Tahimik akong nagpunta sa kusina para tulungan si Berto na magluto ng makakain. May mga gulay pa naman dito. Mamaya na lang daw siya bibili ng karpa at ang tahimik niya rin. Baka kasi nagtatampo siya."Pasensya na talaga, hindi kami nakabili," sabi ko at nakaupo na lang ako sa isang upuang nandito sa kusina habang pinapanood si Berto maghalo ng niluluto niyang gulay na hindi ko alam kung ano pero masarap ang amoy.Ngumiti siya nang bahagya at inalis na sa pugon iyong kawali at tinakpan ito. "Mamaya na lamang ako bibili," aniya kaya bahagya akong tumango at ngumiti.Nagpapanggap pa rin akong lalaki sa harapan ni Berto kasi sinabi ni Lino na walang ibang makakaalam ng sekreto ko, kahit pa si Berto. Kung kakaunti ang nakakaalam, kaunti rin ang chance na may iba pang makaalam nitong tinatago ko kaya mas mabuti nang si Lino na lang ang may alam. Sa kaunting panahong nakilala ko siya, hindi naman siya tsismoso."Sama ako," sabi ko kaya bahagya siyang natawa. Ka

Hindi ako makapagsalita dahil sa narinig ko, mabuti na lang at nagawa ni Agustino."Bangkay? Saan po nakuha?" kabadong tanong naman ni Agustino."Diyan sa may gilid ng batis, bali-bali ang katawan, walang saplot, nangangamoy na rin at hindi na makilala sapagkat nabasag ang kanyang mukha," naiiyak na sabi niya kaya nagkatinginan kami ni Agustino.Oh no! That's not me! Ibang babae iyong nakuha nila. May krimeng naganap dito and no one even noticed that!"Bakit naman siya tatalon sa bangin nang walang saplot?" kunot-noong tanong sa ‘kin ni Agustino pero napatingin kami kay Lola nang magsalita siya."Ginahasa ang dalaga. Mabuti pa'y pagsabihan ninyo ang mga kakilala niyong dalaga na huwag lalabas sa gabi," aniya.Parang sinaksak naman ang puso ko dahil sa sinabi niya. Fuck him kung sino man siya, huhulihin ko siya and I'll kill him!"Nahuli po ba iyong nanggahasa?" tanong ko pero tiningnan muna ako ni Lola bago sinabing hindi at sak

"Ayos ka lang?" tanong ko kay Lino pagkalabas ng isang nagpakonsulta at inabutan ko siya ng tubig.Kanina pa kasi siya malalim ang iniisip simula nang nagsidatingan ang ibang tao for consultation. Nag-aasikaso na nga ako ng tao sa labas, pati ba naman doktor dito, aasikasuhin ko pa. Buti sana kung alam ko iyong mga ginagamit niya here, then why not? Tapos mapagmata pa ang ilang tao sa labas."Iniisip ko lang iyong kumakalat na maling balita tungkol sa iyo, Liwanag," mahinang sabi niya. Wala namang makakarinig sa ‘min dito kasi nasa loob kami ng office niya na nasa loob ng office ko so ang daming pader ang nakapaligid sa ‘min."Mon," pagtatama ko. "Iyon ang itawag mo sa ‘kin."Napangiti siya at bahagyang tumango. "Mon..." sambit niya kaya napangiti na ako. I love it more–shit!"Bagay naman kasi sa ‘yo ang nakangiti. Huwag mo na lang akong sungitan lagi. Tsk!" natatawang sabi ko.Nag-unat siya at sumandal sa upuan

Tinalian nung dalawang lalaki ang bibig nung mga biktima nila at saka pinaupo sa lupa habang magkakatalikod at tinalian sila para hindi makatakas. Narinig ko pa silang nag-uusap na bilisan na raw nila kaya kinuha nila iyong mga soot na alahas ng biktima nila. Then iyong mga kagamitan naman sa loob.Habang ginagawa nila iyon, naghanap naman ako ng bagay na p'wede kong magamit panlaban sa itak nila. Here I am again. Huhu, sorry Third. Pakialamera ang girlfriend mo kaya nalalagay sa alanganin.Nakakuha ako ng malaking kahoy kaya huminga ako nang malalim bago lumusob. Nakatalikod sila kasi busy silang kunin ang mga gamit sa loob ng kalesa. Nakita ako nina Catalina kaya sinenyasan ko silang tumahimik lang. Ang iingay pa naman nila. Nang makalapit ako sa magnanakaw, mabilis kong hinampas sa ulo iyong isa kaya nawalan agad iyo ng malay.Shemay, napatay ko yata. Fatal ang ulo, e.Nakita ako ng isang magnanakaw kaya inambahan niya ako ng itak na agad kong hinampas

"Ngunit... wala naman na talaga ang aking mga magulang," mahinang sabi ko habang pilit pinipigilang umiyak.Nasasaktan ako sa katotohanang mag-isa na lang talaga ako rito. Wala akong masandalan o masabihan ng totoo kong pagkatao. My parents were always busy with their jobs and I understand that but despite of that, they find time to guide me as well. To listen to me."Iyong mga nasa Espanya?" he asked."Hindi ko sila maalala, Lino. Hindi ko sila kilala. Ang tinutukoy kong magulang na wala na ay ang mga taong nagkupkop sa ‘kin dito sa Pilipinas. Iyong nagligtas sa ‘kin kaya ako nakarating dito. H-hindi ko nga maalala kung bakit ako nandito sa Pilipinas," natatarantang sabi ko at sana, tigilan niya na ang katatanong sa ‘kin kasi kulang na kulang pa ang alam ko kay Liwanag para panindigan itong pagsisinungaling ko.Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap ni Lino nang makarinig kami ng mabilis at malakas na katok sa pinto kaya sabay kaming napali