Bisperas ng bagong taon. Pakiramdam ni Aishell ay isa siyang white lady. Para kasi siyang lumulutang sa ere sa labis na kasiyahang nadarama niya. Ngayong gabi niya ipagtatapat kay Bastian ang tungkol sa kalagayan niya. No, hindi pala niya lang kundi kalagayan nila.Ang totoo, kinakabahan siya. Baka kasi hindi maging magandang balita para dito ang sasabihin niya. Pero nang maalala niya kung paano nito pinakikitunguhan si Eddie ay nawaglit ang pangamba niya.He would make a wonderful father. Dahil kay Eddie pa nga lang ay pasensyoso, matiyaga, handang magturo, handang makipaglaro at marunong ding dumisiplina nang hindi naninigaw ito. Ano pa kaya kung sa sarili na nilang anak?Because of what he went through in his uyoung life, he was much more mature than other young men his age. Dahil dito kaya siya nahawahan ng pagiging responsible at matue mag-isip. Nakakatakot man ang sumabak sila sa maagang pag-aasawa, sapat naman ang tiwala niya dito at sa pagmamahalan nila

Nakabibingi ang katahimikan ng mansyon ng mga Falceso. Kung noon ay halos hindi iyon maubusan ng mga taong bumibisita sa madrasta ni Aishell na dating vice-mayor ng lugar nila, ngayon ni isa sa mga dating kabungguang-siko nito ay ni hindi man lang gustong sumulyap sa mansyon nila.       Wala na ang dating tayog at taas ng mga Falceso. Kinupas na ng panahon at mga maling desisyon.       “Ah, eh, Ma’am Aishell?”        Hindi pa man niya nakikita ang ekspresyon ni Manang Bebang ay nahuhulaan na niya ang sasabihin nito. Napabuntung-hiningang binitiwan niya ang hawak na paintbrush at hinarap ito. Dating guestroom itong silid na ginagamit niya bilang studio. Pero bibihira na silang magkaroon ng bisita para gamitin pa iyon bilang guestroom. Ipinasa

Animo inapuyan sa pang-upo na bigla siyang napatayo. Awang ang mga bibig at nanlalaki ang mga matang napamaang siya dito. Marahil kung hindi sa malakas na pagtikhim ng abogado ng pamilya niyang si Atty. Palo ay aabutin siya ng milenyo sa pagkakamaang sa lalaking kasama nito.“Ms. Falceso? Ayos lang ba kayo?” untag ng abogado.Pero wala pa rin dito ang pansin niya. Kundi nasa lalaking blangko ang mga matang nakatitig din sa mukha niya. May nang-uuyam na munting ngiting nakapaskil sa mga labi nito. Sa laki ng ipinagbago ng hitsura nito, halos hindi na niya ito makilala. Except that her heart instantly recognized him.                                He

Natigilan naman ito. Kumunot ang noo.“Why what?” anito.“Bakit natin kailangang mag-usap pa? Kung nakalimutan mo na nga ang nangyari noon, wala na tayong dapat pag-usapan pa. We’re not old friends renewing friendship, Bastian.”       “No, we’re not. Dahil sa pagkakatanda ko, higit pa tayo sa magkaibigan noon, Aishell. Magkasintahan tayo.”       “So what you want is to rehash the past, is that it? O gusto mong pamukhaan ako sa layo na ng narating mo? From nothing to this!” wika niya na iminwestra ng isang kamay ang mamahaling Italian suit at Italian shoes nito.       Gayong noong huli niya itong makita, isang kupas nang maong na pantalon at mas kupas nang asul na t-shirt an

Hindi pa siya nagpapaliwanag nang lubos pero agad na nitong tinanggap na mga anak nga nito sina Steev at Brina. Kunsabagay wala namang makakatanggi niyon. Kaya nga nang magbalik sila ng mga bata dito sa San Isidro ay agad nahulaan ng mga kakilala niya kung sino ang ama ng mga anak niya.“Hindi ko alam kung paano sasabihin sa iyo ang totoo. Bastian---““Shut up! I need to find my children!” wika nito saka muling binunot ang cellphone nito.Kanina pa nito tinawagan ang ilang kakilalang maaring makatulong sa paghahanap sa mga anak niya. At tulad ng mga pulis, ang tanging maipapangako ng mga iyon ay gagawin ang lahat para mahanap ang mga bata.“Hello, I need you to come here right away,” utos nito sa maawtoridad na boses sa kausap. “No, not tomorrow, dammit! Right now! Those missing kids are my kids, F