ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเธอ แววตาของเขายากที่จะอธิบายเพียงแค่ฟังจากนั้นเขาหันไปพูดกับทุกคน “ฉันไม่เหมาะที่จะดื่มช่วงนี้ พี่สะใภ้ของพวกนายเป็นคนดื่มเก่ง แก้วนี้ของฉัน ให้เธอดื่มแทนแล้วกัน”ฉินซูตกตะลึงผู้ชายคนนี้กำลังพูดอะไรเธอก็พูดไปชัดแล้วว่าเธอดื่มไม่เป็น นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะปั้นน้ำเป็นตัว!ตั้งใจใช่ไหม?!ภายในใจของฉินซูจมดิ่ง เธอเตรียมตัวที่จะปะทะกลับไป แต่กลับพบเจอสายตาตักเตือนของฉูหลินเฉินคุณย่ายังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของตระกูลเขา จะเป็นศัตรูกับเขาตอนนี้ไม่ได้เมื่อคิดได้แบบนี้เธอก็กัดฟันแค่เหล้าสองแก้วเองไม่ใช่เหรอ? มาสิ!“ตกลง งั้นฉันดื่มเอง”กัดฟันดื่มจนหมด ฉินซูไอออกมาถี่ ๆ ดวงตาเป็นสีแดงนึกถึงครั้งสุดท้ายที่ดื่ม ความอยากรู้อยากเห็นในตอนเด็กจึงแอบชิมเหล้ายาที่คุณย่าหมักไว้รสชาติแย่มากมันยากที่จะทำให้ตนเองหยุดไอ ฉินซูมองไปที่ฉู่หลินเฉินอย่างไม่พอใจแต่อีกฝ่ายกลับไม่ใส่ใจเสียงดังเอะอะภายในห้องส่วนตัวดังขึ้นอีกครั้ง ฉินซูไม่ค่อยคุ้ยเคยกับพวกเขา หลังจากดื่มหมดก็นั่งพักอยู่บนโซฟา ตอบกลับเรื่องเรื่อยเปื่อยของพวกเขาบ้างเป็นครั้งคราวหลังจากนั้นไม่นานก็รู้สึกว

พูดได้เพียงว่า คุณชายฉู่หวาดระแวงฉินซูมากเกินไปเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถาม “คุณไม่พอใจอะไรฉินซูหรือเปล่าครับ?”ได้ยินเช่นนั้นฉู่หลินเฉินก็ไม่พอใจ ถามกลับว่า “อะไร? ฟังที่นายพูดดูเหมือนนายจะพอใจกับเธอมาก”เว่ยเหอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดขึ้นด้วยความเคารพ “ผมแค่ทำตามที่คุณชายฉู่บอกเท่านั้นครับ”ฉู่หลินเฉินแสดงท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจแล้วเดินออกจากลิฟต์ไปเว่ยเหอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมพร้อมตรวจดูการเดินทางของวันดิ๊งด่องกล่องข่าวเด้งขึ้นมา[ทรัพย์สินในบ้านของภรรยาทายาทตระกูลฉู่ถูกเปิดเผย! บริษัทของพ่อบุญธรรมล้มละลาย เจ้าหนี้มาทวงหนี้ถึงหน้าประตู ฉินซูตัดสัมพันธ์ในที่สาธารณะ!]สีหน้าของเว่ยเหอเปลี่ยนไป เขารีบเดินไปหาฉู่หลินเฉิน “คุณชายฉู่ ดูนี่...”ฉู่หลินเฉินเพียงชำเลืองมอง ดวงตาของเขาหรี่ลงยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ร่างหนึ่งที่อยู่ไกลก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่เบิกบาน “คุณชายฉู่ บังเอิญจริง ๆ”ฉู่หลินเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย เว่ยเหอเก็บโทรศัพท์ลงในเวลาที่เหมาะสม“ประธานหาน คุณเจาะจงมาที่ฉู่ซื่อของเราเป็นพิเศษ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก ไม่ทราบว่าคุณต้องการให้ผมช่วยอะไร?” ฉู่หลินเฉิ

ทันทีที่เข้ามาในบ้านพักตากอากาศ โจวซือฉินก็สังเกตรอบด้าน เธออิจฉาเป็นอย่างมาก "คนไม่รักดีอย่างเธอ ได้อยู่ที่ดี ๆ แบบนี้ ได้เปรียบเกินไปแล้ว!"แม้กระทั่งเด็กติดเกมอย่างจงหยู่อ๋าง ก็ยังเก็บโทรศัพท์ลงไป เขาดูและลองจับสิ่งของนั่นนี่ในบ้าน “แม่ แจกันดอกไม้นี้ทำจากหยกเหอเถียนใช่ไหม? เพื่อนผมทำธุรกิจเครื่องหยก เขาเคยให้ผมดูรูปแจกันนี่ แบบเดี๋ยวกันเป๊ะเลย ราคาหลายล้าน!" จงหยู่อ๋างดวงตาเป็นประกาย เขาอยากลองยื่นมือออกไปลูบ แต่โดนฉินซูหยุดเอาไว้เสียก่อน "อย่าไปแตะสุ่มสี่สุ่มห้า! ทำพังจะชดใช้ไม่ไหวเอา""อ๋อ แกพูดแบบนี้ คงยกตัวเองเป็นเจ้าของบ้านแล้วสิท่า?" โจวซื่อฉินพูดประชดประชัน ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็รู้ว่านี่คือที่ของใครฉู่หลินเฉิน คือคนที่พวกเขาไม่สามารถแตะต้องได้เธอขยิบตาให้จงหยู่อ๋าง "ลูกจ๊ะ ไปเล่นที่โซฟาก่อนนะ แม่จะคุยกับพี่!"จงหยู่อ๋างตอบ "อืม"ฉินซูหันหลังไปปิดผ้าม่านทั้งหมด เพื่อไม่ให้คนจากภายนอกเห็นเธอมองไปที่โจวซือฉิน แสดงอารมณ์ของเธอออกมาอย่างชัดเจน "พวกคุณอยู่ที่นี่ไม่ได้"เธอจำคำพูดของเว่ยเหอได้ ฉู่หลินเฉินไม่ชอบให้คนอื่นเข้าบ้านของเขาการที่เธอพอพวกเขาเข้ามาแบบนี้ก็เสี่

"น่าจะ?"ฉู่หลินเฉินเหลือบมองเขาอย่างไม่พอใจ "เธอแกล้งทำเป็นผู้หญิงไม่สนใจของแบรนด์เนมต่อหน้านาย แล้วนายรู้หรือเปล่าว่า ลับหลังพวกเรา เธอข่มขู่เอาเงินจากอี้หลิน? ความป่าเถื่อนของผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่น้อย แค่ก่อนหน้านี้ยังไม่ได้เปิดเผยธาตุแท้ของมาเท่านั้น เพราะว่าของล่อใจมันยังไม่เยอะพอน่ะสิ!"ฉินซูจะแกล้งแสดงละครว่า ไม่อยากได้บ้านพักตากอากาศราคาหลายสิบล้านได้อย่างไร เธอคงต้านทานไม่อยู่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ยืนยันได้แล้วเหรอ?เมื่อนำเรื่องสองเรื่องบวกเข้าด้วยกัน ความปรารถนาดีของฉู่หลินเฉินที่มีต่อฉินซูก็หายไปทันที เหลือไว้เพียงความเกลียดชังเท่านั้นเรื่องที่เธอคุกคามหวังอี้หลินเพื่อเอาเงินแปดแสน เขายังไม่ได้เก็บบัญชีเธอ เรื่องนี้จะปล่อยไปไม่ได้เมื่อคิดได้ดังนี้ ก็พูดด้วยขึ้นด้วยใบหน้าหล่อเหลาเย็นชานั่น "หาคนไปจัดการ เอาโจวซื่อฉินกับลูกออกไป"เว่ยเหอตกใจอ้าปากค้าง ผ่านไปครู่หนึ่งถึงจะเรียกสติกลับมาได้ เขาพูดอย่างลนลาน "ได้ครับ" แต่ในใจเขากลับเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ไม่ว่าจะดูยังไงฉินซูก็ไม่ใช่คนโลภแบบนั้น...หวังอี้หลินกลับไปยังบ้านพักตากอากาศอีกครั้ง ภายใต้การดูแลของบอดี้การ์ด ขณะเดียวก

ทันทีที่ฉินซูลงจากรถ โจวซือฉินก็ลากเธอเข้ามาเธอเบาเสียงลงและขู่ว่า: "เห็นไหม นักข่าวอยู่ที่นี่แล้ว! ถ้าวันนี้แกไม่เอาเงินมาให้ฉัน 5 ล้าน ฉันจะเปิดโปงแกทันที!"ใบหน้าของฉินซูเย็นชาลงชั่วครู่หนึ่ง "ฉันจะไปเอาเงินห้าล้านที่ไหนมาให้ ถ้าคุณไม่มีที่อยู่ ฉันก็จะหาห้องพักโรงแรมให้ ส่วนนักข่าวพวกนี้..." เธอกวาดสายตาไปที่นักข่าวกลุ่มนั้นโจวซือฉินพูดอย่างโกรธเคือง "หยุดพูดเรื่องไร้สาระสักที! ใครจะไปสนใจเรื่องที่จะจัดหาที่อยู่ให้อีก เข้าบ้านปุ๊บก็โดนคนอื่นไล่ออกปั๊บ! ฉันคิดมาดีแล้ว ต้องการแค่เงินเท่านั้น ห้าล้าน ห้ามขาดไปสักแดงเดียว ไม่อย่างนั้นฉันจะ..."ฉินซูขัดขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอชี้ไปที่นักข่าวคนหนึ่ง "นั่นไม่ใช่ลูกสาวคนโตของลูกน้องของคุณหรอกหรอ?" ฉันจำได้นะว่าเธอทำงานอยู่ที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า กลายเป็นนักข่าวไปตั้งแต่เมื่อไหร่?"โจวซือฉินไม่พูดอะไร ฉินซูเข้าใจแล้ว เธอยิ้มออกมาครั้งหนึ่ง "ดูท่าทางคนพวกนี้จะไม่ใช่นักข่าวนะ!" "ใครบอกกันล่ะ พวกเขาคือนักข่าว!" โจวซือฉินเถียงข้าง ๆ คู ๆ ใบหน้าแดงก่ำเพื่อประหยัดเงินในการจ้างนักแสดง เธอยังเรียกญาติอีกสองสามคนมาช่วย คิดไม่ถึงว่าฉิน