All Chapters of My Married Life: Chapter 1 - Chapter 7

"Hillary! Ano na namang ginawa mo sa uniform ko?!" Ngiti-ngiti ako habang nagtitipa sa cellphone ko, isinubo ko ang tinapay sa bibig bago mag-scroll ulit. "Sinasabi ko sa'yo na walang pakealamanan! Ano bang problema mo, Hillary?!" Hindi ko siya pinansin kahit ang sakit sa tainga ng boses niya, bahala siya mabadtrip sa'kin diyan. Wala naman akong ginawa sa uniform niya. "Hindi mo ako sasagutin? Ha?" Dedma lang. Ano bang mapapala ko sa pagsagot sa animal na 'to? Para lang akong nagsayang ng gigintuin kong laway sa kanya. "Ah, ganon ha....." Umalis siya, doon lang ako napalingon. Kitang kita ko mula dito ang padabog niyang pag-akyat sa pangalawang palapag ng bahay namin. I giggled. "Ang aga aga, galit agad." I shooked my head. Saan ba ipinalihi ang lalaking 'to ang bakit kakagising lang halos magtransform na siya into wo

"Saan ka pupunta?"    "Uuwi."    Pumunta ako sa may kanto at doon naghintay ng taxi, kung mayroon mang dadaan. Sobrang grateful ko na sana na pumunta siya all the way here just to pick me up. Kaso, hindi eh.    He was just here because he's gonna scold me! This man! Argh, I can't believe him.    "Oh, come on. Wala ka nang makikitang taxi na dadaan dito, Celestina."   Hindi ko siya pinansin at panay irap nalang sa hangin ang ginawa ko. Sino ba namang gaganahan sumabay sa kanya? Iniisip ko palang sumasakit na ulo ko.    "Look, it's already 10 o'clock in the midnight, Celestina. Let's go home, sinundo na kita. Huwag ka na mag-inarte." Sabi niya sa likuran ko.    Mag-inarte?! Kung pagiinarte ang tawag dito, anong tawag sa kanya? Overreaction?! That's ridiculous.    Maya maya, hindi ko na

It might be weird na I am helping someone who I just got recently know. Well, ang pagtulong ko naman ay hindi bumabase sa mga taong kakilala ko at bahagi ng buhay ko.   Dahil, as long as na nangangailangan ka. Kahit hindi kita kilala, tutulungan kita hangga't kaya ko, hanggang sa abot ng makakaya ko.   My mom died in peace. Ang huling task niya bago siya mamatay ay pakainin lahat ng nagugutom, bigyan ng tirahan lahat ng taong walang matirahan.   That was her last task, her last wish. My mom is the best mom ever. Uunahin niya muna ang ibang tao bago ang sarili niya. Tutulungan niya munang bumangon ang mga taong nalunod kahit siya ay lunod na lunod na din.   My mom is very thoughtful woman. So, I am glad that she did not die with full of heartache, she died with a happy heart. A happy mind and a happy soul.   If she is watching right now, I know she's happy for what I've done.

"Talk." "Ha?" Anong talk? Ano namang sasabihin ko? Dapat siya ang mag-salita 'di ba kasi madami siyang ipapaliwanag? "I said, talk." "Oh? Anong gagawin ko?" "Explain." I sighed. "I fainted yesterday, Kyla and Cy was there. I don't know that I ended up staying at Cy's place." "So, Cyzxiel lied to me......" He laughed bitterly. "That's how your friendship works, huh?" I raised my eyebrow. What does that mean? "Explain more until I feel contented." He said and cross his arms.  Is he for real? "Seryoso ka ba? We still have a classes!"  "It's okay, your husband is SSG President." Wow, unbelievable. Pinagmamayabang niya pa sa'kin ang titulo niya.  "Wow. Just wow. Asawa? Baka nakakalimu