All Chapters of Numero Unong Mandirigma: Chapter 1941 - Chapter 1950

”Marahil ay mula siya sa isang nayon sa probinsya. Hindi siya magiging ganito ka-kampante kung galing siya sa siyudad. Gaano ba siya ka-ignorante?”Lalong pumangit ang ekspresyon ng binata matapos ang sunod-sunod na pang-iinsulto na kanyang narinig. Nanginig sa galit ang kanyang katawan at namula ang kanyang mga mata habang pinanlilisikan ang mga tao. Subalit, nabalewala lang ang kanyang pinaghirapan dahil walang pumansin sa kanyang galit. Pagkatapos ay huminga siya ng malalim at pakiramdam niya ay para bang sinampal siya ng malakas ng lahat ng mga nandoon. Ang malala pa dun ay wala siyang magawa tungkol dito.Bahagyang napabuntong hininga si Fane sa makatotohanang mentalidad ng mga tao. Ang mga malakas ay habangbuhay na tinitingala habang ang mga mahina ay walang ibang magagawa kung hindi ang dilaan ang paa ng mga malalakas. Gayunpaman, ang mga tao ay marahil tama dahil ang binata ay halata naman na dumaan sa maraming paghihirap noon kaya bakit naman siya hindi mahihiya sa kanyang i

Hindi na nakakapagtaka na ang Dual Sovereign Pavilion ay nagkakaubusan ng kwarto. Ang pagsubok na ito ang magbibigay sa kanila ng karagdagan pang tatlong daan o higit pang mga disipulo at samahan pa ng mga disipulo nila ngayon, ay magiging isang libong disipulo ang magiging kabuuan.Subalit, alam ni Fane na ang tatlong daang disipulo na ito ay baka ipadala sa labanan at sinong nakakaalam kung makakabalik pa ba sila ng buhay. Ang mga nakakataas sa Dual Sovereign Pavilion ay hindi mga tanga. Syempre may sarili silang plano. Nung una, balak ni Morton n maging pangalawa sa huli pero hindi na siya makapaghintay pa sa pag-usad ng oras. Maraming tao na nandoon ang masyadong ambisyoso at inakala na magagawa nilang makapagpakitang gilas ng maayos at habangbuhay na maitatak sa isipan ng iba pa ang kanilang kabayanihan na ipinamalas. Subalit, malayo ito sa katotohanan.Kahit ang mga nagawang makapasa sa pagsubok ay hindi man lang napailaw ang ikatlong ilaw. Karamihan sa kanila ay nagawa nama

Naglakad siya ng may malaking mga hakbang at ang matipuno niyang itsura ang nagpamukha sa kanya na puno ng enerhiya na para bang ang isang suntok ay sapat na para pumatay ng dalawang fighters na nasa final stage ng acquired level. Ang mga tao ay nagbigay-daan para sa kanya at pinanood ito na umakyat ng stage.Nang nandoon na siya, tiningnan maigi ni Gerald ang obsidian, na para bang gusto niyang itatak ang imahe nito sa kanyang isipan. Banayad niyang hinawakan ang obsidian at kaswal na sinabi, “Ipapakita ko sayo ang tunay na kahulugan ng henyo at kapangyarihan.” Ang kaninang tahimik na mga tao ay nagsigawan ng marinig ito. Kahit si Fane ay napangisi nung marinig niya ito. Nung una, pakiramdam ni Fane ay mas magaling si Gerald kaysa kay Morton. Kahit paano ay hindi nagyayabang si Gerald. Hindi tulad ni Morton na palaging ipinagmamayabang kung gaano siya kalakas, kaya mukha siyang palalo. Kahit na talagang malakas nga si Morton, hindi pa din ito magandang gawin. Ngayon, ang ginawa ni

Sinara ni Morton ang kanyang pamaypay. “Ano ang karapatan ko para tawanan ka? Ito ay dahil sa mas malakas ako kaysa sayo, syempre. Kaya may karapatan ako para tawanan ka.”Malamig na tumawa si Gerald. “Asa ka pa. Bakit hindi ikaw ang sumunod? Tapusin na natin to.”Suminghal si Morton at malumanay na naglakad papunta sa obsidian na para bang hawak-kamay na niya ang tagumpay. Kapag tiningnan mo siya, para siyang isang paboreal na naghahanap ng mapapangasawa.Ang mga tao ay pinanood silang magsagutan ng tahimik. “Kaya ba talaga ni Morton na pailawin hanggang sa limang ilaw,” bulong ng isa sa mga tao. “Kaya naman niya siguro. Hindi siya isang hangal. Hindi niya sasabihin ang bagay na yun kung wala siyang tiwala sa sarili niya. Mas mahalaga sa kanya ang kanyang ego.”Maraming tao ang tumango bilang pagsang-ayon sa sinabi ng pangalawang taong nagsalita. Oo, mayabang man si Morton pero hindi niya hindi siya gagawa ng kahit na ano na makakasira sa kanyang reputasyon. Kapag sinabi niya na

Namula ang mukha ni Morton at nahirapan siyang huminga. Tinuro niya si Gerald at sinabi, “Kahit na hindi ko napailaw ang ika-limang ilaw, mas malakas pa rin ako sa’yo. Nanatiling umiilaw ang ikaapat na ilaw ko nang mas matagal kaysa sa’yo!”Hindi dinamdam ni Gerald ang sinabi niya. “Isang segundo lang. Huwag mong pagmukhaing matatalo mo ako sa isang suntok. Kahit mas malakas ka sa akin nang kaunti, wala ka pa ring laban sa akin pagdating sa totoong labanan. Hindi ka tatagal kung talagang magbanggaan tayo.” Kampante si Gerald sa kanyang karanasan sa labanan. Mula pagkabata, sumasama siya sa mga nakatatanda sa pagsasanay at marami na siyang nakalaban. Nanalo siya sa ilan at natalo naman siya sa iba. Ang lahat ng karanasang ito ang humubog sa kung sino man siya ngayon.Ibang-iba ang kabataan ni Morton kumpara kay Gerald. Kahit na may karanasan siya sa pakikipaglaban, wala ito kumpara kay Gerald. Alam niya mismo ito. “Huwag mong ilihis ang katotohanang mas malakas ako sa’yo. Nakamit ko