Semua Bab Seventeen: Bab 1 - Bab 10

 "Sweetheart, you take care okay? Have fun and don't forget to make friends." I kissed my father's cheek then I stepped backward to face him and rolled my eyes at him. "Dada, you've said that three times already," sabi ko sa kaniya na tila ba nagmamaktol. He chuckled."Sorry can't help it. My baby girl is now a Señior Highschool student. Parang dati lang buhat-buhat pa kita tapos ngayon you're soon to be a college girl na," he dramatically said while pouting his lips. "Dada..." I moved closer to him.Pinahid niya ang namuong luha sa mata niya bago niya ako niyakap ng mahigpit. I hugged him back. "Alright, while I can still manage to control myself from dragging you home, aalis na ako. Be a good girl and make some friends. I love you, sweetie.""I love you more. Drive safely okay? Tell mom I miss her and I love her. Ba-bye!" Hinintay ko munang makaalis si Dada bago a

"Thank you nga pala sa libre kanina, Honey," sabi ko sa kaniya nang makalabas na kami sa gate ng school.   "Wala 'yon. Minsan lang naman ako manlibre atsaka mumurahin lang 'yong nilibre ko sayo. Anyway, saan ba daan mo? Tara, sabay na tayong umuwi," aya niya sa akin.  Umiling ako sa kaniya.  "Next time na lang. Dada will pick me up kasi e," nahihiya kong pagtanggi sa kaniya.  "Ah, gano'n ba. You want me to stay with you habang wala pa 'yong papa mo?" tanong niya sa 'kin habang tinitignan niya ang kaniyang sarili sa maliit na salamin na hawak niya.  Umiling ako sa kaniya. "Naku, hindi na. You've done so much for me today."  "No problem you're a friend naman," she nonchalantly said then she shrugged her shoulders.  "A friend?"  Nakita kong para bang nataranta siya bigla kaya medyo natawa ako sa itsura niya.  "Ah, wala. May sinabi ba ako? Okay sige kaya mo naman na

Halos hindi ako nakatulog ng maayos sa kakaisip kay Theo at sa mga bagay na sinabi niya doon sa rooftop kahapon. Sa tuwing iniisip ko kasi 'yong mga sinabi niya mas lalo lang akong na-curious sa pagkatao niya. He always wear his jacket kahit hindi naman malamig, tapos palagi pa niyang tinatago ang mukha niya sa pamamagitan ng pagyuko at pagpapanatili niya sa mahaba niyang bangs. At hindi lang 'yon napansin ko ding hobby na niyang magpaalipusta na lang kung kani-kanino. Ang buong akala ko talaga kaya hindi siya nalaban sa Kenneth na 'yon ay dahil takot siya pero nang makita ko ang nangyari sa party ni Tita Anastasia kahapon ay napagtanto ko na hindi niya talaga pinaglalaban ang sarili niya. He's weird and mysterious. "Sweetheart, you're alright? Kanina ka pa nakatulala and you're not eating your food. What's the matter? Ayaw mo ba sa school mo? I could still transfer you to another school if you want," Dad worriedly said. He's always been like that ka

I ignored Kenneth's presence. Kahit pa nasa likuran ko lang siya nakaupo. Bukod kasi sa kadahilanang ayaw kong malaman pa ni Honey na kilala ko si Kenneth ay ayaw ko na talagang makausap pa siya. For what? Closure? No thanks. I'd rather live a life not knowing why he left me instead of hearing him out and know his nonsense reasons.Kahit pa magpaliwanag siya he can't undone what happened in the past. We can't do anything about it now. We just have to move on and continue with our life.I'm perfectly fine now. I hope he is too. We seriously need to just forget everything that happened between us in the past. We're so young back then, we thought we're really in love with each other, we're both stupid to think that what we have back then will lasts long. We got hurt, he left me without a single word, end of story.If he's doing this because he's guilty about leaving me I would recommend him to just stay away dahil kahit hindi pa siya humingi ng tawad sa 'kin sa mga

After eating, naghiwalay na kami ni Honey ng daan; siya patungo sa classroom namin ako naman patungo sa abandunadong building. I'm not a fan of horror movies and anything related to that. Kaya naman hindi ko din maisip kung bakit pumayag akong pumunta dito ngayon. Bakit naman kasi sa lahat ng pwedeng maging tambayan dito pa naisip na tumambay ni Theo? Theo is recluse; I only see him by chance. Kaya naman ito lang ang pagkakataon na makikita ko siya. Ibibigay ko lang naman sa kaniya itong bracelet niya pagkatapos aalis na rin ako. Dahil kapag hindi ko pa nabigay itong bracelet baka sa susunod hindi ko na talaga siya mahagilap pa. Sa tingin ko nga kung alam niyang papunta ako sa tambayan niya baka umalis na iyon agad at hindi na tatambayan ulit sa abandunadong building para lang maiwasan ako. Hindi lang naman 'yong bracelet ang dahilan ng pagpunta ko sa kaniya. Hanggang ngayon kasi ay nag-aalala pa rin kasi ako sa kaniya dahil sa nangyari.