Halos isang oras akong nakatitig sa mga larawan ko at nanghihina akong tumayo at umupo sa kama. Paano ba ako lalaban nito kung tama lahat ang paratang ni Rafael sa Ate ko? Hinila ko ang unan at niyakap ito at humagulgol ako sa halo-halo kong emosyon. Ang dami ko pa ring tanong sa buhay ko na hindi ko magawa makuha ang sagot tapos nadagdag pa ang ganitong sitwasyon. Hindi ko na kakayanin pa kung anong susunod na gagawin ni Rafael. Hindi niya nga ako sinaktan ng physical pero ang target naman niya ang emosyon ko. Unti-unti niyang dinudurog ang puso ko sa mga ginagawa niya. Bakit ba ang lakas ng epekto niya sa akin? Biglang bumukas ang pinto ng silid ngunit masyado na akong nasaktan at hindi na tinignan kong si Rafael nga ba ang bumalik. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at mabuting manahimik na lamang ako. Sa isang iglap sumara muli ang pinto. Tahimik lang akong humikbi hanggang may naramdaman akong umupo sa aking tabi. Biglang kumabog ng napakalakas ang aking puso at hindi ko mag

Pagmulat ko napasinghap ako ng makita kong gaano kalapit ang mukha ni Rafael. Nagkatitigan kami ng ilang saglit hanggang naalala ko ang mga sinabi ni Monica. Mabilis ako tumayo at lumayo sa kanya. Kunot ang noo niyang lumapit muli sakin. Napalunok ako at iniwasan ang tingin niya na nakakatunaw."Is there any problem?" Umiling ako at akmang maglalakad papasok sa silid ng bigla niyang hawakan ang aking kamay. Kumabog ng malakas ang aking puso at hinila ko ito."May kailangan po ba kayo?" "Why are you so formal?" He said in a husky voice. Huminga ako ng malalim at buong tapang siyang hinarap."Tama na!" Umarko ang kilay niya at sa isang iglap tumawa ng malakas. Umiling ako at nanlilisik ang mga matang tumitig sa kanya. "Nakaka- enjoy ba na nakakasakit ka na ng iba?" Huminto siyang tumawa at akmang hahawakan akong muli ng mabilis akong tumalikod. Nakahinga lamang ako ng maluwag ng marinig ang pagbagsak ng pinto. I am changing my perspective now about Rafael. He will never look at me wit

Hindi ako makakibo kay Rafael habang nakatingin sa kanyang blangkong mukha. Makalipas ang ilang minuto nanginginig ang kalamnan ko at pinagpawisan ako ng malagkit sa sobrang tahimik ng silid."Are you not going to answer me? Bakit? Natatakot ka bang makulong?" Kunot noo tanong niya. "Hindi! Dahil wala naman akong kasalanan." giit ko.He smirked and directly glared at me. "Are you not tired of pretending?" My spine quivered and my face reddened. Pretending? Alam naman ba niya ang totoo? Hindi ko mapigilan at napasantinig ko ang nasa isipan. "Alam mo? Naniniwala ka na sakin?" Umiling ito at lumapit sakin. Bagsak ang balikat kong tumingin sa bintana."Diane, can you stop telling people here that you are Michaela, especially Rica. Natutuwa ka bang nauuto mo siya!" Kuyom nito ang kamao niyang nanggigigil. Umiling ako at humiga muli sa kama. Wala akong lakas na makipagtalo sa kanya hanggang unti-unti kong naramdaman ang antok at napapikit na lamang ako.—Mabibilis ng mga yabag at nagsisi

"Let me help you." Tinulak ko si Rafael pero pilit pa rin niya akong binuhat palabas ng banyo. Naglakad siya palabas at nakatuon ang atensyon sa paligid ng silid. Maingat niya akong hiniga sa kama at tahimik na lumingo sakin. May hibla ng buhok ang tumakip sakin mukha. Akmang aayusin ko ito ng pigilan niya ang kamay ko. Ngumiti siya at dahan-dahan tinanggal ang mga hibla ng buhok sa mukha ko. Napasinghap ako nang nagkalapit ang mga mukha namin. Ang mga mata niya ay mapupungay na para bang may gusto sabihin. Napakapit ako sa kumot."What is this?!" Sabay kaming tumingin sa may pinto. Ang mga kilay ni Monica ay nakataas at umuusok ang kanyang ilong at tainga. Mabilis siyang lumapit samin. "You! Can you stop flirting with my boyfriend?!""Hindi—" Isang malakas na sampal ang nagpahinto sakin. Namumula siya sa galit habang nanlilisik ang kanyang mga mata. Hawak ko ang mukhang ko at hindi makakibo. "Don't you dare hold or touch Rafael! He is mine!" Napatingin ako kay Rafael na nakatulala l

Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa nasaksihan ko kay Rafael at Monica. Wasak na naman ang puso ko. Tumayo ako at humarap sa salamin. Napasigaw ako sa gulat. Magang-maga ang mga mata ko. Mabilis na bumukas ang pinto at pumasok si Matt. "Anong problema mo?!" Kunot noo nitong sabi. Umiling lang ako. Napako ang tingin ko sa mukha niya. Halatang wala rin siyang tulog. "M-May sakit ka ba?" Alanganin kong tanong sa kanya. Tumikhim siya, umiling at mabilis na tumalikod. Sa pagkakaalam ko mabait na siya sakin bakit para may nagbago magmula ng bumalik ako dito? "Teka…" tawag ko sa kanya. Kinamot niya ang ulo at humarap."Wala akong oras sa ganito, Diane. Magsimula ka ng maglinis. Umalis ng madaling araw sina Rafael. Ako ang magbabantay sayo dito." Walang gana sagot niya. "Saan sila pupunta?" Hindi ko mapigilang itanong. "I don't know!" Padabog nitong sagot at sinara ng malakas ang pinto. Galit ba siya? May nangyari ba sa kanya? Bakit parang may dinaramdam siya? "Bilis!" Napatalon