Lahat ng Kabanata ng I Have Her Heart (BL): Kabanata 61 - Kabanata 70

“Mahal sigurado ka na ba sa desisyon mo?” wika ni nanay Rosa sa asawang kumakain. Bahagyang napatigil si tatay Alberto at sumagit. “Oo mahal. Hindi ko na babawiin ang sinabi ko kay Armando!” wika nito. “Tay...” mahinang pagtawag ni Spencer sa ama. “Sorry po.” Hinawakan ng kaniyang ina ang kamay ng binatang sinisisi ang sarili. “Anak, Spencer. Wala kang kasalanan. Desisyon ko ang pagre-resign sa kompanya ng tito Armando mo. And besides pwede pa namang humanap ng trabaho si tatay, hindi ba?” pagpapagaan ng ama sa kalooban ng anak. “Pero tay, kung hindi dahil sa akin sana masaya ka ngayon sa unang araw mo bilang vice-chairman—” “Spencer, anak.” pagputol ni tatay Alberto. “Hindi naman ako malungkot ha? Masaya akong aalis sa kompanyang 'yun dahil naipagtanggol ko ang anak ko. At alam mo ba? Ang mas-ikakasaya ni tatay, namin ng nanay at ate mo. Na makita kang nakangiti kagaya ng dati.” saad nito sa anak.

SPENCER “To all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Again, to all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Thank you!” Anunsyo ng registrar officer namin. Malapit na ang pasukan namin sa ikalawang semester ng taon, kaya abala kaming lahat na mga estudyante ng PSU sa enrollment ngayong araw. Subalit, bukod sa pagpapa-enroll, isa sa pakay ko sa pagpunta ngayong araw ay ang plano kong pakikipag-ayos sa dalawa kong kaibigan. Sa katunayan kanina ko pa sila inaabangan. Nakaupo ako ngayon mag-isa sa bench malapit sa registrar, pinapraktis ko ang sasabihin sa dalawa, kung makaharap ko na sila. Hindi naman siguro sila galit sa akin, ako lang naman kasi 'yung hindi sumasagot sa mga chat, text, at tawag nila. Alam kong nag-aalala na sila sa akin at gusto nilang humingi ng paumanhin. Ewan ko rin ba kasi sa sarili ko, naging over 'yung reaksyon ko nang malamang nakipagkasundo sila kay Aaron. Sa totoo lang sobra akong nagi-guilt

SPENCER   “Hoy 'san ba tayo pupunta?” hindi ko na mapigilang magtanong sa mga kasama ko. Ngunit na imbis na sagot ay tumingin lang sila lahat sa akin. “Ano?” dagdag na tanong ko dahil sa naging reaksyon nila. “W-wala, basta may pupuntahan tayong iba.” sagot sa akin ni Larah. “Pero, akala ko ba sa Experanza tayo kakain? Eh malayo nang nalagpas natin oh.” sabi ko. “May pupuntahan nga tayo 'diba? Just don't be so kill Joy, can you?” sagot naman sa akin nito. Napairap na lamang ako at walang nagawa. Napaagitnaan ako ngayon ni Kevin at Raffy sa backseat ng bagong kotse ni Larah, nasa harapan naman ang babae katabi ng nagmamanehong si Raffy. Tinignan ko si Kevin gayundin si Richard upang makakuha ng sagot galing sa kanila pero nag taas lamang ang mga ito ng balikat tanda ng hindi rin nila alam ang mga nangyayari. Habang tumatagal ay mas napapansin kong ang daan na tinatahak namin ay an

AARON “A-Aaron!” Napalingon ako dahil sa tawag ng boses sa aking likuran. Parang tumatalon ang puso ko sa tuwa when I saw Spencer wearing his beautiful smile. A big smile draws on my face, I slowly step my feet towards him. I want to hug him, I want to kiss him. “Spence?” sabi ko habang palapit ng palapit sa kanya. Yayakapin ko sana siya pero hindi ko tinuloy baka kasi hindi niya gusto. So, I ask his permition first and said, “Pwede ba kitang yakapin?” He didn't answer immediately, he slightly bow istead and give me a sad expression. Bigla akong nakaramdam ng pagkabahala dahil sa naging reaksyon niya. “S-sorry!” Spencer said, habang patuloy pa rin na nakayuko. "Sorry kasi masyado na kitang nasasaktan sa mga ginagawa ko—" “Shhh...” I touch his cheeks and gently lift his face upang natitigan ko ang kaniyang mukha. Nangingilid ang kaniyang luha sa nakakabighani niyang mga mata. S

SPENCER "Hey, I brought my guitar, Jam tayo." bibong wika ni kuya Alvin sa amin. Nakaupo kami ngayon sa carpet na aming iniratay sa ilalim ng malaking puno. Nandito pa rin kami sa Station of Mother Mary at masayang nagkukwentuhan. Kasama ko silang lahat maliban nila nanay, tatay, at tito Armando na masayang naguusap sa 'di kalayuan. "That's a good idea kuya. Where is it?" pagsang-ayon naman ni Kevin. "Nasa kotse. Okay I'll get it." ani kuya Alvin at kaagad nang nagtungo sa kotse niya upang kunin ang gitara. Katabi ko si Aaron at nakasandal ito sa akin. Mayamaya pa ay humiga na ito sa aking hita at kinuha ang kamay ko't hinawakan. Nakakaloko naman ang mga tingin nila Larah at  "Hoy, anong binubulong-bulong n'yo d'yan." saway ko sa dalawa. "Wala, wala." lokong sagot ni Raffy. "'Diba Lar, wala naman tayong pakialam sa paglalampungan nilang dalawa." Napairap na lamang ako sa kanila. Pagkatap