Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

      "Tapos required lahat naka-coat and tie. Ganuern?" Nagtataka at naguguluhang tanong ko sa lalaking prenteng naka-upo habang pumapapak ng camote fries. "Isipin mo naman dry season ngayon. Tag-tuyot. Mainit na nga ang panahon lahat pa ng goons mo todo porma pa?" Daldal ko habang nilalagay ang hinating lemon sa loob ng manok. Hinahanda kona ang buong manok para ilaga at pagkatapos ay ide-deep fry ko na ito.      Simula nang tumira ako dito sa bahay ng binata. Pagluluto na yata ang bagong kung job description. A.K.A instant Chef ng boss kung malantod.      Isang pilyang ngiti ang kumuwala sa aking mga labi. Lagyan ko kaya ng love potion kinakain ni boss? Tama! May nakita ako sa online, legit daw. Maka-order nga mamaya. Baka ito na 'yung binigay ni Lord na sign kung bakit andito ako ngayon sa bahay ni Jonathan. Ang masungkit ang puso ng aking iniirog.     Aba, hindi biro'ng kamuntik na ako ma

    May mga pangyayari, na bigla-bigla na lamang dumarating sa buhay natin, na kahit hindi natin gusto, kahit hindi naka plano. Bigla-bigla na lang itong bumubulaga, mga pangyayaring mas gugustohin na lang nating lamunin tayo ng lupa.     At ito ang isa sa mga araw na iyon ng buhay ni ko.     "Boss, naman. Ako na lang po ang mag liligpit nang mga iyan. Tama na po, nakikiusap ako, hindi mo naman kailangan pang gawin ito,"  hinging pakiusap ko sa binatang busy sa pag dadampot ng marurumi kung damit. Pa-ika-ika akong sumusunod sa bawat kilos nito. Kong tutuusin kaya ko namang gumalaw kahit papaano, hindi naman ako imbaledo. Pero hindi ako maka-kilos nang maayos dahil mabilis ang pag kilos ni Jonathan. At sa bawat dampot nito ay hinihila ko naman, nakikipag agawan ako rito. Kamuntik pang mapunit ang asul kung damit.     "No. I'm your slave today remember? This is just easy task, Brittany. No sweat," maangas na sagot ni

     'Tawagan ko nalang kaya? Pero, nakakahiya anong sasabihin ko? Hello, boss 'gihigugma pod taka' ganoon? Argh, Para akong isang malanding nilalang na hayok sa salitang 'mahal kita'. Oh god, anong gagawin ko.' Hindi niya maiwasang mapakagat labi.    Kanina pa ako pa balik-balik, habang nag iisip kung ano ba ang gagawin. After kung malaman, kung ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon. Gusto ng puso ko na makita ang binata and served her heart in a silver platter. In short, i-aalay ko rin ang puso kasama na ang kaluluwa sa binatang sini-sinta.    Pero nag tatalo ang puso't isip niya.    Isipan niya na mismo ang pumipigil sa anoma'ng gagawin, katwiran ni isipan. Kailangan niyang pag handaan kung ano ba ang sasabihin sa lalaki, siyempre kunting pakipot, well do. Ano ba! Isa tayong dalagang pilipina.    Gaga! Sino ba itong miss na miss ang halik at yakap ni Jonathan. Sino ba ang laging nag

Kinabukasan... "Kuya Bert. Hello po, maganda po ako this morning," magiliw kong bati sabay kindat kay Kuya Bert. Pag labas ko ng bahay siya na agad ang aking nakita.    Natawa ito sa ginawa niya. "Masaya tayo ma'am ah."    "Ay, naman! Dapat nga sa bawat araw na sumisikat si haring araw, sasalubongin natin ito na may ngiti at galaw sa ating mga puso." Ganito pala nagagawa ng inlove na kahit ang pag sikat ni haring araw ay kay sarap sa pakiramdam.     "Kuh! E bakit kahapon. Sambakol pag-mumukha mo ma'am. Nahalikan lang kayo kagabi gumaganyan na kayo." Giliw na sagot nito at sinabayan pa nang malakas na pag tawa. "May pa buhat-buhat pa kayo, ang sweet naman. Sana all!"    "Ikaw! Hoy!!! Ang chismoso mo naman Kuya Bert, sige tawa ka lang diyan wala kang almusal ngayon." wika niya na may halong pag babanta. Gutomin kasi ito, halata naman kagabi ito ang pasimuno ng lahat. Pero, syempre hindi niy

     "I'll double the payment. And all you have to do is make the part of the deal," she said with a clenched teeth. At binuksan ni Aurelia ang dala-dalang Valentino leather bag. Kinuha nito ang isang checkbook at isang mamahaling ballpen.    I noticed something. She was tightly gripping the poor ballpen. If the pen could talked it will scream for help. We all have a demons inside. I'm battling with my own and so is Aurelia. But right now Aurelia's demon is eating her alive. Throwing daggers at me.    Hindi niya naiwasang ikuyom ang mga kamay, naramdaman niya na kumirot ang kanang kamay. The pain is giving her a warning. She need's to calm down. Dahil kung hindi baka na-i-hambalos niya na kay Aurelia ang mamahalin nitong bag. Higit sa lahat may batang madadamay sa pagiging impulsive niya.    "Can I ask you a question? For you? What's the essence of being a mother?" I calmy ask.    "What?"