เธอยื่นมือออกมาทันที "ห้าล้าน!"ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปที่ฉินซูพร้อมกับตอบกลับโจวซือฉิน "เธอเหมาะสมกับราคานี้เหรอ?""ถ้าอย่างนั้น.....สามล้าน?" โจวซือฉินไม่ได้คิดเอาไว้ แต่ถึงอย่างไร เธอก็กำลังจะได้ฮุบเงินของฉู่หลินเฉิน ฉู่หลินเฉืนหัวเราะออกมา "สองล้าน" โจวซือฉินกัดฟันพยักหน้า "ได้!"เงินสองล้านนี้หลังจากใช้หนี้ ก็ยังมีเหลืออีกเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าไม้ได้อะไรเลย!ฉู่หลินเฉินเขียนเช็คใบหนึ่งให้เธอ "รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอย่างไร?""คุณวางใจเถอะค่ะ ต่อจากนี้ฉินซูก็จะกลายเป็นคนของคุณแล้ว ฉันจะหุบปากเอาไว้ให้ดี! จะปิดปากให้เงียบ!" โจวซือฉินรับเงินไป เธอเดินจากไปพร้อมกับจงหยู่อ๋างอย่างมีความสุขฉินซูดูการต่อรองราคาของคนทั้งคู่ แล้วก็ "ขาย" ตัวเองแบบนี้แล้ว คงจะเป็นการโกหกถ้าบอกว่าไม่โกรธ เธอรู้ว่าโจวซือฉินเป็นคนโลภ แต่ไม่คิดว่าจะไร้ขีดจำกัดขนาดนี้ ยังไงก็เรียกเธอว่า "แม่" มาห้าปี สุดท้ายกลับขายเธอให้กับคนอื่นเฉกเช่นสิ่งของ แต่ด้วยความมีเหตุผลเธอจึงอดกลั้นความโกรธเอาไว้ และถามขึ้น "คุณชาย นี่มันหมายความว่าอย่างไร?"ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเธอ ดวงตาของเขาหรี่ลงผู้

ฉู่หลินเฉินมองไปที่เธอ คิ้วของเขาค่อย ๆ ขมวดขึ้น เพิ่มกำลังไปที่มือใหญ่ของเขา "แผลคุณโดนน้ำแล้ว ตามหลักแล้วคุณอาบน้ำไม่ได้นะ ให้ฉันดูเถอะนะ ถ้ามันติดเชื้อหรือแย่ลงจะทำยังไง?"ชายหนุ่มยืนนิ่ง ฉินซูถือโอกาส น้ำเสียงแห่งความโกรธดังขึ้นที่เหนือหัวของฉินซู "ฉินซู!" เธอไม่ได้ยิน ยังคงก้มหัวมองหา จู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงแรงที่สัมผัสมาที่คางของเธอ เธอถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นมา ในดวงตายังคงมีความสับสน ฉู่หลินเฉินบีบคางของเธอ เธอรู้สึกราวกับได้ยินเสียงกัดฟันของเขา "มองพอหรือยัง?!" "ยังเห็นไม่ชัดเลย" ฉินซูพูดพลางขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉู่หลินเฉินโกรธจนแทบจะฆ่าคนได้ผู้หญิงคนนี้ยังจะกล้าบอกว่ายังเห็นไม่ชัดอีกเหรอ?ดวงตาของเขาเคร่งขรึม บรรยากาศกดดันแพร่ออกมาจากร่างกายของเขา คำพูดของเขาฟังดูอันตราย "เธอไม่ได้วางแผนจะทำอะไรฉันใช่ไหม" ในระยะใกล้ขนาดนี้ ฉินซูได้กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้หลังจากอาบน้ำเสร็จอย่างเจน กลิ่นนั้นผสมกับลมหายใจอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้ชายเธอรู้ตัวแล้วว่าเธอทำให้สิงโตโกรธเสียแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถบอกจุดประสงค์ออกไปได้ ทันทีที่เธอคิดได้ ฉินซูก็โอบเกี่ยวคอของชายหนุ่มไ

หานโม่หยางเดินมาจากที่ ๆ ไม่ไกลนัก ข้าง ๆ เขามีชายหนุ่มวัยกลางคนเดินมาด้วยกัน "คุณชาย คุณมาจริง ๆ ด้วย" เขาพูดพลางยิ้ม สายตามองไปที่ฉินซู แววตาของเขาเป็นประกาย แต่เขาก็ซ่อนแววตานั้นได้อย่างรวดเร็ว "สวัสดีครับคุณนายฉู่" "สวัสดีค่ะ" ฉินซูพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อเธอหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอก็ตกตะลึงความทรงจำเกี่ยวกับตำแหน่งของบุคคลคนนี้ผุดขึ้นมา รอยยิ้มอันเป็นมิตรผุดขึ้นทันใด "คุณคือผู้จัดการหลินใช่ไหมคะ ฉันได้ยินว่าคุณมีมิตรภาพที่ดีกับตระกูลฉู่มาตั้งแต่เด็ก เป็นเพื่อนรักที่น่าเชื่อถือที่สุดของตระกูลฉู่ ยินดีที่ได้พบนะคะ" เมื่อพูดจบเธอก็ยื่นมือออกไปก่อนเมื่อเห็นท่าทางของฉินซู สีหน้าของชายทั้งสามคนก็แตกต่างกันออกไปฉู่หลินเฉินหรี่ตาด้วยความสงสัย เธอรู้ได้ไงว่าหลินเฟิงคือเป้าหมายของเขาหลินเฟิงเป็นคนหนุ่มที่ได้รับการเลื่อนขั้นโดยตรงจากคุณท่านฉู่ เมื่อเขาปีกกล้าขาแข็งแล้วเขาก็ออกจากบริษัทของตระกูลฉู่ และเริ่มธุรกิจของตัวเองด้วยการสนับสนุนจากคุณท่านด้วยการช่วยเหลือจากตระกูลฉู่ ทำให้ตระกูลหลินได้เป็นรูปเป็นร่างแบบทุกวันนี้ ทั้งสองฝั่งรักษาความสัมพันธ์และสนับสนุนกัน

ฉินซูเอามือปิดไว้ที่หน้าอกทันทีพร้อมอธิบาย "เมื่อครู่นี้ฉันไม่ทันระวังเลยทำไวน์หกน่ะค่ะ ทำให้คุณหัวเราะเลยใช่ไหม" "คุณนายฉู่ไม่ต้องกังวลไปนะครับ คุณมากับผมเถอะครับ“ หานโม่หยางยื่นมืออกมาพลางยิ้มให้ฉินซูลังเลเล็กน้อย "อีกสองชั่วโมงงานเลี้ยงถึงจะเลิก คุณคงไม่อยากกลับเข้างานแบบนี้ใช่ไหมครับ?" หานโม่หยางอธิบาย "ข้างบนอาคารมีห้องเสื้อผ้า ผมจะให้คนนำชุดมาให้คุณ" คำพูดของเขาทำให้ฉินซูไม่อาจปฏิเสธได้ "ขอบคุณค่ะ"เขาพาฉินซูไปที่ห้องเสื้อด้วยตัวเอง หานโม่หยางถามขึ้น "ได้ยินว่าคุณนายฉู่กับคุณชายฉู่ตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกเห็น พวกคุณเจอกันได้ยังไงครับ?" "นั่น...มันเป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ" ฉินซูตอบอย่างคลุมเครือเพื่อไม่ให้ตัวเองพูดอะไรผิดไปเมื่อเห็นว่าหานโม่หยางไม่ได้มีท่าทีจะเดินจากไป เธอจึงพูดขึ้นมาก่อน "คุณหานคะ ขอบคุณที่คุณนำทางให้ฉันนะคะ คุณคงมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ ไม่ต้องรอฉันที่นี่ก็ได้ค่ะ" "ไม่เป็นไรครับ เรื่องงานเลี้ยงผมจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณนายฉู่คือแขกผู้มีเกียรติ ผมต้องมั่นใจก่อนว่าชุดที่ส่งมาให้คุณไม่มีปัญหาอะไร ไม่อย่างนั้นจะเท่ากับผมต้อนรับได้ไม่ดีครับ” หานโม่หยางยิ้

พยาบาลพันแผลให้ฉินซู ฉู่หลินเฉินยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ อารมณ์ของเขาให้ตอนนี้สามารถพูดได้ว่าแย่มาก ใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับว่ามันจะสามารถทำให้คนกลายเป็นน้ำแข็งได้ บวกกับที่เดิมทีเขาก็มีรังสีความน่าเกรงขามมากอยู่แล้ว จึงทำให้เกิดแรงกดดันที่มองไม่เห็น มือของพยาบาลที่พันแผลอยู่นั้นสั่นไม่หยุด…เมื่อเห็นสถานการณ์ดังนี้ ฉินซูไม่รู้จะทำอย่างไร เธอจับมือของพยาบาลที่กำลังถือเข็มเย็บอยู่ "ให้ฉันทำเองไหม" ฉินซูหยิบเข็มขึ้นมาเย็บแผลด้วยมือเดียวท่ามกลางสายตาตกตะลึงของพยาบาล แม้แต่ฉู่หลินเฉินยังอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น ผู้หญิงคนนี้นี่…แค่เห็นนิ้วทั้งห้าของเธอเคลื่อนไหวอย่าปราดเปรียว บนใบหน้าไม่มีอารมณ์อื่นนอกจากความตั้งใจ ราวกับว่าเธอไม่ได้กำลังเย็บแขนของตัวเองอยู่ เย็บแผลทั่วไปเว้นระยะ 0.8-1 เซนติเมตร แต่ถ้าเป็นการเย็บแผลสำหรับเสริมความงาม ระยะห่างต้องไม่เกิน 2 มิลลิเมตร แผล 5 เซ็นติเมตร ฉินซูเย็บไป 15 เข็มพยาบาลตกใจ "คุณดูชำนาญมาก! คุณเป็นหมอใช่ไหมคะ?" ฉินซูตอบอย่างไม่ใส่ใจ "ฉันเรียนหมอน่ะค่ะ" ฉู่หลินเฉินมองไปที่แผลที่ถูกเย็บแล้ว คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย รู้สึกคุ้นตากับวิธีการเย็