Lahat ng Kabanata ng Memories of the Past [COMPLETED]: Kabanata 21 - Kabanata 30

Tatlong araw ang lumipas, tatlong araw at tatlong gabing iniukol ng San Lorenzo sa paghahanda sa nalalapit na kapistahan ng bayan.Samantalang kinapansinan naman si Padre Pedro ng pagbabago sa mga inuugali nito na kanilang labis na pinagtatakhan. Sabi nga ng kanyang mga kinukumpisal, "Ang pari ay madalas natitigilan kapag nagmimisa, di na nakikipagkuwentuhan sa kanila pagkatapos ng misa di tulad nang dati at siya ay nangangayayat at tila namamanglaw." Pero ang lalong nag palala sa sabi-sabi ng mga tao ay ang kapansin-pansin na pagliliwanag ng kumbento sa mga gabing si Padre Pedro ay dumadalaw sa bahay nila Felicidad.Lalong lumala ang alingasngas ng kaguluhan nang dumating si Francisco pagkaraan ng ikatlong araw mula sa kabisera ng lalawigan. Ang binata ay lulan ng isang karwaheng tumigil sa tapat ng bahay ng kanyang kasintahan. Nagkita at nagbatian sina Francisco at Padre Pedro na noon ay patungo rin sa tahanan ng dalaga.Ilang sandali pa ay nag-uusap na ang ma

Maagang-maaga nakapag misa noon si Padre Pedro. Pagkatapos ng misa, binasa ang ilang sulat na dinatnan sa kumbento. Pero nang matapos mabasa ang sulat tila nawalan ng gana. Ni hindi napag-ukulang inumin ang nakahandang tsokolate hanggang tuluyang lumamig.Hindi mapakali, nagpalakad-lakad sa maluwag na bulwagan na waring nag iisip ng malalim habang hawak ang nilamukos na sulat.Sa di kawasa'y ipinahanda ang kanyang karwahe. Sumakay at pinag-utos sa kanyang kutsero na ihatid siya sa gubat na pinagdadausan ng piknik. Pagdating ni Padre Pedro sa lugar na hindi kayang pasukin ng karwahe ay inutos na lamang sa kanyang kutsero na ibalik ang kanyang sinasakyan at siya'y maglalakad na lamang. Malayu-layo na rin ang nalakad no Padre Pedro sa looh ng madilim at mabaging na gubat nang makarinig siya ng masayang halakhakan ng mga kababaihan na nagmula sa dakong batis. "Kung makakatagpo ako ng pugad ng gansa. . ." anang isang kaakit-akit at matamis na tinig

Ika-10 ng Nobyembre ang bisperas ng pista ng bayang San Lorenzo sa lahat ng dako, makikita ang pagiging abala ng lahat sa napipintong kasayahan. Sa bukid, sa simbahan, sa mga lansangan ay naghahari ang isang di pangkaraniwang kasayahan. Ang mga bintana ng bawat bahay ay na dedekorasyonan ng makukulay na mga banderang tela. Walang tigil ang putok ng mga kuwitis at tugtog ng banda ng musiko na nagpaparoo't parito. Higit na kapansin-pansin ang namumukod-tangi ng paghahanda sa bahay ng mga mayayaman. Ang mga dalaga ng tahanan ay abalang abala sa pag aayos ng hapagkainan na punong puno ng mga minatamis na bungang kahoy na nakasilid sa mga lalagyan ng kristal. Ang mga katulong ay akyat manaog na may dalang mga mamahaling plato, tasa, baso at mga kubyertos na pilak. Samantalang, namamayani ang matinis na halakhakan at tawanan sa iba't ibang panig ng kabahayan.Ang masiglang paghahanda ay para sa lahat ng darating na panauhin. Sa mga kababayan, sa mga dayuhan, sa mga mah

Cada uno habla de la Feria como le va en ella.                   KAALAMAN TIME! Ang Cada uno habla de la Feria como le va en ella ay may nagsasabing ang bawat dumalo sa pista ay nagbabalita nang ayon sa kanyang kapakanan.                              ----------Ang alin mang bayan o lugar sa Pilipinas ay nagdiriwang ng kanilang kapistahan sa loob ng tatlong araw tulad ng bayan sa San Lorenzo. Ang karangyaan ng pagdiriwang ng San Lorenzo ay napalathala sa isang sikat na diyaryong Kastila sa buong San Lorenzo. Humigit kumulang narito ang buod ng lathalain ng unang dalawang oras na kapistahan. Maituturing na isang tagumpay ang pagdaraos ng kapistahan ng San Lorenzo sa pamamahala ng mga paring Franciscano. Ang pista ay walang makatulad sa karingalan at kaningningan. Di mabilang ang dami ng mga nagsidalo

Hindi mahulugang-karayom ang loob ng simbahan dahil sa dami ng tao. Nagsisiksikan, nagtutulakan, naggigitgitan, nagkakatapakan ang kaunting lumalabas at maraming pumapasok na tao. Lalo na sa lugar ng agua bendita o sa benditadong tubig. Malayo pa ay nakaunat na ang mga bisig ng mga nagnanais na makasawsaw ang kamay sa kinaroroonan ng agua bendita, pero natatabig pa at napapalayo. Isang babaeng paangil nang sumigaw nang siya'y nayapakan at nasaktan pero patuloy ang pagtutulakan at halos walang pumansin sa kanya. Halos hindi makahinga sa loob ng simbahan. Napaka init at umaalingasaw ang iba't ibang amoy ng mga tao. Pero hindi pwedeng hindi marinig ang sermon sapagkat ito ay ginastusan ng ₱250. "Dalawang daan at limampung piso para sa isang sermon?" parang hindi makapaniwala si Don Julio. "Ano? Para sa isang sermon at para pakinggan ang isang tao! Sobra naman e, isipin mo ang halagang ito ay ikatlong bahagi lamang ng kabuuang halagang ibabayad sa mga komedyanteng magtat