ADRIANNA   Saktong alas sais ng hapon ay nakabalik na kami sa Police Agency kasama si Callix. Napagpasyahan kasi namin ni Daven na ipakilala ito kay Chief Esguerra at para na rin doon mismo kasama sila ni Inspector Fajardo ay mapag-usapan ang tungkol sa mga impormasyong nakalap nito na makakatulong sa'min para mahuli ang misteryosong--kuya ni Freya.   Actually ay malaki na ang naitulong niya sa'min ngayon dahil nakumpirmang tama ang hinala ni Daven. Wala akong ideya kung paano nalaman ni Callix na magkapatid si Freya at ang salaring hinuhuli namin. Wala na rin akong balak na itanong pa 'yon sa kaniya dahil sigurado namang tulad ni Daven ay may mga natuklasan din itong clues.   "Ikaw 'yung naireport na pabalik-balik dito, ah? Kaya naman pala nagpupumilit kang may ma-interview na officer dito dahil

ADRIANNA "Inspector, ano na pong gagawin natin?" Hindi maawat sa pagtulo ang luha ko habang pinagmamasdan si Inspector Fajardo na suriin ng katawan ng isang officer na kasama namin sa misyon na ito. Sobrang takot na takot ako at hindi na alam ang gagawin. Wala ng buhay ang officer dahil direktang tumama ang pana sa kanyang ulo. Naalala ko rito ang pagkamatay ni Lawrence Perez. Ang dalawa sa kasama namin mga officers ay umalis para humingi ng tulong sa labas ng talahiban na pinasukan namin. Nawawalan kasi ng signal dito dahil masyado ng liblib ang napuntahan namin. Mas lalong naging mahirap ang sitwasyon namin dahil lumakas ang ulan at basang-basa na kaming lahat. "Hija, tulungan mo akong ipasok si Officer Lopez sa loob ng sasakyan. Hindi

ADRIANNA It was raining heavily and thunder roared after a lightning strike. Our principal decided to cancel the afternoon class and let the students go home early. Thankfully, I brought an umbrella. But it was not enough and I still got soaked. Mabilis akong pumasok sa loob ng taxi pauwi sa bahay namin. Basang-basa ako pagka-uwi at siguradong papagalitan na naman ako ni Mama o ni Papa kapag nakita. Imbes na sa main door ay umikot ako para sa likod pumasok. Nakita kong walang tao malapit sa kusina kaya kaagad akong pumasok. May narinig akong ingay sa sala kaya naman nagtago ako sa divider ng dining area para tingnan kung anong meron. "Kasalanan n'yong lahat 'to! Kayo ng mga walang kwenta mong anak!" Narinig

DAVEN   In my whole life, I've never experienced having a normal life. My dad died when I was just five years old. He was a great police officer and he sacrificed his life for the sake of others. Instead of drowning in depression, my mother became stronger and raised me well. Not until when she was also taken away from me.    Tulad ng normal na reaksyon ng isang bata ay nagluksa ako ng ilang araw. I was devastated and no one could make me feel happy that time. Eleven years old lang ako at hindi pa gano'n katatag ang loob para lunukin na lang ang lahat. I didn't change myself, because pain and eagerness for vengeance changed me.    Minsan ay naiisip ko kung tama pa ba ang ginagawa ko. Kung may patutunguhan ba ang pagkamit ko ng hustisya. Ang pinakamahirap tanggapin sa'kin sa pagkamatay n

JENSEN   "Jensen! Pasa rito, tol!"   Pinasa ko ang bola sa kakampi kong gagad na maka-score at makapag-pasikat sa ibang estudyante. Nang sinubukan niya itong i-shoot ng three points ay sumablay. Mabuti na lang at nakuha ko ang rebound at ako na ang pumasok nito sa ring.    I saw his death glare at me as my teammates shouted for me. Hindi ko na lang siya pinansin at naglakad patungo sa bench kung nasaan ang bag ko. Mabilis kong hinubad ang jersey shirt ko at pinunasan ang tumutulong pawis sa katawan ko.    I noticed a group of girls whispering while looking at me. Tinutulak nila ang isa palapit sa'kin kaya wala itong nagawa kundi ang lapitan ako. She looked shy and her face turned red as she approached me. Tumalikod ako at hindi