Napabuntonghininga ako habang nakaupo sa isang puting metal na upuan sa loob ng mamahaling restaurant sa BGC. I looked around the place and saw people smiling and talking, obviously delighted while eating. The place was cozy and quiet for special appointment and good time but for me, it didn't help to lessen the raging beating of my heart.I heaved a deep breath and bowed. Tinanggal ko ang shades na suot at inilapag sa salaming mesa. I saw my reflection to it and realized how awful I look. The make-up I was wearing didn't help to hide the result of my sleepless nights and self reflection from the past days. Halatang malaki ang inihupyak ng mukha ko at ang walang kamatayang eyebags na litaw pa rin kahit pinatungan ko na iyon ng concealer."Ma'am? Ano pong order niyo?" Umiling akong muli sa tanong na iyon ng waiter. Alanganin itong tumango sabay kamot sa ulo. "Sige po." Lumayo ang waiter sa akin.Napailing na lamang ako at m

"Aray! Dahan-dahan naman," reklamo ko."I'm sorry. . ." May diin ang pagkakasabi nito.Tiningnan ko si Nylen habang naglalagay ng betadine sa mga pasa ko sa mukha. Nakasimangot ito at halatang inis sa akin. Nakaupo kami sa visitor's area ng presinto at magkaharap habang nasa gilid naman nito si Attorney Montreal na abala sa mga papeles na nasa harapan nito."Dapat kasi lumaban ka. Dapat binugbog mo rin si Karoline. Tingnan mo nga 'yang mukha mo, nasira tuloy! Bugbog sarado ka nila, putang*na!" Padabog nitong itinapon ang bulak sa isang maliit na basurahan. Kumuha ulit ito ng bago at nilagyan muli ng gamot bago itinapal sa aking labi.Masakit ang bawat hagod at pagdampi ni Nylen sa aking mukha. Napapapikit ako at minsan pa'y napapapiksi. Hindi ko rin masisi kung bakit galit ito sa akin dahil alam ko namang kasalanan ko rin ang lahat. Hinayaan ko si Karoline na apihin ako at saktan. Nanlaban man ko ngunit hi

Condrad Aguirre POV"Congrats Pare, top notcher ka sa bar exam." Tinapik ng kaibigan ko ang aking balikat. Napangiti naman ako dahil sa sinabi nito. Binitawan ko muna ang alak na sinasalansan sa shelf at tiningnan ito."Salamat!" masayang wika ko.My heart felt happy knowing that my dream finally happened. Na ang lahat ng pagsisikap ko bilang part time sa isang bar para suportahan ang sarili at ang pag-aaral ay hindi nasayang. Finally, I could get some decent job after every hardwork I made.I live alone. Wala na akong mga magulang dahil lumaki ako sa ampunan pero hindi ako nawalan ng diskarte sa buhay. Nagkakalakal kung saan-saan. Nakikipagkaibigan sa kung kani-kanino. I already experienced hell. And maybe it was the main reason why I strived harder. Worked harder to support myself and reach my goal."Makakapagtrabaho ka na ng maayos. Aalis ka na rin dito," wika ng isa ko

Apple Santibañez POVBakit ba may mga bagay sa mundo na kahit ano'ng pilit mong alalahanin, hindi mo matandaan? Bakit may mga pagkakataon na gusto mong balikan, hindi na maaari? Bakit may mga bagay na imposible? Bakit napaka-unfair ng buhay?From the moment I found out that I lost my memory, I became unsure of myself. I felt I was a stranger of my own body. Ni hindi ko alam kung ano ang gusto ko, o ang mga ayaw ko. I wasn't comfortable at all. Insecurities. Doubts. Damdamin na tanging naghahari sa puso ko. The moment I knew my mother died, I shut my world and broke down. Mas lalo akong nasaktan at nawasak. Ang mas masakit, hindi ko maalala kung paano nangyari ang lahat. I even asked myself if I took care of her or not. Kung naging mabuti ba akong anak at naging masaya ito para sa akin. Napakadaya ng buhay para sa isang katulad ko. Pakiramdam ko, pinagkaitan ako ng pagkakataon na maramdaman ang pagbabago. Pakiramdam ko, hindi kailanman sasaya ang isang katulad ko na umaasam na maging

Hindi na muling nagsalita si Condrad. Hindi ako nagtanong. Nanatili kaming tahimik sa loob ng sasakyan nang magsimula itong paandarin iyon. Ramdam ko man ang sulyap niya sa akin ngunit hindi ko alam kung papaano ko siya pakikitunguhan. What he said was like an explosion that I wasn't even expecting. Natameme ako dahil wala naman akong ideya kung totoo iyon. O kung totoo man, may ugnayan ba kami noon kaya niya iyon nasabi? Then why did Nylen wanted me to stay away from him? My mind was clouded with thoughts. Hanggang makababa ng sasakyan ay para akong papel na nililipad at walang direksyon. Nakatungo. Mabagal ang kilos at mabigat ang pakiramdam. Lugmok. Bumabalik ako sa kahungkagan na pilit kong binabaon. I heaved a deep breath after I finally entered the hotel's elevator. Isinandal ko rin ang ulo sa dingding nito. Hinihiling na sana ay mawala na ang lahat ng tanong na gumugulo sa akin. Umaasa na sana ay tumigil na ang naghuhurumentado kong puso sa hindi malamang dahilan. But I gues