"Dada, she's fine now. She's in pain when she woke up a while ago that's why the doctors injected painkillers to numb her at para makapagpahinga na po siya ng maayos. I asked the doctors kung pwede na siyang umuwi ang sabi okay lang naman na pong inuwi siya kasi may family doctor naman daw po si Tita Anastasia. Buti nga nadala agad si Tita sa hospital e. At buti na lang kakilala pala ni Tita 'yong doctor. So don't worry too much Dada. Everything's fine here.""Thank you so much, sweetheart. I'm so worried about her when I received the call. Thank God, she's okay now. Anyway, alam mo ba kung anong nangyari?""I asked the policeman about it ang sabi car accident daw po. Hindi ko na siya masyadong naintindihan kasi alalang-alala ako kay Tita Anastasia no'ng nakita ko siya. Sorry Dada, I promise kapag nagising na si Tita I'll ask her." "Alright, I gotta go. You take care okay? Update me about your Tita Anastasia's condition. For now, doon ka muna sa mansion ng

Malamig ang hangin ngayong gabi. Iba't-ibang kulay ng ilaw ang naglalaro ngayon sa mga mata ni Theo habang nakasandal ang ulo nito sa may glass window ng bus. Malayo ang tanaw nito na tila ba malalim ang iniisip. Magmula ng umalis kami sa mansyon kanina nila Tita Anastasia walang lumabas kahit isang salita sa labi ni Theo. Nanatili lamang itong tahimik. Para sa akin mas mabuti nang ganito kasi hindi ko rin alam kung ano ba ang dapat kong sabihin sa kaniya.  Bago kami umalis ng mansyon ay nagpaalam muna ako kay Kuya Landon na aalis muna at baka mga umaga na rin ako makauwi hindi naman siya nagtaka at pumayag na lang. Pagkatapos kong magpaalam ay kinuha ko ang cellphone at ang wallet ko na naiwan ko sa kwarto ni Tita Anastasia at bago ako umalis mahina akong bumulong kay Tita at nagpaalam kahit na alam kong hindi naman niya ako maririnig dahil mahimbing ang tulog niya.  Nagpalit na rin muna ako ng damit dahil nakapangtulog na ako. Buti na lang at may hinandan

Pumipikit-pikit pa si Theo na para bang ninanamnam ang sarap ng balot. Baka naman niloloko lang ako nitong si Theo para kainin ko 'yong balot kahit pa hindi naman masarap pero sa huli ay kinain ko na rin. Pikit mata kong kinain ang sisiw at nang malunok ko na iyon ay napatunayan kong hindi nga nagsisinungaling si Theo. Ang sarap. Dahil doon pinagpatuloy ko na ang pagkain ko hanggang sa maubos ko na ang balot. Nang kainin ko 'yong kulay puti sa bandang dulo ng shell ng balot ay hirap na hirap akong nguyain 'yon. "Kinakain ba talaga itong puti? Bakit ang tigas?" nagtatakang tanong ni Theo sa 'kin. "Hindi ko alam. Nguyain mo na lang." Nagpatuloy na kami sa paglalakad at habang naglalakad kami ay abala pa rin kami sa pagnguya. Kung alam ko lang hindi ko na lang sana kinagat 'to kanina. "May tindahan doon oh. Tara bili na tayo." Turo ni Theo sa bukas na tindahan at hinila niya ako papunta doon. "Tsk, hila ka ng hila d'yan nauubos pera k

Nang tuluyan na siyang makaalis ay umupo na ako agad sa upuan ko at hindi ko na muna pinansin si Honey na tahimik din naman. Laking pasasalamat ko talaga at hindi na siya nagtanong pa.  Nanatili na lang akong tahimik hanggang sa may pumasok nang teacher sa classroom namin. Nagtataka pa rin ako ngayon sa sinasabi ni Kenneth na 'see you later' pero kahit ano pa 'yon bahala na siya sa buhay niya.  I keep on yawning the whole class. Nagkape naman ako kanina pero inaantok pa rin ako. Hay! Makatulog nga pagkauwi ko mamaya.  "Class dismissed." Nag-unat ako nang maglakad na ang teacher namin palabas ng classroom. Tinignan ko si Honey na ngayon ay nagre-retouch na naman.  "Hey, sabay na tayong umuwi," sabi sa 'kin ni Honey habang busy pa rin siya sa paglalagay ng mascara.  "Sige, hintayin na lang kita."  At katulad ng

"Rain!" "Oh my goodness, ikaw na ba talaga 'yan Rachelle?" Niyakap ko siya ng mahigpit at hinawi ko ang buhok niyang dumikit na sa mukha niya dahil sa mga luha niya.  "Oo, tanginamo. Anong akala mo sa 'kin multo lang gano'n? Hindi totoo?" I laughed. "Ikaw nga talaga si Rachelle. Anyway kamusta ka na?"  She's my first best friend. We're classmates since first grade. She was diagnosed with chronic skin condition vitiligo at the age of five. Siya ang nagsabi sa 'kin noon. Palagi kasi siyang binubully at inaasar ng mga classmates namin noon dahil puti at kayumanggi ang kulay ng balat niya. Nang una ko siyang makita noon imbes na asarin siya o pagtripan ay na-curious pa ako kung bakit gano'n ang kulay ng balat niya. I asked her about her skin and that's how our friendship started. "Mukha ba akong okay huh?" "Teka, bakit ka nga pala umiiyak? Ano'ng nangyari?" Inayos niya ang magulo niyang buhok at sinukbit niya ng maayos an