“Sa bawat panunungkulan ay hindi maiiwasan ang mga problema. May mga nilalang ka na makakasalamuha na aakalain mo ay kakampi, ngunit biglang ipapakita ang tunay nilang kulay. Ang mga akala mong kaalyansa ay bigla kang tatalikuran, at ang mga inakala mong makakatulong sa pagtagugod ng mundo ay ninanais na pala ang korona at posisyon mo. Sila ang mga dapat mong iwasan at kailangang pigilan,” saad ng ina ng aking amang hari na pumarito sa aking aklatan upang turuan ako. Naupo siya sa tabi ko at ngumiti.“Sa iyong pag-upo sa pwesto ay palagi mong tatandaan na kahit anong mangyari, mawalan ka man ng kakampi at mga kaalyansa, at matirang lumaban ng nag-iisa ay manatili ka pa rin sa tamang landas at isipin kung bakit ka nga ba nasa posisyon na iyan,” dugtong niya. Tumango ako sa kanya at nginitian siya pabalik.“Palagi ko po iyang isasaisip,”sagot ko sa kanya. Mas lumuwang ang ngiti niya sa akin at sinuklay ang buhok k

Paano nga ba ako makakabalik sa aming mundo? Kung iisiping mabuti, ang mga ilog sa imortal na mundo ay malabong maging konektado rito. Hindi ko rin naman alam kung saan ang lagusan dito sa mundo ng mga tao dahil kahit kailan ay hindi pa ako nakapunta, at wala sa mga pinag-aralan ko noon dahil ang lokasyon na iyon ay nababago. Sa aming mundo naman ay ang lagusan papunta rito ay nasa loob ng Enchanted Forest sa hangganan ng lupain ng mga Witch at Enchantress, at hindi rin basta-basta makakalabas doon ng dahil sa sariling kagustuhan. May nagbabantay sa lagusan na iyon na makapangyarihang Enchantress na kadugo ni Danie na binigyang kapangyarihan ng lumikha para sa gano’ng gawain. Kung kaya’t paano ba ako napunta rito? Masyadong malayo ang gubat kung saan ako namatay mula sa lagusan.Pagtulong nga ba ang ginawa sa akin o hindi? Kung ang mga kakampi at kaalyansa namin iyon ay hindi nila ako dadalhin dito, pero kung isang kaaway na gustong alisin ang mg

“Hindi ko alam kung ganitong style ba ‘yung mga tipo mo. Ito ‘yung ibinigay nila sa akin dahil inilarawan kita para maisip nila kung ano ang bagay sa iyo,” saad ni Cyrus habang ipinapakita sa akin ang mga damit na binili niya. Ang una niyang ipinakita ay ang mga pangbaba na kung hindi paldang mahahaba ay mga pantalon naman. Ang iba ay may disenyong laso sa may bewang na sa palagay ko ay para sa mga babae. Sunod niyang ipinakita ay ang mga pang-itaas na karamihan ay blusa na may mahahabang manggas na ayon din sa gusto ko. Iilan lamang ang mga bestida ngunit sa palagay ko ay hindi ko naman maisusuot ito sa kanyang tahanan dahil base sa aking na-obserbahan ay mga simpleng damit at maluluwag lamang ang sinusuot sa bahay, at ang mga ito ay ang mga pang-alis o panglakad na. Sumilip kami ni Mira kanina sa labas kung kaya’t iyon ang naobserbahan ko. Binilang ko ang mga iyon at ang dami ng binili niyang damit ay sasakto sa sampung araw na suotan. “Hindi ko alam kung h

Sampung araw na pananatili rito sa mundo ng mga tao at anim na araw mula nang magising ako. Ang ilan sa mga sugat ko ay naghilom na, habang ang iba na natamo ko mula sa saksak ay kahit papano’y malapit na ring gumaling. Tumigil na ang mga iyon sa pagdudugo at simpleng mga pangtakip na lamang ang nilalagay at hindi na kailangang bendahan. Ang sunog naman na natamo ko sa pulso ay malapit na ring gumaling. Namumula na lamang iyon. Ang lakas ko ay paunti-unti na ring bumabalik kung kaya’t ang ilan sa kapangyarihan ko ay nagagawa ko nang magamit, ngunit may limitasyon pa rin. Maayos na rin ang paglalakad ko at mas nakakatapos ng mga gawaing bahay ng mabilisan. Sampung araw na ang nakakaraan ngunit kung susumahin ay masyado na itong matagal para sa pagpapagaling at pagpapanumbalik ng lakas ko, at nakakasigurado akong ang pinakarason nito ay dahil sa hindi ako nakakainom ng kahit anong dugo. Bilang bampira, lalo na’t may dugo akong maharlika at pinakamalakas sa aming lahi ay ang du

Katulad ng nakagawian ay si Cyrus ang naghugas ng pinagkainan at pinaglutuan namin habang ako naman ang nagwalis at nag-alikabok sa bahay. Saglit lang naman ang naging paglilinis na ginawa dahil sakto lang naman ang laki ng bahay niya. Bagong palit na rin naman kahapon ang mga kurtina at sapin sa higaan kung kaya’t ilang minuto lamang ang tinagal ko sa paglilinis.“Tapos ka na r’yan?” tanong ni Cyrus sa akin pagkasabit ko ng walis sa likod ng pinto. Humarap ako sa kanya at tumango.“Oo, tapos na,” sagot ko. Bumalik ako sa may kusina at naghugas ng kamay. Agad naman siyang sumunod sa akin at pinunasan ang mga hinugasan niya bago iyon ibinalik sa tauban.“Sige. Maayos na ba ang pakiramdam mo? Hindi na kumikirot ang kahit anong sugat mo? Hindi na nagdudugo?” sunod na tanong niya. Hinarap ko siya at tumango.“Wala. Galing na ako at iilan na lang naman ang sugat na hindi pa tuluyang naghihilom pero tuyo na