Todos os capítulos de Pangarap na Kasama Ka: Capítulo 1 - Capítulo 10

Chapter 1   “Hay naku!” bulalas ko saka tumayo ako at umunat-unat para maibsan ang pananakit ng batok ko. Sinuntok-suntok ko pa ang balikat ko para lang mabawasan ang pananakit. “Oh? May araw na pala.” Hindi ko man lang namalayan na maliwanag na ang sikat ng araw. Mukhang hindi ko namalayan dahil sa busy ako sa pagkopya ng aralin namin at pagsagot ng assignment. Inayos ko muna ang mga gamit ko sa eskwela at sinilid sa luma kong bag bago ko pinatay ang sinindihan at ginamit kong kandila. May kuryente naman kami kaso nga lang naisip ko na kandila na lamang ang gagamitin ko para makatipid sa bayarin at isa pa pinulot lang naman namin to sa sementeryo kapag pauwi na kami galing sa paaralan. Buti nga sinamahan ako nina Rayray at Isming sa pamumulot edi nakalibre. Walang gastos! Lumabas na ako ng kwarto at naglakad papuntang kusina para makapaghanda ng agahan pero hindi na pala kailangan dahil naghahain na si tatay sa hapagkainan. “Good morning, tay!”

 Chapter 3 Dalawa na lang kami ang naiwan sa kwarto. Naku! Ano na ang gagawin ko? Inglisero pa naman ang isang ito. Naku naman, oo!Pero ang gwapo nya talaga Kahit na namamaga pa ang mga mata nya, malamang na kakagising nya lang. Ang magulo nya ring buhok na ang lambot tingnan, ang sarap sigurong hawak-hawakan nyan kasi alaga sa shampoo. Hindi kagaya ng buhok ko na twice a week lang malatikim ng shampoo, mumurahin pa na nabibili sa tindahan. Haay! Well, ano naman ngayon e basta may buhok kesa sa iba dyan na hindi na talaga tinutubuan ng buhok. Okay! Tama na munang kwento tungkol sa buhok, balik tayo kay Señorito na nakatulala pa rin habang nakaupo sa malapad niyang kama. Gusto kong makita ang kulay green nyang mga mata, wala kasing ganito sa amin e.Naglakad ako papunta sa may dulo ng kama at tumayo kaharap niya. Nakatayo lang ako rito sa harap niya habang siya naman ay nakaupo sa malapad na kama. Hindi nya naman ak

Chapter 5   Alas tres na ng hapon ng matapos ko ang labahan ko. Grabeng kuskusan at kusutan ang ginawa ko para lang matapos ang lahat ng lalabhan ko. Peew! Kapagod, pero ayos lang! May mga kasama rin kasi ako sa paglalaba kaya hindi rin boring. At isa pa, nagpaunahan kami sa paglalaba na kung mahuli ay talo. Hindi man ako ang nauna pero hindi rin naman ay ang nahuli. Haha! Safe!  Pagkatapos maglaba, nagkayayaan na maligo sa batis kaya hindi na ako humindi dahil basa na rin naman ako. Saka naghanap kami ng kagang sa likod ng mga malaking bato. Alam nyo ban a ang dami kong nahuli. Ang galing ko! Ulam na kayo mamaya sa akin. Hehe!  Para sa kaalaman ng lahat ang kagang ay isang maliit na parang alimango na nabubuhay sa tubig tabang at nagtatago sa mga bato. Ngayong pauwi na kami, pakanta-kanta pa ako habang naglalakad. Ang saya ko dahil libre na ang ulam naming mamaya. Ano kayang magandang menu sa mga kagang na to? Ginataan? Pakulua

    Chapter 7   Bank account. Magkakaroon na ako ng bank account! Hooray! Ang saya ko! Gusto kong magtatalon sa sobrang saya.  Tuturuan daw ako ni Ma’am Marta kung paano magdeposit ng pera at kung paano rin ito i-withdraw. Ang saya ko dahil ang sosyalin ng pagtataguan ng pera ko--- nakabangko ang pera ko. O di ba? Feeling ko ang yaman ko na dahil nasa bangko nakatago ang pera ko.  “La… la… la… la…” Napapakanta na lang ako sa sobrang saya. Walang mapaglagyan ang kasayahan ko ngayon. “I can say that you’re happy,” sabi naman ng kasama ko ngayong naglalakad. Nilingon ko sya at nasa harap lang ang pansin niya habang ginagalaw pakaliwa’t pakanan ang baston na hawak niya. Si Señorito itong kasama ko. Nagpaalam kasi siya kanina, nang matapos na kaming mag-usap ni Señora, na gusto niyang mamasyal sa paligid. Kaya heto kami, naglalakad ng magkasabay habang may nakataling ribbon sa isa niyang kamay na nakakonekta

  Chapter 9This is it! The day has finally come! Graduation na! Ito na ang araw na pinakahihintay ko. Tapos na ang maliligayang araw ko sa elementary level dahil high school na ako sa pasukan. Yehey! Pero nakakangawit palang maghintay sa labas ng gate para sa pagmartsa papasok ng school, hinintay pa kasi ang super late na guest speeker. Nakakaantok rin ang makinig sa mga English nilang speech na sobrang haba, grabe talaga ang pigil ko para hindi ako mapikit sa sobrang antok. Nakakakaba rin ang maghintay ng pagtawag ng pangalan ko para umakyat ng stage at kumuha ng diploma, hindi pala, coupon pala na nirolyo. Pero ang mas nakakatawa ang nagsiksikan at nagtutulakan kami sa ibabaw ng stage habang kumakanta ng graduation song.“Hoy ! Ikaw ha! Kahit sa Marquez high ka na mag-aaral, huwag mo kaming makakalimutan. Kapag ginawa mo yon babatukan kita ng paulit-ulit hanggang sa matandaan mo ang pangalan namin ni Isming.” Naii