Semua Bab Pakawalan mo ako, Mr. Hill: Bab 41 - Bab 50

Matapos papalitan ni Catherine ang kanyang SIM card noong hapong iyon, lumabas sa kanyang telepono na mayroon siyang sampung tawag na hindi nasagot.Ang mga tawag na ito ay mula kina Freya, Jeffrey, Sally, at marami pang ibang mga tao.Marahil ay nag-aalala ang mga ito matapos malaman ang nangyari noong isang araw?Sa loob-loob niya’y hindi niya mapigilang makaramdam ng pag-asam. Anuman ang dahilan, tinawagan pa rin nito si Sally pabalik.“Mom…”“Tinawagan mo na rin ako pabalik.” Galit ang tono ng boses ni Sally. “Gaanong katagal mo pa gusto riyan sa labas? Umuwi ka na, ngayon na!”Pumait ang kalooban ni Catherine nang marinig niya ang mga katagang ‘umuwi na’. “Tahanan ko pa rin ba ‘yan?”“Catherine, kung hindi ka uuwi ngayon, huwag ka na lang umuwi. Hindi mo na rin naman kailangan kaming kilalanin ng ama mo.”Ibinaba ni Sally ang tawag matapos niya itong sabihin.Pagkatapos nitong panandaliang mag-alinlangan, napagdesisyunan ni Catherine na umuwi. Kung sa bagay, sina Jeffre

Matapos makaalis ni Shaun mula sa trabaho, pumunta siya sa isang pagpupulong patungkol sa isang international financial case noong kinagabihan.Sa sandaling binuksan niya ang ilaw pagkauwi niya ng bagay, tumakbo papunta sa kanya si Fudge. Patuloy itong nagme-meow habang niyayakap ang kanyang binti.“Na-miss mo ako masyado, huh?”Marahang kinusot ni Shaun ang kanyang ulo. Matapos ang ilang sandali, napansin niyang may hindi tama kay Fudge ngunit hindi niya ito masabi hanggang sa ikinuskos nito ang kanyang ulo sa tasang walang laman.Marahil ay nagugutom si Fudge.Hindi ba siya pinakain ni Catherine?Agad-agaran siyang nagbuhos ng pagkain sa lalagyan ni Fudge na mukhang gutom na gutom na.Pumasok si Shaun sa kwarto upang hanapin sa Catherine upang makita lamang na hindi pa ito nakakabalik. Nandilim ang kanyang itsura.Ang dami nang gulong kinasasangkutan nitong babaeng ito. Kalalabas niya lamang ng ospital at ngayong nakauwi na ito’y iniwan niyang gutom si Fudge.Hindi pa rin it

Itinakbo ni Shaun si Catherine sa pinakamalapit na ospital.Ikinuyom niya ang kanyang mga kamao habang hinihintay ito sa labas ng emergency room. Makalipas ang halos kalahating oras ay lumabas ang doktor at sinabing, “Kinidnap ba siya? Kung naghintay pa kayo ng isa pang oras bago siya itakbo rito, marahil ay hindi na rin siya kayang isalba kahit ng Diyos.”“Umayos naman ang kondisyon niya?” Napabuntong hininga si Shaun. Naalis na rin ang tinik sa kanyang lalamunan.“Oo, pero pumalya ang ibang parte ng kanyang katawan. Bukod pa rito, pabalik-balik ang kanyang lagnat.” Kumunot ang mga kilay nito noong dinagdag niyang, “Wala siyang naimon na tubig sa loob ng tatlong araw at marahil ay hindi rin siya nakakain ng kanin nang maayos. Malala pa rito’y marahil panis na ang kaning kinakain niya. Tantsa ko’y kinakailangan niya ng kalahating buwan bago gumaling.”Hindi lamang gulat, kundi’y tulala rin si Shaun. “Tao ba ‘yang mga Jones na ‘yan?”Bumagsak ang kaaya-ayang mukha ni Shaun. “Sabihi

Mukhang gulat ang itsura ni Ethan, subalit nanlamig ang kanyang puso ng naalala niya ang lahat ng ginawa ni Catherine.Inaamin niyang minahal niya ito noon, ngunit hindi na ito karapat-dapat para pagtuunan pa niya ng kanyang patuloy na pagsasakripisyo.“Mag-iisip ako ng iba,” ‘ika ni Jeffrey.…Tatlong araw naospital si Catherine. Hindi na niya kaya pang manatili rito nang isa pang araw matapos ng paulit ulit niyang pamamalagi rito.Pagbalik niya sa Jadeite Bay ay nagulat siyang bahagyang bumigat ang timbang ni Fudge. Akala niya’y natural lamang kung ito’y manghihina sapagkat walang maayos na nag-aalaga rito nitong mga nakalipas na araw.Nang makauwi si Shaun kinagabihan, narinig siya nitong bumubulong habang pinapakain ang pusa. “Fudge, ‘wag ka na munang kumain masyado. Tignan mo na ang tiyan mo, oh. Para bang ika’y may dala-dalang mga kuting diyan.”Kumibit ang sulok ng kanyang labi. Palaki ng palaki ang buntis na tiyan ni Fudge habang lumilipas ang mga araw. Hindi na niya ito

“Tandaan mo ‘yung ipinangako mo.” Kalmadong bumalik si Shaun sa kanyang kama.Nang payagan siya nitong pumasok, mabilisang inilatag ni Catherine ang kanyang kumot sa lapag na katabi ng kama nito.Saglit pa itong naging masigasig ngunit nakatulog din ito agad.Subalit maya-maya lamang ay nagising ito sa kanyang pag-iyak.“Pabukas ng pinto… Please… Ang lamig… Ang dilim… Natatakot ako.”Napabangon ito. Inilawan ng sinag ng buwan ang aninong nasa lapag. Mahigpit na tinatakpan ng babaeng nakapulupot ang kanyang tainga. Nanginginig sa takot ang kanyang katawan.“Gumising ka, Catherine. Binabangungot ka lang.” Tumayo si Shaun upang alisin ang mga kamay ni Catherine sa kanyang tainga.Subalit masyadong nalulong si Catherine sa kanyang masamang panaginip. Singputi ng mga kobrekama ang kanyang nasisindak na mukha.Wala nang magawa si Shaun kung kaya nama’y inihila niya si Catherine sa kanyang dibdib at marahang tinapik ang likuran nito.“Okay lang, ligas ka na ngayon…”May kakaiba sa b