All Chapters of Happier (Tagalog) : Chapter 11 - Chapter 20

HARRIS'S POV   It's been one day that I haven't seen Ava. It feels like I haven't seen her for a year. I badly wanna see her beautiful face. I took a deep breath and stood up. I picked up my phone and went inside my car.   Isang araw pa lang ang nakakalipas ngunit bagot na bagot na ako. Ayaw ko naman na sumama sa mga kaibigan ko sa club dahil paniguradong aasarin lang nila ako. At saka ayaw ko na rin mapalapit sa iba pang babae. Sa sobrang dami ng mga babae na tinataguan ko ay ayaw ko ng madagdagan pa.   "Ava, you never leave my mind. Not even when I have million of things to think about," I start the engine of the car. Pupunta ako sa flower shop, pupuntahan ko si Ava. I'm sure nasa bahay lang siya and sakto at baka andoon din ang mama niya.   I asked myself while I'm driving, why I wanted to know Ava's mom and why I wanted Ava's mom to know me? I mean out of all the girls I've slept with, none of th

Walang gana akong tumayo at naglinis ng sarili matapos kong gumising. To be honest i really don't want to go to school today but I don't have a choice, i still have to.   Hinahanap ko si mama, magpapaalam na sana ako dito na aalis na ako. Wala akong ganang kumain, wala akong gana sa lahat. Gusto ko munang matulog ng matagal pero hindi pwede. Sleeping is my way of escaping from reality, for a while you will not feel pain.   Nakonsensya naman ako ng may nakita akong nakahandang pagkain sa lamesa. Umupo na ako dito at nagsimulang kumain kahit pa hindi naman ako gutom. Mayamaya ay sinabayan na rin ako ng aking ina. Tahimik lang ako dahil wala naman akong gustong i kwento. At wala akong balak na i kwento sa aking ina ang nangyari kahapon.   Patapos na akong kumain nang magsalita ang aking ina. Ang akala ko ay may ibibilin lang ito sa akin ngunit hindi.    "Anak 'yung lalaking pumunta rito kahapon, sa

The days passed at ganun pa rin ang nangyayari. Laging nakamasid lang si Zale at si Harris naman ay pareho din nang ginagawa. Tinitingnan lang nila ang galaw ng bawat isa, palaging may kakaiba sa mata nilang dalawa. Laging ang mga panga ay umiigting at ang mga kamay ay may sariling buhay dahil makikita mo nalang na nakayukom na ito. Dahil ganito pa rin ang sitwasyon ay hindi pa rin maalis sa dibdib ko ang kaba. Kakaiba talaga ang nangyayari sa pagitan nila. Ayaw kong humantong na mag away sila ng dahil lang sa akin.   Sa paglipas ng bawat araw ay padami nang padami ang mga gawain namin bilang estudyante. May dapat kaming gawin ni Harris at may dapat din kaming gawin ni Zale. Minsan napapagod na ako dahil wala sa kanila ang magpapatalo, minsan kahit hindi pa tapos ang gawain namin ni Harris ay kukunin ako ni Zale at ganun din ang ginagawa ni Harris. Pagod na pagod na ako ngunit mas mainam na ito kaysa naman ang isa sa kanila ay magselos at pagmulan ng away.

Lumipas pa ang ilang mga araw, abala pa rin ako sa mga dapat kong gawin sa paaralan. Araw-araw ay nag-eensayo kami ni Harris para sa padating na pageant at ganun din sila Zale at Misty.  Hanggang ngayon walang pagbabago hindi parin ako pinapansin ni Misty at tuluyan na itong hindi sumama kina Jade at Vie. Pero ayos na rin dahil nakikita ko ang saya at mga ngiti niya kapag kasama niya si Zale. Habang patagal ng patagal din ay nahahalata kong nagiging komportable na si Zale sa kanya. "Ava focus, ayusin mo ang lakad mo," paalala sa akin ni Vie. Siya kasi ang nag-eensayo sa akin. Hindi naman siya sumasali sa mga pageant pero bihasa siya dahil isang beauty-queen ang kanyang ina, namana naman niya ang kagandahan nito. "Paano ba kasi? Kahit naman may heels ako ay mukha pa rin akong bata. Ang hirap maglakad Vie!" pagrereklamo ko, napakamot na lang ito sa kanyang ulo. Hindi ko kasi talaga alam kung paano ba ito gawin ng tama

Nagising na lamang akong iniinda ang sakit sa aking paanan. Maliit na sugat lang naman ito sa dalawa kong paa pero talagang iniinda ko ang sakit at hapdi na nararamdaman ko lalo na kapag natatanaab. Nakapagpahinga naman ako ngunit sadyang hindi mawala sa aking isipan ang pag uusap namin ni Zale. Ganito naman ako palagi, lahat na lang iniisip ko. Ako rin minsan ang may kasalanan kung bakit masakit ang ulo ko dahil kahit maliit na bagay at wala namang kabuluhan ay iniisip ko pa rin.  Pero hindi talaga mawala sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Zale. Talagang pinapakita at idinidiin niya sa akin na may pagtingin sa akin si Harris. Ayaw kong maniwala, ayaw ko umasa, ayaw kong hayaan ulit si Harris na saktan ako. Sa kanilang dalawa ni Zale at Harris ay aaminin kong mas gusto ko si Harris. Hindi ko alam kung bakit si Harris pa ang nagustuhan ko kahit na mas matino naman si Zale. Kahit na sinaktan ako ni Harris ay mas gusto ko pa rin siya, ma