเลก่อนที่จะเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างในหลังจากที่เขาเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นเมเดลีนกำลังเตรียมที่นอนให้ผู้อาวุโส เมื่อเห็นเขา เธอก็ส่งยิ้มให้“เจเรมี่ คุณมาพอดีเลย ถึงเวลาที่คุณปู่จะต้องพักผ่อนแล้วค่ะ คุณควรช่วยพาเขาเข้านอนทีนะคะ”เจเรมี่ทำตามที่เธอสั่ง เขาช่วยพยุงผู้อาวุโสขึ้นไปบนเตียงและห่มผ้าให้เขา“คุณปู่พักผ่อนให้สบายนะครับ ลินนี่กับผมจะดูแลคุณปู่เอง คุณปู่จะหายดีในไม่ช้า” เจเรมี่ปลอบผู้อาวุโสด้วยท่าทีสุภาพ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มผู้อาวุโสไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกะพริบตาเพื่อตอบสนองเจเรมี่จับมือเมเดลีนไว้และออกจากห้องไปพร้อมกัน โดยไม่สนใจป้าและหลานสาวที่กำลังจ้องมองพวกเขาจากห้องนั่งเล่น เจเรมี่โอบเมเดลีนไว้และพาเธอออกไปเดินเล่นข้างนอกเมเดลีนขมวดคิ้ว “เจเรมี่ ฉันอยากเข้าร่วมการแข่งขันออกแบบเครื่องประดับ ระดับนานาชาติของจีเอ็มเอ ที่กำลังจะจัดขึ้นเร็