It's Tuesday and today is the school festival, so it's okay not to go to the University too early in the morning. Mom and Dad were fighting again yesterday and it’s a good thing that we had our final practice for today’s performance. When I asked Alvie why she was absent, she said that something came up at home so I didn’t dig in further. The students are scattered everywhere just like a typical school festival.  I glanced at my watch and heave a sigh when I realized it’s already 9:07 AM. I was about call Alvie’s phone but someone grabbed me by the hand which caused my phone to bounce on the concrete. I cursed inwardly.                               “Solleigh!”       &n

    "They call me baepsae yokbwatji i sedae palli chase 'em hwangsae deoge nae garangin taengtaeng~"   Natawa ako kay Jedd na sumasayaw at kumakanta sa harap ni Kollin na busy sa pagrereview. Malapit na kasi yung finals at busy lahat ng estudyante. Sinipa siya ni Kollin na iritang-irita na sa kakulitan niya. Nagrereview din si Chalk na tahimik at seryosong-seryoso sa hawak niyang libro. Nagrereview din kami ni Alvie samantalang si Glenn naman ay prenteng nakaupo habang busy sa paglalaro sa phone niya.   "Putahamnida 'tong mukhang nag-aagaw buhay na ipis na 'to ah. Kala mo gwapo. Peste."   Napatingin kaming lahat kay Glen. Bigla-bigla nalang kasing nagmumura.   "Bakit? Sumali ka na naman sa warzone 'no?" Alvie concluded.  

       Tapos na yung exam at Christmas break na. Everyone is busy while I'm stuck here in the house cleaning alone. Mom and Dad are nowhere to be found. Darating ngayon yung mga pinsan ko from Cebu at dito sila magse-celebrate ng pasko. Busy din yung lima dahil may mga bisita din sila kaya di ko alam kung makikita ko sila. It's been a week since the concert pero halos mabaliw pa rin ako kapag naaalala ko. Tuwang-tuwa nga sina Mama nung naikwento sa kanila ng madaldal na si Alvie yung nangyare sa concert. Alam na pala nila yng plano ni Glenn at ako lang talaga yung walang malay sa nangyayari. Sobrang sweet at thoughtful ni Glenn to the point na pati si mama eh kinikilig sa kanya. Halos dito na nga siya tumira last week eh. He called me last night that he won't be able to see me because he will be visiting his parents in States and will be spending Christmas with them. Babalik nalang daw siya before n

  Medyo busy ako dahil sa mga activities sa school at sa article na pinapagawa ng prof namin. Buti nalang at tinutulungan ako ni Ronan. He's the assistant editor-in-chief kaya lagi kaming magkasama lately. Nasa field kami ngayon para ituloy yung mga articles na dapat tapusin. "Aigoo~ masakit na yung utak ko~" reklamo ko habang minamasahe yung ulo ko. Kinuha naman niya yung laptop ko tsaka tiningnan yung ginagawa ko. Almost two hours na din pala kaming nakaupo dito. Di ko rin napansin yung tawag ni Nix kaya di ko nasagot. May PE sila ngayon at for sure break nila. Tinabi ko ulit yung phone ko tsaka tinuloy yung ginagawa namin. "Kumusta kayo?" biglang tanong ni Ronan habang seryosong nakatingin sa laptop ko. "We're fine. Masaya kami." Sagot ko. Ngumiti naman siya tsaka tumingin sa akin. "I can see it in your eyes. I want to apologize f

Pinilit kong pumasok kahit sobrang sama ng pakiramdam ko.  Dapat masaya ako kasi tumawag si kuya Zeck at sinabing isasama na niya kami sa Korea. Pero bakit wala akong maramdaman? ‘Di ko siya nakita sa school nang dumating ako kaya dumiretso nalang ako sa classroom. Jedd, Kollin, Chalk, and Alvie came rushing to me. They all look worried. I inhaled all the possible strength I'm needing before smiling at them. "Bakit ganyan mga mukha niyo? Luh, parang ewan." "Okay ka lang ba, Sol?" Jedd asked. Nginitian ko sila tsaka tumango. "Oo naman. Bakit naman ‘di ako magiging okay?" "Anong nangyari sa inyo ng pinsan ko?" Inis na tanong ni Alvie. "Di ko din alam. Sabi ko naman sa inyo. Mas gwapo si Suho ko. Bahala siya sa buhay niya. Teka nga,  bakit ba parang kayo yung nakipag-break? Haha. Tsaka wag niyo namang awayin yung tao. B