ADRIANNA I could not take it anymore and started vomiting in the trash can. I held on to the tree and looked at the alley where clusters of people and police are there. Pinunasan ko ang bibig ko gamit ang panyo at naglakad pabalik sa kinaroroonan ng mga pulis kung nasaan si Inspector Fajardo na kinakausap ang mga kasamahan niya. "We identified the victim's identity. Her name is Genevieve Lacson, twenty-one years old and a working student. Ayon sa mga kaanak niya ay tumawag ang biktima na pauwi na ito kagabi pero lumipas ang ilang oras ay wala pa rin ito kaya nagsimula na silang mag-alala," sabi ng isang pulis kay Inspector Fajardo. Pinaalis ng mga pulis ang mga taong pilit na nakiki-usyoso. Nilagyan nila ng barricade tape ang bungad ng eskinita at doon ko ulit nakita kung ano ang nasa loob nito.

DAVEN   Life's greatest lessons can be learned from the worst mistakes while failure leads to a great success.   That's what I believed since I was young. At a very young age, I've seen things that a mere and innocent child should not see. Since then, my beliefs about life gradually faded away. Kahit hanggang ngayon ay nakatatak pa rin ang paniniwalang 'yon sa isip ko, ako mismo sa sarili ko ay hindi ito maramdaman. Because everything seems opposite to me. I'm learning from my own mistakes but I can't feel any joy from success--if I really have it.   Everything to me seems bullshit. People, places, problems, and so on. There are only a few people I can trust including my relatives and friends. Pero gayon pa man ay hindi talaga buo ang tiwala ko ni isa man sa kanila. Ang sarili ko lang ang natatan

ADRIANNA "Ria, gising na. Magsisimula na next period natin." I woke up when I heard Freya's voice. Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa damuhan at tinanaw ang paligid. Nasa garden ako ng school kung saan maraming puno, halaman at bulaklak sa paligid. Natanaw ko si Freya na naglalakad palayo kaya naman mabilis kong kinuha ang bag ko saka sumunod sa kaniya. The strong wind blew my hair. Maaliwalas ang kalangitan at payapa ang garden ng school. Nakakapagtaka kasi dapat ay may mga students na naka-tambay rito. I looked at Freya's back where her long and jet black hair is swaying as she walks. Binilisan ko pa ang paglalakad para maabutan siya. Nang mas makalapit ako sa kaniya ay huminto siya sa paglalakad. "Why a

JENSEN "Where have you been?" Adrianna, my older sister, asked me when I got home from school. I took off my wet jacket as I walked inside our house. Basang-basa pati ang damit ko sa loob dahil sumugod ako sa malakas na ulan para lang makauwi. I didn't bring an umbrella so I took the responsibility of getting soaked by the rain. I walked past my sister who's standing in the doorway. Dumiretso ako ng lakad patungo sa hagdan nang magsalita siya kaya napahinto ako. "I'm asking you a question. Don't turn your back on me as if you didn't hear me," aniya sa seryosong tono. Lumingon ako sa kaniya at ipinakita ang blanko kong ekspresyon, "I'm tire

ADRIANNA Unknown number: Meet me at the top of the castle's tower. If you're alone, you're welcome. But if not, sorry not sorry. Titig na titig ako sa screen ng cellphone ko habang paulit-ulit na binabasa ang mensahe ng unknown number. Base sa text ay mukhang si Lawrence ito at hindi na lang nagpakilala dahil umaasa siyang kaagad kong mapapagtanto na siya ito. Hindi ko lang alam kung paano niya nalaman ang number ko lalo na at bago ito. Pasado alas kwatro na ng hapon at nanatili ako sa loob ng agency. May inasikaso lang si Inspector Fajardo kaya tumungo muna ako sa reception area para maghintay. Nagdadalawang isip ako kung ipapaalam ko kay Jensen ang tungkol sa pakikipagkita ko kay Lawrence. Sigurado naman kasi na wala siyang pakialam sa