Kabanata 3

3

SA SAMPUNG oras na byahe sa wakas nakaabot din kami ng Maynila, at habang nakasakay sa taxi hindi ko maiwasang tumingin sa labas at mamangha. Ito palang ang unang beses na makakita ako ng malalaking building except sa TV na nakikita ko lang. Ito yong pangarap ko eh, ang makarating ng Maynila, at hindi ko namalayang umiiyak na pala ako.

"Okay ka lang ba Anna! Bakit? May masama ba sayo? Bakit ka umiiyak!" Hindi mapakaling sabi ni Mar. Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako.

"Salamat Mar, kung hindi dahil sayo hindi ko matutupad ang pangarap ko na makarating dito sa Maynila at makapagtrabaho, alam mo naman sa Isla Verde mahirap ang buhay roon." Mahina kong sabi.

"Kala ko naman ano! Bwisit ka talaga Anna, kinabahan ako dun!" Naiinis nitong sabi na tinawanan ko lang. Alam kong parang OA masyado pero para sakin hindi, napakalaking bagay na ito sakin ito yong pangarap ko. High School lang tinapos ko at hindi na ako nangarap pa ng mas malaki tinatak ko na sa isip na walang mangyayari kong hihigitan ko pa ang pangarap ko. Kaya ng umalis sila Mar papuntang Maynila at sinabi nitong babalikan ako, ay duon ko na inilaan ang lahat at isinaisip na ito na ang pangarap ko dahil alam kong balang araw matutupad ito. Katulad ng nangyayari ngayon.

"Salamat Mar, kung hindi dahil sayo hindi to mangyayari"

Tinawanan lang ako nito.

"Ang taas naman ng pangarap mo Anna, hindi ko maabot" sarcastikong sabi nito.

"Mahirap mangarap ng mas mataas, kaya pangangarapin ko nalang yung bagay na kaya kong abutin katulad nito." Dahil mahirap mag ambisyon ng mataas.

"Malapit na tayo tama na yang drama mo." Hindi nga nagtagal tumigil kami sa isang apartment. Hindi ito kalakihan parang mayroong limang room lang ata ito at halatang luma na.

"Ito na ba? Ilang nga ang rent dito?" Sabi ko habang tiningnan ang apartment.

"1500 okay na yan buti nga maliit lang, ang iba nga umaabot ng dalawang libo." Kinuha nito ang malaking bag niya at ibinaba. Kinuha ko rin ang malaking bag ko na naglalaman ng mga damit ang iba pang gamit. Bago pa man kami makapasok may narinig na ako.

"Sino kaya yang kasama ni Mar? Bakit ang itim yata nyan? Baka galing bundok hahaha" nagtatawanan ang mga ito. Napatingin ako kay Mar na busy sa pagbubuhat ng bag at paghahanap ng susi. Alam kong narinig nito pero binaliwala lang dahil kilala ko naman ito ayaw nito sa gulo.

"Halikana Anna, hayaan mo na" pumasok na ito kaya sumunod ako. Masyadong magulo sa loob dahil maraming gamit na nakakalat. At parang masikip pero mas malaki naman ito sa bahay namin sa Isla Verde.

" Pasencya kana, nahuli kasi ako kaya hindi kalakihan bago lang din kasi ako dito" nahihiyang sabi nito.

"Ano kaba! Nagpapasalamat nga ako dahil may matitirahan tayo. teka, bago ka lang dito? Ibig sabihin nakatira ka sa mga magulang mo nong nagtatrabaho ka?"

"Oo, pero naisip ko na mabuting bumukod na muna ako dahil alam mo na may boyfriend ako hindi naman puwedi na magpupunta yun sa bahay lalo na't nanduon sila mama at papa." Napaisip ako. Dalawa lang ang kwarto at baka kong pumunta dito ang boyfriend nya at may gawin silang kababalaghan maririnig ko! Hindi ko yata ma take yun! Napasapo nalang ako sa noo.

Pumasok na ito sa kanyang kwarto kaya pumasok na din ako sa nakalaang silid sakin.

Inilabas ko ang mga damit at inilagay sa kabinet. Nang matapos ay lumabas ako at nanduon na si Mar at nagluluto.

"Kailangan mo nang tulong?"

Umiling lang ito at itinuon na ang pansin sa ginagawa. Ako naman ay inayos ang mga plato at baso para kung maluto ready na lahat.

"Luto na Anna, kakain na!" Sigaw nito. Nasa kwarto kasi ako at humilata sandali. Nakakapagod din kasi ang mahabang byahe, napahikab ako pero tumayo parin at lumabas.

______________________________

Limang araw na kaming nakatambay dito sa apartment. May leave kasi sya at hindi pa natatapos at sa lunes pa ang pasok nya at mag aapply din ako sa restaurant na pagtatrabahuan nito. Sabi nito na kahit High school graduates ay puwedi daw mag apply duon kahit na sikat ito. Nangangamba din ako dahil baka hindi ako matanggap lalo na at hindi naman ako maganda at maiitim ako at maliit baka sa physical sila tumingin.

"Anong mukha yan ha Anna?" Nakasimangot na sabi ni Mar. Napairap na lang ako dahil hindi pa rin ito nagbabago at tsismosa pa rin.

" Ano na naman?" Sagot ko.

"Ang sabi ko anong mukha yan? Parang may naiisip ka na naman tsk! Baka naman nag si self-pity ka?" Nakairap nitong sabi. Nandito kami sa sala at nanunuod ng TV.

"Anong self-pity? Hindi ako makaintindi ng english kaya tagalugin mo ako." Napatawa naman ito.

"Ako pa ang niloloko mo! Kahit hindi ka marunong mag english nakakaintindi ka din naman minsan ano pa at first honor ka ng grumaduate ka ng High school!" Napailing nalang ako. Tama naman sya, hindi ako nakakapagsalita ng english dahil parang pinilipit ang dila ko kapag nag eenglish ako. Weird tuloy pakinggan at nakakaintindi din Naman ako ng english basta hindi lang malalalim. Nang malalim na ang gabi naisipan naming matulog na.

Dumating ang araw na kinatatakutan ko. Namamawis na nga ang mga kamay ko sa nerbiyos. Nasa labas kami ng happy day restaurant at mag aapply ako hindi ako masasamahan ni Mar dahil may trabaho sya.

"Ano kaba naman Anna! Kumalma ka nga! Matatanggap ka basta gawin mo ang pinag practisan natin!" Kanina pa ako nito sinasaway na kumalma dahil namumutla daw ako at baka hindi ako makasagot sa interview. "Eh paano naman kasi talagang kinakabahan ako, paano kung naghahanap sila ng maputi, matanggad at higit sa lahat maganda eh di wala na uwi nalang ako" kinakabahang sabi ko.

Pak!!!!

"Array naman Mar!" Binatukan kasi ako.

"Baka gusto mo sipain pa kita! Lakad na nga! Ako ang malelate sayo eh" at kaagad na akong tinalikuran. Napabuntonghininga nalang ako at kaagad nang pumasok sa office ng nag interview. Pero ang ikinagulat ko hindi lang pala ako ang ang tao kundi napakarami kami! Shit! Wala na talaga.

"Miss do you have number already?" Tanong nito sa akin. Umiling lang ako at tumayo sya at pumunta sa desk nya at nag print ng number. "Here" kaagad naman akong lumapit at kinuha ang number. Number 56 ako. Umupo ako sa bakanting upuan. " Saan ba yan galing? Bakit ang itim naman ata nyan? Ang liit liit pa hahahaha" narinig ko sa grupo ng mga kababaihan. Sa totoo lang magaganda sila at maputi ngalang halata na hindi galing sa mayamang pamilya.

"Sinabi mo pa! I'm sure matatanggap tayo kisa diyan"

Hindi ko nalang pinansin. Dumaan pa ang ilang minuto at tinawag ang isa sa grupo ng mga babae kanina. At hindi naman nagtagal ay nanlulumo itong lumabas at hindi man lang pinansin ang mga kasama kanina kahit na tinatawag pa ito, hindi siguro natanggap.

Lahat ng grupong iyon ay tinawag isa isa kung anong saya ang pagpasok ay iba naman pag labas. Puno ng hinanakit at sama ng loob at panghihinayang. Tinawag ang number 55 ako na ang susunod at hindi ako mapakali sa kinauupuan mayroong tatayo o uupo, kung ang grupong iyon nga hindi natanggap ano nalang kaya ako? Aalis nalang sana ako dahil tiyak kong hindi na ako makukuha.

"Number 56!" Napakislot ako at lalong kinabahan. Hindi ako gumalaw dahil sa nerbiyos.

"Miss number 56, your turn already" sabi ng babaeng nag print ng number ko kanina.

Napabuntong hininga nalang ako at tumayo. Kaya ko to!

Ng makapasok ay ngumiti ako sa magandang babae.

"Good morning ma'am" magalang kong bati. Ngumiti naman ito.

"I guess to all applicants you're  the only one who great me nicely" nakangiting sabi nito. Napayuko nalang ako sa hiya.

"Oh! Don't be shy I won't bite hahaha"  natatawang sabi nito. Sa pagkakatingin ko parang 29 na ang edad nito maganda maputi at matanggad.

Kahit nag aalangan ay ibinigay ko dito ang aking resume na kaagad naman nitong kinuha.

"Hmmmm your Anna matumbakal?" Sabi nito bago tumingin sakin. Tumango ako. Tiningnan nito ang aking resume at binusisi saka tatango tango.

"You don't have any experience? Or doing some job except of washing clothes? " Nakataas ang kilay nito. Nahihiya man ay tumango nalang ako. Ang inilagay ko kasi sa resume eh marunong akong maglaba at sa katunayan iyon lang ang inilagay kong job dahil yun lang naman ang naging trabaho ko except sa pangingisda marunong ako at maghabi ng pearl at shells.

"Actually miss matumbakal..."

"Anna ma'am" magalang kong sabi, ayaw ko talagang tinatawag na matumbakal kahit na apilyedo namin yun.

"Okay miss Anna, actually you are not fit to the position, You are far from the position actually" natahimik nalang ako.  Inaasahan ko naman na hindi ako makukuha masakit parin. Tiningnan nito ang kabuuan ko saka napailing. Tatayo na sana ako ng..

"Please sit down miss Anna I'm not yet done, do you wanna  hear if you'll pass or rejected?" Umupo naman ako at tumango.

"I will prank you and straight to

The point Miss. You're not beautiful, maitim? Pandak" nainsulto naman ako pero tumahimik nalang, kailangan pa bang ipamukha saakin? Alam ko na yan matagal na bakit kailangang iduldul pa sa harap ko!

"Miss aalis na lang po ako kung insulto lang din naman ang mapapala ko" matapang kong sabi saka tumayo. Napailing nalang ito at tiningnan ako ulo hanggang paa.

"Like what i said you're not fit to the position not because of youre credentials but because of your looks, you'll be a waitress and roaming around for orders, but because of your look some of the customers think that we don't have any money to find someone who have looks, someone as white and proper." Paliwanag nito. Gusto kong umiyak bakit ganuon mayroong hindi pantay na pamantayan ang lahat.

LAdy Kimmy