All Chapters of วุ่นรักวิวาห์ลวง: Chapter 51 - Chapter 60
405 Chapters
บทที่ 51
ณ ห้องอาหารระดับห้าดาวโรงแรมซิงเล่อหวังอี้หลินเดินออกมาจากลิฟต์และไม่ได้รีบเร่งที่จะเดินเข้าไป เธอกลับหยุดถ่ายรูปเซลฟี่ในกระจกที่ติดอยู่บนผนัง จัดแต่งทรงผมและกระโปรงให้เข้าที่ รวมทั้งเติมลิปสติกเพิ่มเข้าไปได้ยินมาว่าฉู่หลินเฉินเชิญเธอมารับประทานอาหารมื้อนี้ เขาตั้งใจเหมาห้องอาหารทั้งห้อง ในคืนนี้ ที่นี่มีเพียงพวกเขาสองคนหวังอี้หลินได้เตรียมพร้อมล่วงหน้ามาอย่างดีเธอสวมชุดเดรสสีแชมเปญที่มีดีไซน์หรูหราสง่างาม ดูสวยเพียบพร้อมหวังอี้หลินมั่นใจในรูปร่างและหน้าตาของเธออย่างมาก เหยียบรองเท้าส้นกริชสูงสิบเซนติเมตรเดินตรงไปยังห้องอาหารด้วยท่าทีที่อ่อนพริ้วท่ามกลางห้องอาหารขนาดใหญ่มาก มีโต๊ะอยู่เพียงตัวเดียวตั้งอยู่ผ้าปูโต๊ะสีขาว ชุดรับประทานอาหารสีทอง ดอกไม้สดและไวน์แดงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหาร โดยมีแสงเทียนสีเหลืองทองสะท้อนอยู่บนใบหน้าที่ได้รูปชัดเจนของเขา ราวกับเทพบุตรรูปงามที่ทรงเกียรติและทะนงตัวยามสายตาที่ลึกซึ้งของเขามองมา หวังอี้หลินรู้สึกเหมือนจะหยุดหายใจ อยากที่จะพุ่งเข้าไปคุกเข่าลงตรงใต้เท้าเขาผู้ชายคนนี้หล่อเป็นบ้า!เพียงมองแค่แวบเดียวก็สามารถทำให้ขาของคนไร้เ
Read more
บทที่ 52
เสียงหัวเราะสนุกสนานของสีเหลยดังขึ้นมาจากปลายสาย “พี่เฉิน แมวป่าตัวน้อยตัวนั้นที่บ้านของเฮ่อเฟ่ยยั่วโมโหเขาอีกแล้ว เขากำลังดื่มเหล้าดับทุกข์อยู่ที่นี่! พี่มาสั่งสอนหน่อยเถอะ!”ในเวลาปกติฉู่หลินเฉินจะปฏิเสธอย่างแน่นอน และเขาก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอารมณ์ เจ้าเหล่ยจึแค่ต้องการลากเขาไปดื่มก็เท่านั้นแต่ในเวลานี้เขารู้สึกจิตใจว้าวุ่นและต้องการสงบสติอารมณ์“รอเดี๋ยว!”ณ บ้านพักตากอากาศหน้าต่างตรงมุมของชั้นสองมีแสงไฟสว่างไสวฉินซูจัดเก็บบันทึกเรียบร้อยจากนั้นมองดูเวลา ฉู่หลินเฉินยังไม่กลับมาแต่เธอก็ไม่ได้สนใจ ถือเสื้อผ้าลงไปซักด้านล่างหลังจากซักและอบผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็มีเสียงเบรกดังขึ้นมาจากด้านนอกของบ้านพักฉินซูมองไปทางประตูใหญ่ชายคนหนึ่งลงมาจากแถวหลังของรถ สวมใส่เสื้อยืดแบรนด์ กางเกงขาสั้นสีขาวเขาพยุงฉู่หลินเฉินและตะโกนพูด “พี่สะใภ้ ผมพาพี่เฉินกลับมาส่งแล้ว!”สีเหลยวางฉู่หลินเฉินลงบนโซฟา สะบัดแขนไปมาและหอบเหนื่อย “ร่างกายที่สูง 189 เซนติเมตรของพี่เฉินแข็งแรงจริง ๆ”ฉินซูอดไม่ได้ที่จะถาม “เกิดอะไรขึ้น?”“ดื่ม ดื่มจนเมา!” ความหวาดผวาแวบขึ้นมาบนใบหน้าของสีเหลย เขาไม่กล้
Read more
บทที่ 53
ณ บ้านตระกูลหวังคืนนี้จางเหวินอารมณ์ดี เตรียมที่จะเข้านอนกับสามีเร็วสักหน่อยเธอมาส์กหน้าเดินออกมาแล้วมองเห็นหวังเจิ้นฮวานั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนโซฟา“เหล่าหวาง คุณทำอะไรน่ะ?”“กำลังรออี้หลินกลับมาจากทานข้าวกับคุณชายฉู่ แล้วถามเธอว่าสถานการณ์ระหว่างเธอกับคุณชายฉู่เป็นยังไงบ้าง”จางเหวินได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะ เธอนั่งลงบนตักและโอบกอดรอบคอของเขาจากนั้นพูดว่า “คุณอายุปูนนี้แล้วยังมองเรื่องแบบนี้ไม่ออกเหรอ คืนนี้อี้หลินไม่กลับมาหรอก”“อะไร?”หวังเจิ้นฮวามองเห็นรอยยิ้มที่คลุมเครือบนใบหน้าของจางเหวิน ก็เข้าใจในทันทีจางเหวินพูด “แฟนคนก่อน ๆ ของอี้หลินไม่มีใครเทียบฉู่หลินเฉินได้เลย เธอต้องจับเขาให้ได้ ไม่อย่างนั้นผู้ชายที่ดีเลิศแบบนี้ ถ้าไม่ระมัดระวังอีกหน่อยจะโดนหมาจิ้งจอกตัวอื่นคาบเอาไป”หวังอี้หลินได้ยินคำพูดของแม่เธอทันทีที่เธอเดินเข้าประตูมา จากเดิมที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัดกลุ้มมากขึ้นไปอีกหวังเจิ้นฮวาและจางเหวินต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเธอกลับมาจางเหวินพูดขึ้นด้วยความสงสัย “คุณชายฉู่ปล่อยลูกกลับมาได้ยังไง? คืนนี้พวกเธอสองคน…”หวังอี้หลินโยนกระเป๋าลงด้วยความหง
Read more
บทที่ 54
ฉินซูออกจากบ้านพักตากอากาศแต่เช้าเพราะเธอได้รับสายจากอาจารย์สวี่ใบสมัครของเธอได้รับการอนุมัติแล้ว อีกไม่นานเธอก็สามารถเข้าร่วมห้องปฏิบัติการ และมีส่วนร่วมในโครงการวิจัยดังนั้นเธอจึงต้องเตรียมความพร้อมให้ดีและอีกหนึ่งเหตุผลคือ เธอไม่อยากเผชิญหน้ากับฉู่หลินเฉินเมื่อคืนเขาทำให้เธอตกใจจริง ๆแต่ตอนนี้เธอสงบลงแล้ว เพียงแต่รู้สึกเสียใจเล็กน้อยเมื่อคืนเป็นโอกาสดีที่หาได้ยาก หลังจากเธอทุบเขาจนสลบ เธอน่าจะถลกกางเกงเขาเพื่อพิสูจน์ว่าเขาคือคนนั้นหรือไม่…ท้ายที่สุดแล้ว เขาและผู้ชายคนนั้นให้ความรู้สึกกับเธอที่คล้ายคลึงกันมากจริง ๆ โดยเฉพาะเมื่อคืน กลิ่นอายความรุนแรง เผด็จการ และความเอาแต่ใจของเขาเหมือนกับคนนั้นทุกประการฉินซูสะบัดหัวละทิ้งความคิดที่วุ่นวายอยู่ในสมองตอนนี้เธอต้องกลับไปที่บ้านของพ่อแม่บุญธรรม เพื่อไปเอาเข็มเงินที่คุณย่าให้กลับมาการวิจัยครั้งนี้เกี่ยวข้องกับแพทย์แผนจีนและการฝังเข็ม เป็นสิ่งที่ฉินซูสนใจอย่างยิ่ง เข็มเงินชุดนั้นอาจมีประโยชน์ถือโอกาสไปยืนยันกับจงจื้อหย่วน เกี่ยวกับสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเธอ ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ถูกคนเรียกว่าเด็กกำพร้าไม่มี
Read more
บทที่ 55
เมื่อนึกถึงท่าทีที่เมินเฉยของฉู่หลินเฉินเมื่อคืน หวังอี้หลินก็คิดว่าว่าฉินซูต้องทำอะไรบางอย่างลงไป!ฉู่หยุนซีมองตามสายตาของหวังอี้หลินและเห็นฉินซูเธอคิดว่าเป็นเพราะฉินซูไปฟ้องพี่ชายของเธอ ทำให้โครงการบริษัทของเพื่อนเธอต้องหยุดลง พอดีที่หวังอี้หลินก็อยู่ที่นี่ ฉู่หยุนซีกรอกตาแล้วเดินไปหาฉินซู “ของเลียนแบบมาเจอของจริง ทำไมไม่ไปทักทายกันหน่อยล่ะ? เอ๊ะ เพราะว่าสวมรอยเป็นเพื่อนสนิทของตัวเองก็เลยไม่กล้าเผชิญหน้าใช่ไหม?”เมื่อฉินซูเห็นว่าเป็นเธอ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่โต้ตอบอะไรหันไปมองเห็นหลิวเหวยลู่และหวังอี้หลิน สายตาของเธอก็หยุดลงชั่วขณะ จากนั้นก็หันกลับมาและเตรียมตัวที่จะเดินจากไปแต่ฉู่หยุนซีกลับไม่อยากเลิกราง่าย ๆเธอเหลือบมองไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกล เธอมั่นใจว่าฉินซูเพิ่งจากออกมาจากห้างสรรพสินค้าแน่ ๆ“ยัยของเลียนแบบ พี่ชายฉันไม่ได้ให้เงินเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีเงินมาซื้อของในสถานที่แบบนี้?”หวังอี้หลินได้ยินเช่นนั้นก็คิดถึงเงิน 800,000 หยวนของตนที่ให้ไป ไม่ใช่ว่าถูกฉินซูเอาออกมาใช้หมดแล้วเหรอ?เหลือบมองไปยังหลิวเหวยลู่ที่อยู่ด้านข้าง ใจของเธอกระตุก เธอลุกขึ
Read more
บทที่ 56
ฉินซูนำเงิน 800,000 หยวนนั้นบริจาคไปแล้วจริง ๆ และยังบริจาคในนามของเธอ...800,000 หยวน... เงินของฉันเดิมทีวางแผนไว้ว่ารอให้เวลาผ่านไปสักพักจะหาวิธีเอากลับมา มันสามารถซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมได้หลายใบแต่ถูกบริจาคออกไปแล้วฉินซูจงใจแน่ ๆ! หวังอี้หลินกัดฟันแน่นจนฟันเหมือนจะหัก แต่เพราะว่าฉู่หยุนซีและหลิวเหวยลู่อยู่ที่นี่ด้วย เธอจึงต้องฝืนยิ้มรับมา “ขอบคุณ ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจเธอผิด”ฉินซูยิ้มเบา ๆ “ไม่ต้องขอบคุณ”พูดจบก็หันหลังเดินออกไปครั้งนี้ฉู่หยุนซีไม่ได้ขวางเธอไว้ แต่มองไปที่หวังอี้หลินและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติแต่เธอก็ไม่ได้เข้าไปพัวพัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างหวังอี้หลินกับฉินซู แต่เธอก็ไม่เข้าข้างของเลียนแบบอย่างฉินซูฉู่หยุนซีหยิบใบรับรองการกุศลขึ้นมา ยิ้มและพูดว่า “อี้หลิน จริง ๆ แล้วเธอก็ชอบการกุศลด้วยเหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงจิตใจดีขนาดนี้ คุณแม่ของฉันก็เข้าร่วมกิจกรรมการกุศลอยู่บ่อย ๆ หลังจากนี้ทั้งคู่ก็จะไปมาหาสู่กันอย่างมีความสุขมากขึ้นแน่ ๆ! ใช่ไหมคะคุณแม่?”สายตาของหลิวเหวยลู่หันกลับมาจากการมองดูด้านหลังของฉินซูที่เดินจากไป เธอพยักหน้าและพูดว่า
Read more
บทที่ 57
ฉู่หลินเฉินเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างไม่พอใจวางปากกาหมึกซึมในมือตึงตังด้วยสีหน้าเยือกเย็น จากนั้นหยิบเสื้อสูทตัวนอกแล้วเดินออกไปเว่ยเหอไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาพูดอะไรผิดไป ได้แต่ลูบจมูกด้วยใบหน้าเหยเกยืนอยู่ด้านนอกของบ้านพักตากอากาศทันทีที่ฉู่หลินเฉินนึกถึงเรื่องเมื่อคืน จิตใจของเขาก็ยุ่งเหยิงอุตลุด แต่ในที่สุดก็เดินเข้าไปด้วยความลังเลฉินซูเพิ่งจะเตรียมตัวที่จะทานมื้อค่ำ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเธอก็เงยหน้าขึ้นเพียงแค่เหลือบมองครั้งเดียว เธอก็รีบก้มหน้าลง แล้วทานข้าวโดยไม่หันไปมองเมื่อเห็นท่าทีที่เฉยเมยของเธอ ในใจของฉู่หลินเฉินก็ยิ่งรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นทำไมเมื่อคืนเขาถึงเกิดความรู้สึกที่รุนแรงแบบนั้นกับเธอ เพียงแค่เพราะยาเหรอ?เมื่อคิดแบบนี้ ฝีเท้าของเขาก็เดินเข้าไปหาฉินซูโดยไม่ได้ตั้งใจดูเหมือนว่าฉินซูจะก้มหน้าทานข้าวอย่างนิ่งเฉย แต่จริง ๆ แล้วภายในใจกลับลุกลี้ลุกลนและหวาดกลัวท่าทางของผู้ชายคนนี้ที่ดุร้ายเหมือนสัตว์ป่าเมื่อคืน ยังคงฝังอยู่ในหัวของเธอ การเข้าใกล้ของเขาทำให้เธอมีปฏิกิริยาเตือนภัยตัวเองไปทั่วทั้งตัว ร่างกายของเธอแข็งทื่อในตอนที่ฉู่หลินเฉินเกือบจะเดินถึงด้
Read more
บทที่ 58
“อย่าพูดอย่างนั้น!” จางเหวินกล่าวเตือน “ได้ยินมาว่าคุณชายฉู่เชื่อฟังย่าของเขามาก ทางที่ดีลูกก็ควรทำตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังด้วยเช่นกัน”“รู้แล้ว หนูไม่พูดอะไรซี้ซั้วแบบนี้หรอก”หวังอี้หลินหยิบกระโปรงแดงขึ้นมา “คุณแม่คะ หนูใส่ตัวนี้เป็นไงบ้าง?”“ดูดี งั้นตัวนี้แหละ! พรุ่งนี้เราไปเดินตลาดกันอีกที เธอไปบ้านตระกูลฉู่ครั้งแรก ของขวัญจะน้อยหน้าไม่ได้”“รู้แล้ว”สองแม่ลูกเดินคุยไปด้วยหัวเราะไปด้วยลงมาชั้นล่าง หวังเจิ้นฮวาเพิ่งกลับมาจากด้านนอกด้วยสีหน้าหดหู่“คุณพ่อเป็นอะไรไป?” หวังอี้หลินถามขึ้นหวังเจิ้นฮวาหยิบถ้วยชาจากในมือแม่บ้านกูและพูดอย่างไม่พอใจ “ตอนแรกฉันคิดว่าถ้าบริษัทของครอบครัวจงปิดตัวลงฉันก็จะสามารถฉวยโอกาสนี้ปิดรอยรั่วได้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะรักษามันไว้ได้อีก”ทันทีที่ได้ยินจางเหวินก็อารมณ์เสียขึ้นมาฉับพลัน “นี่มันเรื่องอะไรกัน”เมื่อก่อนตอนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านกับโจวซือฉิน เพราะว่าบริษัทของครอบครัวหวังกับบริษัทของครอบครัวจงไม่ได้แตกต่างกันมาก แม้ว่าผู้หญิงสองคนจะนัดหมายเล่นไพ่ด้วยกันบ่อย ๆ และความสัมพันธ์เปลือกนอกก็ดูไม่ได้แย่ แต่ลับหลังมักจะเปรียบเทียบกันเสมอ เห็นอีกฝ่
Read more
บทที่ 59
ฉินซูเงยหน้าขึ้นมอง เป็นเธอได้ยังไง?หวังอี้หลินก็เห็นฉินซูเช่นเดียวกัน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอหันหน้าจะเดินกลับออกไปแต่เมื่อกวาดสายตาเหลือบมองดูภายในร้านมีเพียงฉินซูแค่คนเดียว อีกทั้งเธอยังสวมหน้ากากเหมือนพนักงานในร้านขายยาจริง ๆ หวังอี้หลินเปลี่ยนใจแล้วก้าวเดินเข้ามาในร้าน พร้อมพูดอย่างหยิ่งยโส “ฉันเพิ่งจะพูดของที่ต้องการไป ในร้านเธอมีหรือไม่มีล่ะ แม้แต่พนักงานออกมาต้อนรับทำไมยังไม่มี?”ฉินซูลุกขึ้นเดินไปด้านหน้าของเธอเธอเพิ่งจะตอบตกลงอาจารย์สวี่ไปว่าจะช่วยดูร้าน ในเมื่อหวังอี้หลินมาซื้อของ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปิดประตูไม่ให้เธอเข้ามาเธอถามขึ้นอย่างเฉยเมย “เธอต้องการอะไร?”“ฉันบอกไปแล้วว่าฉันต้องการอาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุ!” สีหน้าของหวังอี้หลินเย่อหยิ่งและปฏิบัติกับฉินซูเหมือนพนักงานขายยาจริง ๆฉินซูก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอ “อาหารเสริมสำหรับผู้สูงอายุมีหลายประเภท รบกวนสอบถามหน่อยว่าสุขภาพของผู้สูงอายุเป็นยังไงบ้าง และนิสัยการกินในเวลาปกติเป็นยังไง?”หวังอี้หลินขมวดคิ้ว เธอรู้แค่ว่าคุณท่านตระกูลฉู่สุขภาพไม่ดีแต่ไม่ได้รู้รายละเอียดอย่างอื่น“ถามอะไรเยอะแยะ เธอหยิบอันที่
Read more
บทที่ 60
ฉินซูยิ้มและพูดว่า “ได้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ขอข้อมูลของผู้สูงอายุคนนั้นด้วยค่ะ?”หลินเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วอธิบายว่า “เพศหญิงอายุ 67 ปี ยามปกติมีคนใช้คอยดูแล สามารถพูดได้ว่าคุณภาพชีวิตค่อนข้างสูง…”ฉินซูฟังเขาอธิบายจนจบอย่างตั้งใจ ภายในใจค่อนข้างมั่นใจ “โรคของผู้สูงอายุท่านนี้อยู่ที่หลอดเลือดสมองและหัวใจ น่าจะเกิดมาจากการคิดมากในช่วงวัยเยาว์ ทำให้สภาพจิตใจไม่ค่อยดี เธอมีคุณภาพชีวิตที่ดีมาก อาหารบำรุงร่างกายที่ดีก็ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ดังนั้นควรจะหลีกเลี่ยงการแต่งเสริมเติมแต่ง” เมื่อเห็นว่าฉินซูกำลังพูดถึงอะไร หลินเฟิงก็ไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย เขาถามขึ้น “คุณหมายความว่าการซื้ออาหารเสริมอาจจะเป็นอันตราย?”ฉินซูหยิบกล่องธูปออกมาจากในตู้ “สิ่งที่ผู้สูงอายุต้องการตอนนี้คือ การนอนหลับพักผ่อนที่ดี คุณลองอันนี้ดู”หลินเฟิงเข้าใจกระจ่างแจ้งและยกนิ้วให้ฉินซู “คุณนายฉู่สุดยอดมาก!”ผู้คนต่างก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่หลินเฉินถึงแต่งงานกับฉินซูคนธรรมดา แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้วฉินซูเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ!…เมื่อถึงวันที่ต้องไปทานอาหารที่บ้านตระกูลฉู่ หวังอี้หลินก็ตั้งอก
Read more
PREV
1
...
45678
...
41
DMCA.com Protection Status