Prologue

"Hillary! Ano na namang ginawa mo sa uniform ko?!"

Ngiti-ngiti ako habang nagtitipa sa cellphone ko, isinubo ko ang tinapay sa bibig bago mag-scroll ulit.

"Sinasabi ko sa'yo na walang pakealamanan! Ano bang problema mo, Hillary?!"

Hindi ko siya pinansin kahit ang sakit sa tainga ng boses niya, bahala siya mabadtrip sa'kin diyan. Wala naman akong ginawa sa uniform niya.

"Hindi mo ako sasagutin? Ha?"

Dedma lang. Ano bang mapapala ko sa pagsagot sa animal na 'to? Para lang akong nagsayang ng gigintuin kong laway sa kanya.

"Ah, ganon ha....." Umalis siya, doon lang ako napalingon. Kitang kita ko mula dito ang padabog niyang pag-akyat sa pangalawang palapag ng bahay namin.

I giggled. "Ang aga aga, galit agad." I shooked my head.

Saan ba ipinalihi ang lalaking 'to ang bakit kakagising lang halos magtransform na siya into wolverine.

"Kanino kaya itong panty na butas bu--"

Hindi ko na siya pinatapos at nagulat nalang ako nahablot ko na ka-agad sa mga kamay niya ang panty na pagmamay-ari ko. "Epal ka?!" Iritang tanong ko sa kanya.

He smirked. "Ayaw mo 'ko pansinin' di ba?"

"Bakit? Sino ka ba?"

"Seriously, Hillary? I am asking you because of my uniform. Be matured, will you? Anong oras na oh. Male-late na 'ko sa first-class ko and then ayaw mo akong sagutin."

"Bakit nanliligaw ka ba?" Pabalang na sagot ko at agad agad na itinago sa bulsa ko ang panty kong nakipagsapalaran simula pa noong 1980's.

"I have no time for your jokes, Hillary. Ikaw ba ang may gawa nito?"

"Ikaw yata ang nagbi-biro eh. Bakit ako tinatanong mo na may gawa niyan, mukha ba akong aso?"

Puno ng ngatngat ng aso ang uniform niya. "Baka naman ginawa mong pagkain ng aso 'yan kasi wala ka ng pambili."

"Ano ako siraulo? Hindi mo naman ako katulad." Pagkasabi niya no' n, iniwanan niya ako sa sala at dali daling umakyat sa pangalawang palapag ng bahay namin.

Naiwan akong nakatingin lang sa dinaanan niya. Minsan talaga iisipin ko na nababaliw na 'yon, masyado niya kasing binababad ang sarili niya sa libro ayan tuloy, para na siyang nababaliw.

Dumiretso nalang ulit ako sa dining area para ipagpatuloy ang naudlot kong pagkain. Tanghali pa naman ang klase ko, keri pa.

Maaga ang klase ni Klyde dahil nga nasa highest section siya, well. Matalino eh. Matalinong abnoy. Ako, ito ganda lang. Pero, at least may ganda 'di ba. Kabog!

Nang lumipat ako sa sala para maglaptop, nakita ko naman ang nagmamadaling si Klyde na pababa ng hagdan. "Aalis ka na?" No response.

Rude naman! Parang' di asawa, ha.

Rinig ko ang pagharurot ng sasakyan niya papalayo. Nakibitbalikat nalang ako at pinagpatuloy ang ginagawa ko.

Naglaptop lang ako buong umaga, hanggang sa umabot na ang 12 noon, kailangan ko na din pala magbihis.

Hindi naman ako nagtagal sa banyo at nagbihis na din ka-agad. At, kung hindi niyo alam. Magkasama kami sa kwarto ni Klyde. But, we have a separted bed. Ano siya chix? He can't touch me, no way! 

Nagsuot lang ako ng simpleng black t-shirt at itinack-in sa wide-leg denim pants ko. I just bring my tote bag with me, may locker sa school, so I don't have anything to worry about. 

Hindi naman ako nagme-make-up so, umalis na din ako. Ang pagme-make-up ay aksaya lamang sa oras. Pagbaba ko, as usual wala na namang magiging tao sa bahay namin. 

Hindi kumuha ng maids si Klyde dahil kailangan ko naman daw matuto sa gawaing bahay. So, ako na ang gagawin niyang maid? Ganoon? But, it's okay. I'm getting used to it. 

At least now, I know how to cook and how to clean. Ang maglaba lang talaga ang hindi, even though we have a washing machine, I still don't know how to use it! Kaya at the end, si Klyde lang din ang naglalaba lahat. 

Pasalamat nga ako, isinasama niya ang mga damit ko kung hindi wala talaga akong maisusuot. 

Dumiretso ako sa nakaparada kong kotse, tag-isa kami ng kotse ni Klyde at mayroon pa din kaming spare car kung sakaling may isang masirang kotse na pagmamay-ari namin. 

See? We hated each other, pero nagkakasundo naman kami, paminsan nga lang. 

Medyo malayo ang skwelahan na pinapasukan namin sa bahay, kaya talagang kailangan ko ng kotse. Pagkalabas ko palang ng village, ramdam ko na agad ang hassle. 

Grabe naman, may balak pa bang magtraffic ngayon? Ang init init kaya! Gosh, I hate afternoon class! Hindi ko alam kung bakit umiba ang schedule ko, dapat wala akong afternoon class this whole month eh! 

Tahimik lang ako nagdri-drive nang biglang may narinig akong kalabog sa likuran ng kotse ko. "Oh my god!" Nasabi ko at dali-dali binuksan ang bintana para tignan. 

What the ef! Why?! Bakit ang kotse ko?! Oh my goodness. Para akong manghihina, this is my dad's gift! Tinanggal ko ang seatbelt ko at lumabas ng kotse.

Paglabas ko, kita ko ang pagusok nito ganoon din ang usok ng kotseng nakabangga sa'kin. "Oh my god." I said again.

"Fuck!" A baritone voice filled my ears. "I'm sorry, Miss. This is my fault. Nawalan kasi ng preno ang kotse ko, I'm sorry!" Nagpapanic na sambit niya sa'kin. 

Nang lumingon ko sa kanya, sabu-sabunot niya ang buhok niya habang nakatingin sa sira ng kotse. "No, that's okay! You safety is even more important. You alright?" 

He slowly nodded. "Yeah, thank you for asking. I am really sorry, I'll fix your car, can I just get your number?" 

"Oh, sure!" 

I immediately took my phone out of my pocket and gave my number to him. "Your name?" 

"Hillary." 

He let out a heavy sighed and looked at me again. "I'm sorry for the trouble, I hope you will not get upset on me. You look in hurry pa naman." 

At saka lang pumasok sa isip ko na may pasok pa pala ako. Damn it! "Oh my god! I still have afternoon classes!" 

"Call me if everything is already fine!" Sabi ko at tumakbo. 

Hindi ako pwedeng ma-late! Yari na naman ako sa dragon na 'yon, nako. Kapag nakita niya na namang late ako, kung anu-anong ka-echosan na naman ang ipapagawa niya sa' kin. 

Ts, pasalamat siya, siya ang SSG President! Kung hindi baka resbakan ko din siya. Mabuti nalang at medyo malapit na ang school kung saan nasira ang kotse ko kaya pwedeng pwede kong takbuhin. 

Pero, grabe naman. ANG INIT! 

Halos mamamatay na ako sa sobrang init at hingal ng makarating ako sa university. Pwedeng pwede na akong paglamayan dahil sigurado akong sobrang putla ko na. Ayan, girl. Takbo pa more! 

Mahina pa naman ang puso ko, mahihirapan na naman akong huminga nito maya maya lang. Ano ba kasi 'yan! Tuwing naiisip ko kung gaano kabagsik ang punishment na ibinibigay ng animal na' yon sa'kin, uurong ka talaga eh. 

Wala talaga siyang sinasanto, kahit asawa niya! Asawa niya ako ha. Pero, grabe naman siya kung makabigay ng punishment. Wala bang punishment diyan na para lang sa asawa? 

Ang dami daming pwedeng ibigay eh...... 

Tumingin ako sa relo ko kung anong oras na. Ha? Bakit magqu-quarter to 1 na? Ano 'to joke? Magsisimula na klase ko nasa entrance gate palang ako. Aba naman! 

Mamayang 1 iche-check na niya ako kung nandoon na ba ako. Pwede ko na siyang bodyguard' di ba? Hehe. 

Syempre, hindi na ako magaabalang tumakbo. Nasa loob naman na ako ng school, bakit angal? 

Pagdating ko sa building namin, 3rd floor pa ang room ko, so kailangan ko pang pagurin ang sarili ko sa kaka-akyat hanggang sa makarating ako sa room ko. 

Kung nagtatanong kayo kung nagrereklamo ako, oo nagrereklamo ako! Pero, wala namang ibang daanan. So, keri nalang din. Kaya pa naman ng mga bones ko ang makipagsapalaran. 

Mabuti nalang at bungad ang classroom ko kaya malapit nalang din lalakarin ko. "Finally! Nakarating din sa impyerno." Bulong ko sa sarili ko habang hawak hawak ang balakang. 

"Ary!" 

Napapikit nalang ako ng maramdaman ang yapos niya sa'kin. "Grabe, kinabahan ako. Akala ko dadating muna ang mister mo bago ka dumating." Sabi niya at ikinawit ang kamay niya sa braso ko. 

Iginaya niya ako patungo sa upuan kung saan ako nakaupo. "Oh? You are sweating buckets. Tumakbo ka ba?" 

Umupo ako sa upuan at mabilis na umiling. "Hindi ha." Hindi siya nagsalita at inoobserbahan lamang ang kilos ko. 

Naramdaman ko nalang na may malambot na tela ang dumampi sa noo ko pababa sa leeg ko.

"I doubt it. Huwag ka magsinungaling, tumakbo ka kasi natatakot ka na naman sa punishment ng asawa mo 'noh?"

I sighed. "Sa bagay, kung ako nasa lagay mo matatakot din ako. Pero, you know that you aren't supposed to run! 'Yung puso mo, Hillary!" She scolded me.

"What's with my heart? Okay na naman na ako." I said na parang binabalewala ang sinasabi niya, pero sa kaloob-looban ko. 

I am dead nervous!

"Anong okay? Nakapagpalit ka lang ng puso, pero hindi ka pa sigurado kung okay ka na. Huwag kang makampante masyado." She said and shooked her head. 

I just wrapped my two arms around her waist and lean on her closer. "Don't be mad. I'm okay, all right? No need to worry about."

Pinupunasan niya pa din ang likuran ko dahil sobrang pawis na pawis. "Siguraduhin mo lang. Sumasakit ang ulo ko sa paga-alala sa'yo." She said. 

I smiled and slowly nodded. 

Hindi naman nagtagal dumating na din ang prof ko for the first class. 

Habang nagaayos ako ng gamit, nagtataka naman ako. Bakit walang Klyde ang dumating? Baka nakalimutan niya? Or baka naman may klase pa siya? 

Ah! Alam ko na! baka ayaw niya na ayokong bisitahin. Hay, mas mabuti na 'yon. Kaysa naman lagi siyang nandito. Nauurat ako sa mukha niya. 

Ang lahat ng tao dito sa university ay alam ang relasyon naming dalawa. Syempre, kayo ba naman imbitahan sa kasal' di ba? Hindi ko talaga makalimutan ang araw na 'yon. 

My dad and Klyde's dad are really unbelievable. Halos abutin na ng 10k ang mga tao sa venue dahil sa mga invitation na ginawa nilang parang laruan na ipinamigay lang sa kahit na sino. 

"Ms. Vanidestine." 

"Prof?" 

"Aren't you going to answer that call? It's interrupting my class." 

Nanlaki ang mata ko, nagri-ring ang phone ko? Bakit hindi ko alam? Am I deaf?! 

"I'm sorry, Prof." I said. "Excuse me." Tumango nalang si Prof. 

Dumiretso ako sa labas para sagutin ang tawag, hindi naman ako pwede sa loob. Kabastusan na ang tawag do'n. 

"Hello?" 

"Are you in your room now?"

"Oo."

"Hindi kita mache-check. Busy ako."

"Oo na, oo na. Hindi mo na kailangan magpaalam."

Parang may kung ano sa dibdib ko na gusto siya makita, siguro dahil nasanay lang din ako na araw araw niya akong chine-check. Pero, ngayon wala siya.

But, I understand naman. He's a President after all. He has a lots of responsibilities to fulfill.

"Whatever. Go back to your class now." He said and ended up the call.

I just rolled my eyes, bumuntong hininga muna ako bago napagpasyahang pumasok sa room. Pero, nasa pintuan palang ako bigla namang nanghina ang tuhod ko.

"Oh, fuck!" I hissed.

Napahawak ako sa doorknob ng pinto habang hinihintay bumalik ang lakas ng mga tuhod ko.

I knew it. Hindi naman nagtagal, bumalik na ang lakas ng tuhod ko at nakakatayo na din ako ng maayos. Hindi naman talaga ito magtatagal, it takes time to back again. But, it'll gonna be okay.

Pumasok na ulit ako sa classroom at hinintay matapos ito. Wala naman kasi akong interes talaga sa paga-aral. I just need to do it, of course.

It's needed to our life. Kailangan ko talaga mag-aral dahil kapag wala akong pinagaralan, paulit-ulit lang ipapamukha sa'kin ni Klyde na ang tanga-tanga ko.

Pero, kahit anong aral ko. Hindi ko talaga kayang maging matalino. It's really hard to be smart if you are a lazy person. Gosh, I can't believe myself!

Natapos ang klase namin na nakatulala lang ako sa kung saan, that's my routine when I have a classes anyway. Tumulala hanggang sa matapos ang klase. 

"Library lang ako, sama ka?" Cy asked. 

"Ayoko, alam mo namang ayoko sa mga libro. Allergic ako diyan!" Atungal ko. 

Ayoko sa mga libro dahil masakit sa ulo. "Ts, kaya hindi ka tumatalino eh. Masyado kang madaming arte!" 

Ngumuso ako. "Ts, umalis ka na nga. Go away! Have fun!" 

Kumaway siya patalikod, I just smiled at her back. So, hindi ko na alam ang lugar ko ngayon. But, first. I am really starving! Nagcra-crave ako sa something. 

I need to find it out!