This story is  a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner and therefore don't exist. Any recemblance to actual person's, living or dead or actual events is purely coincidental No part of this publication maybe reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means including photocopying, recording or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the author.   1 HUMAHANGOS ako sa pagtakbo dala dala ang mga baunan ng kanin at ulam, kahit mabuhangin ay hindi ko ito pinansin. Ang mahalaga maabutan ko si

3 SA SAMPUNG oras na byahe sa wakas nakaabot din kami ng Maynila, at habang nakasakay sa taxi hindi ko maiwasang tumingin sa labas at mamangha. Ito palang ang unang beses na makakita ako ng malalaking building except sa TV na nakikita ko lang. Ito yong pangarap ko eh, ang makarating ng Maynila, at hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. "Okay ka lang ba Anna! Bakit? May masama ba sayo? Bakit ka umiiyak!" Hindi mapakaling sabi ni Mar. Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. "Salamat Mar, kung hindi dahil sayo hindi ko matutupad ang pangarap ko na makarating dito sa Maynila at makapagtrabaho, alam mo naman sa Isla Verde mahirap ang buhay roon." Mahina kong sabi. "Kala ko naman ano! Bwisit ka talaga Anna, kinabahan ako dun!" Naiinis nitong sabi na tinawanan ko lang. Alam kong parang OA masyado pero para sakin hindi, napakalaking bagay na ito sakin ito yong pangarap ko. High School lang tinapos ko at hindi na ako nangarap pa ng mas malaki tinatak ko

5ANG LAKAS parin ng tibok ng puso niya kahit malayo na siya sa lalaki. Sobrang gwapo niya at napakakisig parang yong bida sa novel na binabasa niya at sa mga tauhan sa mga pocket book na hinihiram niya kay Kim, kababata niya sa Isla na mahilig magbasa Ng mga novels. Wala sa sariling napangiti siya at sumulyap sa table 5 kung saan nakaupo Ang binata."Anna! Table 1! Kanina kapa tinatawag, sino bang sinisilip mo diyan." Sita ni Lyn na tangka atang sisilip ng bigla niyang pigilan at dinala sa kitchen para kunin ang mga order. Hindi na Ito nagtanong at dumiretso na sa counter para tumulong dahil wala si ate Bebang. Nang makuha ang order pumunta na siya sa table 1 pero pasimpleng sumisilip sa lalaking nasa table 5 na tahimik lang na kumakain. Nang matapos niyang maibigay Ang order sa table 1 pumunta na siya sa gilid Ng counter para maghinta

7GALIT NA TUMAYO ang lalaki at sinabing nawala na daw siyang ganang kumain. Sumunod naman ang mga kasamahan nito."Ano ba kasing nangyari" Tanong ulit ni Ate Bebang ng nasa kitchen na kami. nakakahiya ang nangyari kanina buti nalang wala ang manager naming masungit kundi patay ako! Bumalik na rin sila Caloy at john sa trabaho habang si ate Bebang nagpaiwan para malaman kong ano ba talaga ang nangyari. "Haay ate Bebang! Bastos kasi yong lalaki. Gustong malaman ang pangalan ko saka balak pang hahalikan ang kamay ko kaya sa bigla hinila ko kaagad na ikina galit nito "Sumbong ko dito."Ano! Bakit ngayon mo lang sinabi sana sinapak ko para sayo!" Nanglalaki pa ang mata nito kaya wala sa loob na napatawa ako. 

9"SORRY sir Marcus Kung natagalan." Hingi niyang paumanhin pero wala man lang itong isinagot, kaya inilagay na niya ang mga order nito sa mesa. Nang matapos ay magpapaalam na sana siyang aalis dahil kakain muna siya dahil hindi siya nakakain kanina pero nagulat siya sa sinabi nito."Sit down and join me" Malamig na sabi nito. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dahil ito ang unang beses na kinausap siya nito sa madaming tao, at iniimbitahan pa siyang umupo at sabayan ito. Baka naman binibiro siya nito, pero kailan pa nag biro ang isang Marcus Maxwell? nahihiya siyang tumangi. bawal silang sumabay sa costumer kahit pa kapamilya nila ito kailangan muna nang pahintulot. nasa kuntrata ito bago paman siya natanggap."pasensiya na po pero hindi po kasi kami pwedeng sumabay sa costumer."