Kinabukasan, dumating na gabi ng promotion party ni tatay Alberto. Maagang naghanda ang pamilya Dela Cruz upang hindi mahuli sa nasabing event. Samantala, si Spencer ay may labis na inaalala. Sa naturang party kasi ay nakakasigurdo siyang magkikita sila ng pamilya ni Aaron. Nag-aalala siya sa maaring mangyari at nag-aalala siyang masira ang pinaka-importanteng araw ng kaniyang ama dahil sa kanya.     Naisip na nitong hindi na lamang pumunta, ngunit tiyak na hindi papayag ang kanyang tatay. At isa pa'y wala rin siyang sapat na irarason upang hindi makasama.      Labis siyang kinakabahan dahil mag-isa niyang haharapin ang gabing 'to, wala kasi si Larah at si Raffy. Hanggang ngayon kasi ay nagtatampo pa rin siya sa kaibigang si Larah dahil sa hindi nito paghingi ng pahintulot sa kanya, noong nakaraang araw. Pakiramdam niya'y para siyang usa na dadalo sa pista ng mga lobo, dahil hindi niya alam ang magiging reaksyo

Natapos ang hapunan at nagpalutoy ang kasiyahan. Nasa iisang mesa pa rin ang pamilya ni Aaron at ni Spencer. Laging umiiwas ng tingin si Spencer sa nobyo ngunit sinasadya naman nitong hulihin ang kanyang paningin na nagiging dahilan ng distraksyon niya.     Ilang minuto na ang nakalipas ngunit hindi pa rin bumabalik si Armando simula nang umalis ito kanina. Hindi naman maiwasan ni tatay Alberto na mag-alala dahil naisip niyang marahil ay sumama ang loob ng kaibigan sa pagkakabanggit niya sa pangalan na pilit nitong kinakalimutan, ilang taon na ang nakakalipas ngunit hanggang ngayon ay tila hindi pa rin nawawala ang ala-ala ni Harold at ang masakit na pagkawala nito. At hanggang ngayon sinisisi pa rin ni Armando ang sarili sa pagkamatay nito!     "Mahal, hanapin ko muna si Armando." bulong ni tatay Alberto kay nanay Rosa.     "Mas mabuti pa nga siguro mahal. Pero sasama na siguro ako

Hindi maiwasan ni Spencer na mapatingin kay Aaron. Ang kasiyahan sa kanyang puso dahil sa pagmamahal niya rito ay ang nagsisilbing gamot niya sa kalungkutang nararamdaman dahil sa kanilang kasalukuyang sitwasyon at pinagdaraanan. Habang ang mga mata naman ni Aaron ay napako rin sa nobyong kumakanta, pakiramdam niya'y biglang huminto ang mundo at sila na lang dalawa ang tao sa lugar. Napapahiling na lamang siya na sana'y hindi na matapos pa kasiyahang kasalukuyan niyang nararamdaman.     Sandali pa'y natapos na ang kanta. Ang lahat ay napatayo dahil sa ganda ng naging pagtatanghal ng dalawa. Ang masigabong palakpakan ay rinig na rinig sa buong venue ng party. Ang dalawa ay nakatitig sa isa't-isa, nakangiti, at puno ng pag-ibig at kasiyahan ang puso.      Natapos na ang palakpakan ng mga tao ngunit may isang nagpahabol ng malakas na palakpak na nagpabalik sa kanilang dalawa sa reyalidad. Biglang napalingon si Spe

“Pero, hindi lang kayo ang magulang dito Rosa!” biglang pagsingit ni Armando sa kanilang usapan. Naagaw nito ang atensyon ng lahat. Ang ngiting humulma kanina sa mukha ni Aaron ay unti-unting naglaho. Ganoon din ang kasiyahan sa mukha nila Spencer, nanay Rosa, tatay Alberto, Eilana, at Alvin. Napatingin silang lahat kay Armando na nagpapakita ng malamig na expresyon. “Kung susuportahan n'yo sila sa kalokohan nilang 'yan, ibahin n'yo 'ko!” wika nito sa dalawang kaibigan. “Pero pare, dapat nga ikaw ang unang makaintindi sa pinagdaraanan ng mga—” “Huwag mo ng ipaalala ang nakaraan Alberto! Isa 'yun sa mga pinagsisihan ko at huwag mo ng ibalik pa!” pagputol nito kay tatay Alberto. “Matagal ko ng alam ang relasyon ng mga anak natin, at hindi ko gusto ang mga nangyayari. Pinalalayo ko na sila sa isa't-isa at hindi na magbabago pa ang desisyon ko.” pagpapatuloy ni Armando. Matapos nitong sabihin ang mga kataga ay tumal

Sa mansyon ng mga Villanueva ay mag-isang umuwi si Armando. Ang pakiramdam na nagiisa ay nangingibabaw sa kaniya ngayon. Ngunit sanay na siya sa dilim ng kalungkutan kaya hindi na siya naninibago rito. Simula sa pagkabata ay naiwan siya ng ina dahil sa maagang pagkamatay nito noong siya ay bagong panganak pa lamang. Ang tanging kasama lang niya sa buhay ay ang amang palaging wala sa tabi niya. Subalit kahit na nagiisa ay lumaking talentado at hinahangaan ng kaarami si Armando. Magaling siya sa sining at musika, gayundin sa negosyo. Maaga siyang naging bihasa sa pagpapatakbo ng kanilang mga negosyo at sinabay niya rito ang pag-aaral sa kolehiyo. Nag-aral siya sa Patukan Science University at doon niya nakilala si Alberto at Rosa na naging matalik niyang mga kaibigan. Natutong makipagkapwa si Armando at maging masaya sa buhay. Hanggang isang araw ay nakilala niya si Harold. Si Harold ay bagong lipat sa unibersidad galing amerika. Siya ay