ทันใดนั้นหลิงอี้หรานก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขันที่เธอได้ยินทุกอย่างที่ชายสองคนนั้นพูดกัน ‘ทำไมคนอื่นถึงมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าฉันควรจะได้รู้ความจริงเรื่องที่ฉันก็สมควรจะได้รู้ไหม?’“จิน” คำนี้หลุดปากเธอออกมาเบา ๆ เสียงพูดนั้นก็เบาเหมือนปกติ แต่ว่ามันทำให้ชายสองคนในห้องโถงตัวแข็งทื่อทันที ทั้งสองมองขึ้นไปเกือบจะพร้อมกันและมองไปทางหลิงอี้หราน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนทันทีกู้ลี่เฉินทั้งกังวลและร้อนรน ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้มีเจตนาให้คนอื่นมาได้ยินเรื่องที่คุยกันนี้ อี้จิ่นหลีก็สั่งให้สาวใช้ทั้งหมดออกจากบ้านหลักไปด้วยเหตุผลนี้ เป้าหมายก็คือ เพื่อไม่ให้มีใครมาแอบฟังเรื่องที่พวกเขาคุยกัน แต่ว่าบางครั้งยิ่งกลัวบางสิ่งมากเท่าไหร่ เรื่องนั้นกลับจะยิ่งเกิดขึ้นอี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานที่ยืนอยู่บนบันไดด้วยสีหน้าตกตะลึง ใบหน้าเขาซีดเผือดและเลือดในกายก็เหมือนจะแข็งทันทีเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘จิน’ ‘จิน จิน…’ ไม่ว่าปกติเขาจะชอบได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้มากแค่ไหน ตอนนี้เขาก็กลัวที่จะได้ยิน เขานั้นระมัดระวังเรื่องสาวใช้และพ่อบ้านแต่ว่ากลับไม่ได้ระวังเธอ เขาคิดว่าเธอจะนอนหลับนานกว่านี้แล้วคงไม่ตื่นขึ้นมาเ

หลังผ่านไปพักหนึ่งหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน หมอบอกว่า “ตอนนี้เด็กทั้งสามคนปลอดภัยดี”“แล้วแม่เด็กล่ะครับ? แม่เด็ก… ปลอดภัยไหม?” อี้จิ่นหลีถามเสียงพร่า“เราให้ยาคนไข้ไปแล้วและตอนนี้อาการก็อยู่ในเกณฑ์ที่ควบคุมได้ แต่ว่าอย่าทำให้คนไข้สะเทือนใจอีก หากว่าเธออารมณ์พลุ่งพล่านอีกครั้ง ผมกลัวว่าเด็กจะคลอดก่อนครบ 35 สัปดาห์” แฝดสามนั้นกำหนดว่าจะคลอดด้วยการผ่าเมื่ออายุครรภ์ครบ 35 สัปดาห์ แต่ว่าหากหลิงอี้หรานสะเทือนใจมากเกินไป น้ำคร่ำก็อาจจะเดินก่อนเวลา เขาอาจจะต้องคลอดก่อนกำหนด ตอนนั้นอวัยวะของทารกอาจจะยังพัฒนาได้ไม่สมบูรณ์ แม้ว่าพวกเขาจะรอดมาได้แต่ก็อาจจะมีผลกระทบกระเทือน"“ผมเข้าใจแล้ว” อี้จิ่นหลีตอบ แต่ว่าเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้กระตุ้นอารมณ์ของเธอ ‘ทำไมอี้หรานต้องมารู้ความจริงในเวลาแบบนี้ด้วย ทำไมกัน?’ขณะที่อี้จิ่นหลีกำลังจะเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน กู้ลี่เฉินก็เข้ามาขวางไว้และถามว่า “นายจะเข้าไปเหรอ? ถ้าอี้หรานตื่นขึ้นมาเห็นนายอีก นายไม่กลัวว่าจะทำเธอสะเทือนใจอีกเหรอ?”อี้จิ่นหลีหยุดและจ้องกู้ลี่เฉิน “เธอเป็นภรรยาของฉัน”กู้ลี่เฉินพูดแน่วแน่ “แล้วยังไง? ไม่ว่าเธอจะเป็นภรรยาของนา

อี้จิ่นหลีเงียบไม่พูดอะไร โจวเชียนหยุนบอกว่า “ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็อย่าทำให้อี้หรานต้องเจ็บปวดล่ะ หากว่าคุณเป็นห่วงและรักเธอจากใจจริง”แพขนตาอี้จิ่นหลีกระเพื่อมไหว เขาเงียบไปนานก่อนที่จะพูดว่า “สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการก็คือทำร้ายเธอ”กู้ลี่เฉินเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยและเห็นหลิงอี้หรานอยู่ในชุดของโรงพยาบาล เธอกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง และยังดูอาการไม่ค่อยดีนัก “ขอโทษนะ” เขาพูด เขาไม่เคยคิดว่าจะให้เธอได้รู้ความจริงแบบนี้ เธอเกือบจะแท้งและต้องเข้าโรงพยาบาล เขานั้นตั้งใจว่าจะเก็บความจริงไว้กับตัวและหาทางอื่นให้ห่าวอี้เหมิงต้องรับโทษและติดคุก แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วเรื่องราวก็มักจะไม่เป็นไปตามที่วางแผนไว้ เหมือนสมัยก่อนที่เขาต้องการจะอยู่กับอี้หราน แต่เขากลับไม่เชื่อใจเธอตอนที่เธอต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด เขานั้นผลักเธอไปให้อี้จิ่นหลีด้วยมือตัวเอง ตอนนี้แม้ว่าเขาจะเสียใจมากจนบอกไม่ได้แต่มันก็ไร้ประโยชน์หลิงอี้หรานบอกว่า “คุณไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก ฉันก็แค่อยากเห็นข้อมูลในอีเมลลที่นายท่านอี้ส่งให้คุณ ฉันหวังว่าคุณจะส่งต่อมาให้ฉันถ้าเป็นไปได้”“ได้ไหม” เธอถามเขากัดริมฝีปากแน่น “แน่น

เขาไม่เคยคิดว่า เธอจะได้รู้ความจริงเรื่องคดีในสถานการณ์แบบนี้ มันเกือบทำให้เธอต้องคลอดก่อนกำหนด หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขาก็คงไม่มีทางให้อภัยตัวเอง เขาเดินมาที่เตียงและมองใบหน้ายามหลับใหลของเธอใต้แสงจันทร์ ดวงตาของเธอบวมช้ำเล็กน้อย และเธอก็ดูหน้าซีดนิดหน่อย ปอยผมของเธอเคลียอยู่ข้างแก้ม แม้ตอนที่หลับ มือของเธอก็วางป้องกันหน้าท้องเอาไว้แสดงให้เห็นว่าเธอให้ความสำคัญกับทารกในครรภ์มากขนาดไหน เธอนั้นเดิมพันชีวิตไว้กับทารกทั้งสามคนนี้“ฉันขอโทษนะ… ฉันขอโทษ” เสียงของเขาแตกพร่า “เป็นความผิดของฉันเอง ฉันมันเห็นแก่ประโยชน์จนไม่มีความเห็นอกเห็นใจ ฉันคิดว่า มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยและไม่เคยคิดว่ามันสำคัญกับเธอแค่ไหน”ตอนนั้นมันเป็นผลประโยชน์สำหรับเขา อีกอย่างตระกูลห่าวก็ไม่เคยบอกเขาตรง ๆ ว่าคนผิดก็คือห่าวอี้เหมิง แต่เขาสามารถเดาได้จากเงื่อนงำต่าง ๆ ตอนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับห่าวเหมยยวี่ ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลห่าว สำหรับเขามันก็เป็นแค่การตายของคู่หมั้น เขาก็แค่หาคู่หมั้นคนใหม่หากว่าตระกูลอี้ต้องการ ใช่แล้วเรื่องนี้คือเรื่องสำคัญกับเขาตอนนั้น สิ่งที่เขาต้องกา

อี้จิ่นหลีตอบ “มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ห่าวอี้เหมิงเลือกเธอมาเป็นแพะ หล่อนเล็งเซียวจื่อฉีเอาไว้แต่ว่าตอนนั้นเธอเป็นแฟนของเซียวจื่อฉี การให้เธอต้องรับผิดก็เป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ” หลิงอี้หรานรู้สึกขนลุกชัน กลายเป็นว่า ห่าวอี้เหมิงอยากจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เธอไม่ได้โดนเลือกให้เป็นแพะรับบาปอย่างมั่ว ๆ แต่ว่าทุกอย่างถูกวางแผนไว้แล้ว หลิงอี้หรานหลับตาทำความเข้าใจข้อเท็จจริง ความจริงส่วนใหญ่จะโหดร้าย แต่บางทีเธออาจจะต้องเจอเรื่องที่ยิ่งเลวร้ายในภายหลัง ขนตาเธอสั่นไหวและมือเธอก็กำผ้าห่มผืนบางที่ห่มอยู่แน่นหลังผ่านไปพักใหญ่ เธอก็ลืมตาขึ้นมองอี้จิ่นหลีอีกครั้ง “คุณช่วยฉันฟื้นคดีเพราะว่าไม่อยากให้ฉันได้รู้ความจริงใช่ไหม? ดังนั้นคุณเลยหาว่านหยวี่หมิงมาแล้วก็ทำให้ฉันเข้าใจว่านี่คือความจริงแล้ว?” อี้จิ่นหลีตัวสั่นเล็กน้อย เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาอี้หราน ยิ่งเขาเข้ามาใกล้เธอเท่าไร เธอยิ่งกำผ้าห่มแน่นขึ้นเท่านั้น ในที่สุดเขาก็มาหยุดอยู่ข้างเตียงและคุกเข่าต่อหน้าเธอ “ฉันขอโทษ ฉันคิดว่านั่นเป็นทางดีที่สุดที่จะปิดคดี” เขาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องพูดขอโทษมากขนาดนี้ แต่ว่าทุกวันนี้เขาเอ่ยขอโทษจนแทบนับ