Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 571 - Bab 580

ทันทีที่วินส์ตันกลับมา เขาก็เรียกหาเมเดลีนทันที นี่สร้างความอยากรู้อยากเห็นให้เกิดแก่คาเลนและอีวอน อย่างไรก็ตาม อีวอนรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะขโมยต้นฉบับ! อีวอนจึงใช้โอกาสนี้เอาโทรศัพท์​ของเธอขึ้น​มา​ถ่ายภาพต้นฉบับไว้ เมื่อคาเลนสังเกตเห็น เธอเดินเข้ามาด้วยความสงสัย “อีวอน เธอกำลังทำอะไรอยู่?”​ สมองของอีวอนทำงานอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เธอถูกจับได้ว่ากำลังถ่ายภาพร่างต้นฉบับ “คุณป้าคาเลนคะ หนูคิดวิธีที่จะทำให้เมเดลีนไม่สามารถเชิดหน้าของหล่อนได้อีกได้แล้ว! หล่อนจะได้หยุดทำท่าทีหยิ่งยโส​เร็ว ๆ นี้แน้!”“โอ้?” ดวงตาของคาเลนเป็นประกายขึ้นมาทันใด “ยังไงเหรอ?” อีวอนยิ้มเยาะอย่างชั่วร้ายและเข้าไปใกล้หูของคาเลน พูดพึมพำอะไรบางอย่างจนแทบไม่ได้ยิน หลังจากที่คาเลนได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ หลังจากที่เมเดลีนถูกวินส์ตันเรียกไป เขาขอให้เธอมอบตัว ก่อนที่เธอจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น“ยอมจำนนต่อความผิดเหรอคะ?” เมเดลีนถามแล้วเธอก็ยิ้มอย่างสงบนิ่ง “แน่ใจนะคะ ว่าฉันเป็นคนวางยาพิษคุณปู่ แค่จากความเห็นของพยาบาลพูดถึงรูปร่างของคนร้าย ที่แต่งตัวคล้ายฉันเพียงอย่างเด

อีวอนเริ่มกรีดร้อง ในไม่ช้าเธอได้ก็ปลุกทุกคนในบ้านขึ้นมา อย่างไรก็ตาม เมเดลีนรู้สึกแปลกใจกับคำที่อีวอนเพิ่งตะโกนออกไป ทำร้ายเหรอ? หลังจากนั้นคาเลนและวินส์ตันก็มาถึงอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเห็นรอยฟกช้ำและบาดแผลบนแขนของท่านปู่ ตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง “กะ… เกิดอะไรขึ้น?” วินส์ตันถาม แล้วเขาก็รีบเข้าไปตรวจดูอาการของคุณปู่ คาเลนเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่บ่งบอกถึงความกังวล เมื่อเธอเข้าไปถึง เธอก็ผลักเมเดลีนออกไป “โอ้ ท่านปู่คะ เกิดอะไรขึ้นกับท่านคะ? นี่ท่านตกจากเตียงเหรอคะ?” “ป้าคาเลนคะ ดูเหมือนว่าท่านปู่ไม่ได้ตกลงมาจากเตียงนะคะ เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจทำร้ายท่านปู่!” อีวอนจงใจจุดไฟให้เมเดลีน “เมเดลีนเธอเป็นคนเดียวที่ดูแลคุณปู่หลังจากที่เขากลับมาอยู่ที่นี่ แล้วเกิดบาดแผลกับคุณปู่…” “ระวังปากด้วยนะ” เสียงอันเย็นชาของเจเรมี่ดังมาจากนอกห้อง อีวอนรู้สึกสั่นสะท้าน เธอเงยหน้าขึ้นอย่างเขินอายและเห็นรูปลักษณ์​ที่เคร่งขรึมของเจเรมี่ เธอไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก เจเรมี่เดินไปข้างเมเดลีน แววตาเย็นชาของเขาอ่อนลง “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่?” ก่อนที่เมเดลีนจะพูดอะไร คาเลนก็วิ่งเข้

อีวอนกำลังมีความสุขจากความทุกข์ของคนอื่นขณะที่เธอรอให้ตำรวจพาเมเดลีนไป แต่เธอไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะกลับมาทันเวลาพอดี เธอกังวลว่าแผนของเธอจะพังหากตำรวจมัวชักช้า อีวอนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เจเรมี่ พี่กลับมาทันเวลาพอดี เมเดลีนทำร้ายคุณปู่อีกแล้วค่ะ! ดูสิ! ที่แขนของคุณปู่มีบาดแผลใหม่เต็มเลย!” “ฉันเป็นคนโทรแจ้งตำรวจเอง ผู้หญิงคนนี้ชั่วร้ายเกินไป เธอต้องถูกลงโทษตามกฎหมาย!” ใบหน้าของวินส์ตันโกรธจนเปลี่ยนเป็นสีเขียว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความโกรธ คาเลนแสร้งทำเป็นคร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง “เมเดลีน ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว แล้วทำไมเธอถึงยังคิดที่จะแก้แค้นพวกเรานักหนา? เมเรดิธเป็นคนเดียวที่ทำร้ายและใส่ร้ายเธอ มันเกี่ยวอะไรกับพวกเราตระกูลวิทแมนล่ะ? เธอทำให้เจเรมี่สูญเสียทุกอย่างไปแล้ว หรือเธอจะหยุดมือก็ต่อเมื่อคุณปู่ต้องตายอย่างนั้นเหรอ?” เธอแสร้งทำเป็นบีบน้ำตาออกมาคลอเบ้า แสดงอาการโศกเศร้าและโกรธเคือง “ท่านปู่ผู้น่าสงสาร ท่านแก่แล้วและยังต้องทนทุกข์ทรมานจากการถูกทำร้ายแบบนี้ คุณตำรวจคะ คุณต้องลงโทษผู้หญิงคนนี้ให้หนักนะคะ! ให้สมกับที่เธอเป็นคนร้าย!” คาเลนชี้ไปที่เมเดลีนอย่างม

หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินเรื่องที่เธอพูด ชั้นกำแพงของน้ำแข็งปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “เรามีหลักฐานที่เป็นรูปธรรม แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงบอกว่าลินนี่ใส่ร้ายเธออีกเหรอ?” อีวอนตัวสั่น เธอไม่กล้าสบสายตาของเจเรมี่ “ฉัน… ฉันไม่ได้ทำ ฉันคอยดูแลท่านเหมือนกับท่านเป็นปู่ของฉันเองตลอดเวลา แล้วฉันจะทำแบบนั้น ได้ยังไง…” วินส์ตันฉุนเฉียว เขาเอามือทุบโต๊ะเสียงดังลั่น “ฉันไม่เคยคิดเลยนะ ว่าจะเป็นเธอ!”“เปล่านะคะ นั่นไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้ทำนะคะ! คุณลุงวินส์ตัน คุณลุงต้องเชื่อฉันนะคะ...” “ความจริงอยู่ตรงหน้าเราแล้ว เธอยังโกหกเราอยู่เลย!” วินส์ตันโกรธจัด จนหน้าที่เป็นสีแดงกลับกลายเป็นสีเขียว หลังจากคาเลนหายตกใจ เธอก็รู้สึกวิตก ก่อนที่เธอจะถูกผูกโยงเข้าไปในเรื่องนี้ด้วย เธอตัดสินใจที่จะชิงลงมือก่อน ดังนั้นเธอจึงตบหน้าอีวอนอย่างแรง “อีวอน ฉันผิดหวังกับแกจริง ๆ! แกได้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลเยลแมน! ฉันโกรธมาก!” คาเลนแสร้งทำเป็นรู้สึกขุ่นเคืองต่ออีวอนที่สร้างความล้มเหลวต่อความคาดหวังของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบไม้เท้าขึ้นและตะโกนอย่างร้อนรน“อีวอน แกตีคุณปู่ได้ยังไง? แกเป็นบ้าหรือเปล่า? ฉันเป็นป้าของ

หลังจากที่เธอได้ยินอย่างนั้น เมเดลีนก็จับที่หูถ้วยชาอย่างเหงาหงอยเมื่อมองดูของเหลวในถ้วย เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการจ้องมองด้วยสายตาอันอ่อนโยนของเจเรมี่เมื่อวันก่อน เมื่อพิจารณาจากสายตาของเขา เมเดลีนไม่คิดว่าเขาเสแสร้ง ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น “วีล่า คุณคิดอะไรอยู่?” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เมเดลีนกลับมามีสติและจิบชาของเธอ “ฉันจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาระหว่างนั้น อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ทำร้ายฉันในตอนนั้น เขายอมให้ผู้หญิงของเขาและคนในครอบครัวทำให้ฉันอับอายและดูถูกฉัน ฉันรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันจะแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน”ขณะที่เธอพูดแบบนี้ก็มีความขุ่นเคืองแสดงออกมาในดวงตาของเมเดลีน เฟลิเป้มองดูท่าทางของเมเดลีนอย่างเงียบ ๆ ริมฝีปากของเขาแอบเผยรอยยิ้ม “วีล่า ทำในสิ่งที่คุณต้องทำเถอะ ผมจะสนับสนุนและรอคอยคุณเอง” “ขอบคุณนะคะ เฟลิเป้ ฉันรู้ว่าคุณคือคนเดียวที่ช่วยฉันตอนที่ฉันกำลังจะตาย” เฟลิเป้แปลกใจมาก เขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอเลยหลังจากที่เธอสูญเสียความทรงจำ และมีอาการจากความผิดปกติของตนเอง“คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? มีใครบอกคุณเหรอ?”เม