Hindi ko minulat ang aking mga mata at pinandigan na tulog pa ako. Biglang tumahimik sa paligid at sa ilang saglit narinig ko ang bagsak ng pinto. Gumalaw ako paharap sa kanan at napa-iyak. “Michaela,” Napaupo ako ng marinig ang boses ni Rica. “Kung ikaw nga ba talaga si Michaela. Isa din ba ako sa mga taong pinapa-ikot mo, Diane?”Napaluha ako sa sinabi niya. “Hindi totoo yan. Ako talaga si Michaela.”“Marami nakitang larawan ni Sir James na nasa sa mga gamit mo sa bahay bakasyunan ni Sir Rafael.” malungkot nitong pahayag.“Anong ibig mong sabihin? Wala akong—”Nilagay ni Rica ang kanyang cellphone sa higaan at lumabas ng silid. Kinuha ko ito at tumambad

Tahimik akong lumabas ng silid at napasandal sa pader. Things are getting complicated now. I never knew these things happened between us. In the first place, Rafael and I did not do anything. Biglang bumukas ang pinto at tinitigan ako ni Monica. “Are you happy now? We are over!” she screamed and pushed me. Napapikit ako at naghintay ng pananakit niya pero ilang sandali ng nakalipas wala akong sakit na naramdaman.“Go back to your room,” Rafael ordered, walking away. Huminga ako ng maluwag hanggang makita ko silang palayo dito sa kubo.“Anong nangyari?” biglang litaw ni Rica na may tanong sa kanyang mga mata. “Hindi ko alam,” gulong gulo kong sabi.

Hindi ako makakilos sa aking kinatatayuan matapos marinig ang boses ni Rafael. Kanina pa ba siya sa may pintuan. Lumapit siya sa amin at tiningnan si Rica.“Diane, labas muna ko.” sabi ni Rica at nagmadaling siyang lumabas. “Nagugutom po ba kayo Sir?” pormal kong sabi upang maiwasan ko ang kanyang tanong. “No,” usal nito at naglakad sa sala at umupo. “May kailangan po ba kayo?”“Oo,” Mabilis na sagot nito at tinitigan ang aking mga mata. “Ano po ang maipaglilingkod ko?” tanong ko ng direkta sa kanya na walang kurap kahit na sobrang bilis ng tibok ng aking puso. Animo’y may mga dag

Tumahimik na lamang si Rica at pinagpatuloy akong pakainin. Sa dami ng pinagdaanan ko dito sa islang ito bakit ba akong patuloy na nahuhulog kay Rafael. Umiling ako nang susubuan akong muli ni Rica.“Busog na ko,”“Ano ka ba, nakakadalawang kutsara ka pa lamang. Kailangan mong magpakalakas,” sagot nito at pinilit pa akong pakainin. Wala akong magawa at pinagpatuloy na lamang ang pagkain ng biglang nagbukas ang pinto ng silid. Humahangos pumasok si Matt at iniabot sa akin ang isang sulat na nakabalot sa makukulay na papel na may hugis rosas. Hindi siya nagsalita at lumabas na nang silid bago pa akong magtanong sa kanya. “Ano yan?” usisa ni Rica.“Hindi ko rin alam,” sagot ko at akmang bubuksan ito ng hablutin ni Rica sa kamay ko. “Akin na yan,” giit ko.“Ako nang magbabasa! Mahirap na baka lalo kang magkasakit pagbinasa mo ito,” pagprotesta niya at sinimulan basahin. “Omg!” kilig na kilig niyang sabi.“Anong naka sulat?” curious kong tanong sa kanya.“Maligayang kaarawan,” basa nito.“

Mabilis akong pumasok sa kabilang kwarto at hindi mapakali. Sinara ko ang pinto at humiga sa malambot na kama. Biglang bumuhos ang malakas na ulan at tumayo ako upang isara ang bintana. Nanginig ako sa lamig matapos mabasa ang aking ulo dahil sa lakas ng hangin. Mabilis kong kinandado ang bintana at naghanap na maaaring pamalit na damit. Walang akong ibang mahagilap kung hindi isang mahabang t-shirt lamang na may logo sa likod. Hindi ko na ito masyadong pinansin at humiga na lang muli sa malambot na kama. Ilang oras pa lang akong nakakahiga dinalaw na ako ng antok ngunit biglang may boteng nabasag mula sa labas ng silid. Nagmadali ako lumabas at nag-alala na baka nadisgrasya na si Rafael. Pero bumungad sa aking ang pilyong niyang ngiti."You can't sleep….." He hissed and walked slowly to grab my hand. I moved backward and shut the door. Hanggang ngayon umiinom pa rin siya. Gaano ba kataas ang tolerance niya sa alak? Nasapo ko na lamang ang aking noo sa inis. Habang patuloy pa rin ang