Hinila ko ang upuan at humarap sa mesa. Ilang oras akong nakatitig sa mga iba’t ibang ulam at hindi maintindihan ang ibig sabihin ni Rafael. Bumuga ako ng hangin at tumayo. Nanuyo ang lalamunan ko at kumuha ng tubig sa refrigerator. Naestatwa ako ng mapansin ang bottle juice. Mga malalabong imahe ng babae at lalaki ang biglang lumitaw sa isip ko. Napahigpit ang hawak ko sa lagayan ng tubig at nahilo. Umiling ako at pumikit ng mariin. Nag-echo ang boses ni ate Diane sa tainga ko. "Come on! Huwag kang masyadong magpakamanang dito, Michaela! Pinapahiya mo ko sa mga kaibigan ko at sa kasintahan ko."Nabitawan ko ang hawak kong tubig at nasara ng malakas ang refrigerator. Dumilat ako at nawala na ang mga imahe. Bakit ngayon ko lang natandaan ito? It is the day before I wake up in an unknown place. Nanghihina akong umupo at huminga ng malalim. Tama ang hinala ko planado ang lahat ng ito. Ang kamay at paa ko patuloy sa panginginig. Ramdam ko ang init na gusto ng kumawala sa buong sistema ko.

Pigil ko ang pagpikit ng aking mata habang binabantayan ang nilulutong nilagang baboy. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa mga malabong alaala na nakikita ko kapag nakaidlip. "Diane! Yung niluluto mo." Napapitlag ako ng makitang umaapaw na ang sabaw ng niluto ko. "Wala ka bang tulog?"Pinatay ko ang kalan at humarap kay Rica. "Ang sarap kaya ng tulog ko kagabi."Sumimangot siya. "Kaya pala ang laki ng eyebags mo." Ngumiti ako ng pilit at humarap sa lababo. Nagsimula ng akong maghugas ng bumukas ang pinto. Sabay kaming humarap ni Rica at nanlaki ang mga mata. "Let's go," tipid na sabi ni Rafael at lumabas muli."Aalis ka na agad dito." Nakalabi sabi ni Rica."Magkikita rin tayo muli." Niyakap ko siya at tinapik ako sa likod. Sinamahan niya ako sa maid quarters at nagpasya akong iwan muna ang mga damit ko. "Pwede naman sigurado akog bumisita dito pa minsan-minsan.""Sige. Magpapaalam din ako tuwing off ko na pupunta sa inyo at may magandang balita ako!" Nakangiti nitong sabi

Tumayo na si Matt at hindi na muli akong kinulit tungkol sa takot ko sa dugo. "Bakit ka nakaupo dyan? Magluto ka na at maglinis!" Humarap ako kay Rafael nang makapasok siya sa loob. Tumayo ako at hindi na lang sumagot. Dumiretso ako sa kusina at napahinto ng maamoy ang fried chicken at sinigang. Pagpasok ko nakasuot ng apron si Matt at sumisipol pang nagluluto. "Wow!" Hindi ko mapigilang sabihin. Humarap siya sakin at umiling."Di ba sabi ko magpahinga ka muna doon sa sala?" Kunot noo akong tumingin sa kanya. Hindi ko maalala kong may sinabi ba siya kanina. Di bale na lang. "Gutom na ko." Bulong ko."It is obvious." Komento niya at nilagay sa tray ang mga fried chicken. "Mauna ka nang kumain samin. Sigurado hindi ka papayagan mamaya ni Rafael na sumabay samin." Tumango ako at kumuha ng kubyertos at plato. Nilagay niya sa mesa ang mga ulam pati na rin ang isang mangkong ng kanin. Kumislap ang mga mata ko at hindi na sinayang pa ang oras.Makalipas ang ilang sandali. Inaantok na ko sa

Hinila ko ang papel sa gilid ng pinto. It is a piece of letter that was attached to the threshold. Hinipan ko ito para mawala ang alikabok. Sa sobrang lakas ng sara ko ng pinto kanina kaya lumabas itong sulat. Mabilis ko itong binuksan at binasa. Mga sulat ni James. Tumitig muli ako sa threshold. Hindi kaya nakatago dito ang mga iba pang sulat? Binuksan ko muli ang pinto at kinatok ang threshold. Hinila ko ang kahoy pero ayaw mabuksan. Sinubukan kong hilain ang nasa gilid at natanggal ito. May butas na lagayan sa loob. Ano kaya pwedeng pag-ilaw ko dito?"Diane, anong ginagawa mo? Bakit ang ingay mo?" Napa-angat ang ulo ko ng marinig ang boses ni Matt. Hindi pa pala siya tulog. Tumayo ako at inapakan ang threshold."May nahulog lang ako." Palusot ko."Ano naman yun?" Hindi ko alam anong isasagot. Lumunok ako at yumuko. "Fine. Check it tomorrow. Don't make any noise." Tumalikod na siya."Teka!" Sigaw ko. Pumihit siya paharap na salubong ang kilay. "Huwag kang maingay," bulong niya. "Wh

Pinunasan ko ang mukha ko at huminto sa pag-iyak. Tumayo naman si Matt at iniwan ako sa sala. Bakit nga ba ako umiiyak?Tumingin ako sa kamay ko. Hindi naman masakit at isa pa kasalanan ko naman. Alam kong hawak ko na ang bubog ng basag na baso, kinuyom ko pa rin ang kamay ko. Umiling ako at tumayo. Nakailang hakbang pa lang ako ng marinig ang tunog ng telepono. Lumapit ako dito at sinagot."Matt makes sure Diane will not go anywhere. Monica is in shock now." Nagbuga ako ng hangin. Ang babaeng yun talaga patuloy pa rin ang pagsisinungaling."Huwag po kayong mag-alala Sir, hindi po ako tatakas dahil wala naman akong kasalanan!" Sigaw ko sa telepono at binaba ito. Grabe talaga ang Rafael na iyon, mas pinaniniwalaan niya talaga si Monica kesa sakin. Sabagay sa mga mata niya pala ako ang pumatay sa kuya niya. Napaluha na naman ako. He was indeed playing my feelings. I will never believe in his words again. Pinunasan ko ang mga luha ko at tumakbo paakyat sa hagdan. Nakita ko bukas pa rin a