เมเดลีนขัดขืนทันทีและเอาศอกไปกระแทกคนข้างหลังเธอชายคนนั้นไม่ได้ขัดขวางการโจมตีของเธอ แต่ยังคงโอบแขนไว้รอบตัวเธอ “ลินนี่ นี่ฉันเอง”เสียงทุ้มนุ่มนวลของชายคนนั้นดังเข้ามาในหูของเธอเมเดลีนถึงกับผงะไปชั่วครู่ เธอได้สูดกลิ่นหอมของไม้ซีดาร์ที่คุ้นเคย“ลินนี่ ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ผมแค่ไม่ต้องการให้คุณตัดสินใจกับสิ่งที่คุณจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต” เจเรมี่พูดออกมาเบา ๆ ด้วยคำขอร้องที่สุภาพจากน้ำเสียงของเขา “ได้โปรด ไปกับผมได้ไหม?”คิ้วที่สวยงามของเมเดลีนขมวดชนกัน “ปล่อยฉันก่อน”เมื่อเจเรมี่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาก็ปล่อยเธอไปทั้ง ๆ ที่เขาไม่เต็มใจเมเดลีนหันกลับมาและเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ประชิดเธอมาก ไฟในดวงตาของเธอก็ลุกโชนขึ้นในทันทีเขาเห็นเปลวไฟแห่งความเกลียดชังในดวงตาของเมเดลีนโดยไม่คาดคิดและรู้สึกตกใจเล็กน้อยท่าทางที่แสดงออกของอารมณ์เธอในขณะนั้นมีเพียงแค่ความเกลียดเขาและอยากหลีกเลี่ยงออกจากเขา เหตุใดเธอถึงได้มีความเกลียดชังที่รุนแรงได้ขนาดนี้กัน?เขาไม่ได้คิดอะไรมากและคว้ามือของเมเดลีนไว้ “ลินนี่ อย่าแต่งงานกับเฟลิเป้เลยนะ เขาไม่ใช่คนที่คุณเห็นแบบผิวเผินอยู่ตอนนี้ เขา
Baca selengkapnya