XYLEM’S POINT OF VIEW,“Sit down, everyone!” saad ni Head Mistress habang nakatayo sa Harapan.Agad tumalima ang mga tao rito sa loob ng Head Quarter sa utos ng Head Mistress.“Malinaw na, na si Historia at Crestria ay iisa. Sigurado ako na malalaman at malalaman ito ng mga Hoffman. Nagdadalawang isip ako kung ipaaalam natin sa kaniya ang tungkol sa tunay niyang katauhan o ililihim muna ang katotohanan sa kaniya. Kailangan ko munang makausap ang mga magulang niya at alamin ang katotohanan kung paano napunta sa kanila si Historia,” seryosong saad ng Head Mistress.Kitang kita ko ang pagsang-ayon sa mga mukha ng mga taong naririto ngayon sa Head Quarter. Marahil ay nakukuha nila ang punto ng Head Mistress. Nakapagtataka nga naman kung paano nangyari ang ganitong bagay.Kahit ako ay nagtataka sa totoong katauhan ni Historia, malayong malayo siya sa Historia na nakilala ko noong bata pa ako. Pakiramdam ko ay may nagbago sa

SOMEONE'S POIN OF VIEW,“Hindi tayo puwedeng tumunganga rito at hintayin ang ibabalita ng anak natin sa atin. Bakit ba ayaw mong gumawa nang plano para makuha na nating ang Historia na iyon?” inis kong tanong sa asawa ko.Sobrang atat na akong maging Diyosa ang anak ko. Walang ibang Diyosa kung hindi ang anak ko lang. Siya ang dapat na sinasamba ng buong Parallel Dimension.Hindi ko siya tinago sa mga tao at tinuruan ng maayos upang maging isang talunan lamang. Kailangan niyang patunayan sa lahat ang nararapat na sa kaniya.“May plano ako, huwag kang magmadali Mathilde. Hindi pa ito ang tamang oras para angkinin ang kapangyarin ng baaeng iyon. Akalain mo nga naman, nasa malapit lang pala ang taong kailangan natin.” Nakangisi siya habang nakasandal sa kaniyang trono. “Hindi ako naging hari para lang sa wala, Mathilde. Mautak ako at tuso, hindi ko na kailangan pang manghanda ng pamain para lang mahuli ang target ko

HISTORIA’S POINT OF VIEW,Napabangon ako at napahawak sa dibdib ko, hingal na hingal ako na para bang malapit nang maputulan ng hininga.“Historia? Gising ka na! Saglit huwag ka munang bumangon,” nag-aalalang boses ang sumalubong sa akin.“Persia? Anong nangyari?” nagtataka kong tanong habang inaalalayan niya ako pahiga ulit. “Nagugutom ka ba? Anong gusto mong kainin?” paglihis niya sa tanong ko. Halatang ayaw niyang sagutin ang tanong ko.Muli akong bumangon at umupo na kinagulat niya.“Historia!” suway niya sa akin.“Persia!” mariin kong saad habang seryosong nakatingin sa mga mata niya.Nanlaki ang mga mata niya ngunit agad rin siyang nakabawi at saka nagbuntong hininga na nagpapahiwatig ng pagsuko.“Fine, gusto mo ba talagang pag-usapan ngayon? Ayaw mo bang kumain muna?” sunod-sunod niyang tanong sa akin.Dahil sa tanong niya s

HISTORIA’S POINT OF VIEW,Ilang araw na ang nakalilipas simula nang makalabas ako ng Laboratory. Simula nang makabalik ako sa klase ay naging ilap na sa akin ang mga kaklase ko, pati na rin ang mga estudyanteng madaraanan ko. Ang iba pa ay nakikitaan ko ng takot sa mga mata.Napansin ko rin na ilang araw nang wala si Ashley sa klase. Wala akong mapagtanungan dahil sa tuwing lalapit ako sa mga kaklase ko ay umiiwas sila sa akin. Sina Alexa, Persia at iyong tatlong lalaki lang ang kumakausap sa akin pero ayaw naman nilang magsalita tungkol kay Ashley.Kahit ang mga alipores niya ay takot na takot sa akin, may kinalaman ba ako sa pagkawala ni Ashley sa klase? Ni wala akong naririnig na usapan tungkol sa kaniya, ang dating maingay na section namin ay naging tahimik na.Hindi ko maintindihan ang mga nangyayari, hindi ko pa nalalaman kung bakit ako napunta sa laboratory. Gusto nila na hintayin ko ang Head Mistress upang siya ang magpaliwanag ng lahat sa a

HISTORIA’S POINT OF VIEW,Umuwi ako sa dorm room ko at nagkulong. Hindi maproseso ng utak ko ang mga narinig ko kanina. Paano nagawa ni Kuya Angelo ang bagay na iyon? Paano niya nagawang mang-agaw ng babaeng may boyfriend na? Napasabunot ako sa aking buhok at sinubsob ang mukha ko sa unan. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin, ang dapat kong paniwalaan at kung ano nga ba ang tama.Ang daming bagay ang gumugulo sa utak ko at iyong iba ay hindi pa rin nareresolba. Sa sobrang pagmumuni ay hindi ko na namalayan na nilamon na ako ng antok.Nagising ako at bumangon sa higaan, tinignan ko ang orasan na nakakabit sa dingding at alas diyes na pala ng gabi. Kinusot ko ang mga mata ko habang kinakapa ng mga paa ko ang tsinelas ko sa sahig.Himala at hindi ako nakararamdam ng gutom kahit na nalipasan ako nang pagkain. Tumayo ako sa kama at nagtungo sa kusino upang kumuha ng tubig dahil nakararamdam ako ng pagk