KATANA.After the planning, the boys (Kuya, Jeran, Santi, Neil, Jerome and Sam, surprisingly) went upstairs to prepare themselves para sa napag-usapan nilang paglabas. Naiwan kaming mga babae sa sala kasama si Daryl na walang tigil sa pag-iingay na animo'y walang masamang nangyayari sa labas."Sunod tayo sa kanila, Espada!" he suggested beside me. Napangiwi naman ako at napatitig sa ngiting-ngiti niyang mukha na parang nangungumbinsi pa."Tigilan mo nga ako, Daryl," I irritatedly mumbled, elbowing his side so he would stop pestering me, but the jagoff just wouldn't. "Sayang..." bulong niya at kunwaring bumuntong-hininga, nagpaparinig. "Gusto ko pa namang kunin 'yong mga gamit ko sa bahay." Malungkot siyang ngumiwi at sumandal sa dingding sa tabi ko. Pasimple pa siyang sumisilip-silip sa akin para tingnan kung umeepekto ang ginagawa niya— na hindi naman.I hissed. "If you already want to die, go on and kill yourself. 'Wag mo 'kong idamay

THIRD PERSON'S POV.Nang makababa sina Jeran mula sa van, mabilis silang nagtatakbo patungo sa isang nakataob na kotse para magtago at manmanan ang paligid. Kapwa tumatambol man ang mga dibdib nila dahil sa takot at kaba, pinili nilang magpakatatag."Do you guys... t-think that all of the people here are already dead?" Sandra asked with her trembling voice. "... because I do," she added. "I thought so, too," Belle mumbled. "But they could just be hiding somewhere. Probably in their basements or attics or wherever." Bumuntong-hininga si Jeran at sinenyasan ang dalawa na manahimik. Mula sa malayo kasi, tanaw niya ang iilang zombies na palakad-lakad. Iika-ika man at bali-bali ang mga buto, nakuha pa rin ng mga ito na makalakad ng tuwid. "Shit! Pa'no tayo dadaan d'yan?!" Sandra asked frantically. Nanlalaki ang mga mata niya sa takot. "Should we get rid of them first?""We don't have to," sagot ni Jeran at bahagyang sumilip sa n

THIRD PERSON'S POV.Tagatak man ang pawis at halos kumawala ang puso sa dibdib dahil sa sobrang kaba, nagpatuloy sa pagtakbo si Belle kasama sina Jeran at Remy. Kanina pa silang tumatakbo at pagod na pagod na sila, pero hindi nila magawang huminto dahil parami lang ng parami ang mga humahabol sa kanila."OMG!" tili ni Remy. Kanina pa siyang sigaw ng sigaw habang umiiyak. Paos na nga siya't lahat-lahat pero hindi pa rin siya natatahimik. "OMG! Don't touch me!" sigaw niya pa at parang tangang hinahampas pabalik ang isang zombie'ng halos maabutan na siya sa pagtakbo."'Wag mo silang hawakan!" sigaw ni Jeran sa kapatid at hinila ito. "Bilis! Bilis!"Patuloy sila sa pagtakbo hanggang sa mapansin ni Belle na isang kalye na lang ang layo nila mula sa bahay ng mga Miguel. Narating na nila ang crossing kung nasaan ang daan pabalik roon at ang daan papunta sa perya."Shit!" sigaw ni Belle ng mapansi

KATANA.It's already 5AM... and my brother still hasn't came back. Kagabi pa akong naghihintay, pero wala pa rin. Nagpapahinga na nga't lahat-lahat ang mga kasama ko, kasama na sina Jeran, Belle, Remy, Santi at Lynn na galing sa labas, pero hindi ko pa rin magawang matulog. Patagal ng patagal, padoble lang ng padoble ang kaba sa dibdib ko. Natatakot ako para sa kaligtasan ng iba pa sa labas, lalong-lalo na kay Kuya."Espada." Daryl sat beside me. Tulad ko, niyakap niya rin ang tuhod niya at saglit na sumilip sa bintana. "Matulog ka na," mahina niyang sabi kasabay ng buntong-hininga.Umiling ako at tipid na ngumiti. "Hindi ako inaantok," pagsisinungaling ko. "Hihintayin ko pa si Kuya." Muli akong sumilip sa bintana, pinapanood ang sikat ng araw na unti-unti ng sinisinagan ang gate na hindi pa rin bumubukas."Inumaga ka na rito, Katana," nag-aalalang sabi pa ni Daryl. Parang ngayon niya lang ata ako tinawag

    KATANA.        Days surprisingly flew so fast.        Hindi ko alam kung dahil ba wala kaming ginagawa o ano, pero sa tingin ko ay mas mabilis kesa normal ang paglipas ng oras ngayon. Kani-kanina nga lang ay tahimik kaming nanananghalian, ngayon naman ay oras na para sa hapunan.        Sobrang dami namin ngayon dito... at kung iisipin, hindi na magtatagal pa sa amin ang mga naipon naming pagkain. Hindi rin sapat ang mga nakuhang groceries nina Kuya... at parang wala nang may gusto pang lumabas sa amin. After what happened to Neil and Sandra and to all of the shits out there, it was all damn traumatizing that we couldn’t even look outside anymore.        Ni wala na nga halos makangiti pa sa amin.        Kahit si Daryl na sobrang likot at sobrang daldal ay biglang nahawa sa katamlayan naming lahat.