All Chapters of Her Billionaire Sperm Donor: Chapter 51 - Chapter 59

    I looked at the vast ocean. The waves are calm, but my mind is in chaos.    Life is indeed remarkable. Bibigyan ka ng kakaibang saya ngunit sa huli babawiin din lang pala. Life can easily give you. Your death sentence in a silver platters.    And life give me my death in the most painful way. Even I couldn't imagine. Nakatatak na sa utak ko ang pangyayaring iyon, nakaukit na sa puso ko ang sakit na dulot ng isang pamamaalam na hindi ko pinaghandaan. Masyadong ahas ang buhay ng isang tao. Hindi man lang naranasan ng kanyang anak ang masinagan ng araw. Ninakaw sa kanya ang kakarampot na ilaw, bukod tanging ilaw na mag bibigay gabay sana sa buhay niyang madilim. Nawala lang ng ganun-ganoon lang? Gusto niyang sumigaw ang unfair ng mundo. Nadamay ang isang inosenteng bata dahil sa kabaliwan ni Aurelia.    Isang patak ng luha ang kumawala sa kanyang mga mata. Kailan ba titigil sa pag patak ang kanyang mga luha? Nakakapago

    Nakasuot ito ng jersey shorts at sando, magulo ang buhok, at mamasa-masa pa dahil sa pawis. Dahil sa suot nitong sando naka-expose ang biceps ni Jonathan, at higit sa lahat bumabakat na rin ang abs nito sa katawan. Isang perpektong tanawin na hinulma para pag pantasyahan.    "O ano? Nakatulala? Pinakawalan mo na 'yan kaya hangang tingin ka na lang ngayon. Kuh! Mga babae talaga." Nakataas ang kilay sabay irap na wika ni Rose.    Doon lang ako natauhan. Nahihiyang binawi ko na ang tingin sa katawan ng binata.    Damn it. Bat' naman kasi nakaka-akit pagmasdan ang katawan nitong makasalanan. Hiyaw ng aking isipan masama sa kalusugan at lalo na sa mga mata ko ang tanawing iyon.    Kaya nakayuko at may pag mamadaling tinungo ko ang pintoan ng aking apartment. Dumaan ako sa pinaka gilid iniiwasan kung makuha ng atensiyon lalo na ang mga naglalaro. Luckily, marami ang nanunoud ng basketball. Kaya mal

    May mali ba sa desisyon ko? Gusto ko lang naman huminga, at uunahin muna ang sarili dahil masyado akong nasaktan. Masama ba na unahin ko muna sarili ko?     Nanghihinang napasandal ako sa dingding. Drain na drain na puso niya kasama pa lakas ko. Nakakapagod na rin ang umiyak pero masyadong pasaway mga luha ko. Oo, mahal namin ang isa't-isa pero kailangan din namin ng pahinga.    "Natakot lang ako, boss. Kaya mas pinili ko muna ang mapag-isa. Pero bakit pinaparamdam mo sa akin na nag kamali ako ng pinili ko muna ang sarili ko?" Mahina kung wika sa sarili.     Hahanapin ko muna sarili ko, bago ako lumaban ulit.    Hindi ako nakatulog nang maayos ng gabing iyon. Kinabukasan maaga akong gumising pero wala ng Jonathan ang gumambala sa akin at sa buong compound. Bumalik sa dati ang lahat, naging maingay na ang compound dahil sa mga chismosa, at sa mga tambay, sa mga batang naglalaro.

    "Hindi na ako mapapagod na mahalin ka. Kahit hindi tayo magkakasundo sa isang bagay, tahimik lang ako. Pero gusto ko pa rin na masunod ang gusto ko. Syempre Nakadepende pa rin sa sitwasyon basta give and take tayong dalawa, ganyan ang nagmamahalan. Tama na 'yung ikaw na lang lage ang nagbibigay. T-tsaka, kung mag-aaway tayo pwedeng pahinga lang pero huwag naman dumating sa puntong mag papa-hypnotismo tayo. Masyadong professional ang dating hindi ko afford." Mahaba kung litanya habang May mga luhang dumadaloy sa aking mga mata. "T-tsaka, m-miss ka na ni baby."    Biglang lumambot ang mga mata ni Jonathan. "M-miss ko na rin si baby. I'm sure our baby is perfectly fine in the hands of our God. She's an angel n-now. Our angel. G-gawa na lang tayo ulit. Damihan natin gusto mo ba isang batalyon?" Biglang napalunok ito at mababanaag ang pag-asa sa mga mata nito. "Iyon ay kung tatanggapin mo pa ako ulit."    Bigla akong tumayo mula sa

     "Where are we going?" I asked. Mas pinapainit lalo ni Desmund ulo ko.     "M-may nakalimutan lang ako," natatarantang sagot nito.    "Fuck! We don't have a time. At ano ang nakalimutan mo sa loob ng simbahan?" Ang daan na tinatahak nila ay patungong Manila cathedral, isa sa pinakamalaking simbahan sa lungsod ng Maynila. "And now? Where stuck in this fucking traffic. Maneuver the car, Desmund. I don't fucking care if may nakalimutan kang pakasalan."    "Ayaw na nga akong pakasalan! Ang ingay mo, pa! Manahimik ka nga muna riyan. Hayaan mo akong mag drive." Naasar na sagot ni Desmund.    Nagulat ako ng biglang iniabot ni Tristan ang isang blue necktie at walang pakialam na kinuha nito ang hinubad kung coat kanina, at pinagpagan iyon.    "What are you doing?" Naguguluhang tanong ko.    "Ha?" Wala sa sariling sagot nito.    "