CHAPTER TWENTY     Ziah's POV   Nanghihina ang mga tuhod ko dahil sa mga narinig. Anong ibig sabihin no'n? Papaano nagawa sa'kin 'to ni Braxien. Si Zhen? Siya lang ang mahal niya? Siya lang ang kailangan niya? Pero bakit kailangan niya pa kong idamay at saktan? Nanlalabo na ang paningin ko at hindi ko na nagawa pang tumayo ng maayos at tuluyang na akong napaupo habang humahagulgol ng iyak.   "You heared it right?" pagtataray ni Nathalia at lumapit sa'kin saka ako sinabunutan. "Ambisyosa ka kasi! Lumayas ka na dito! Isama mo yung anak mo dahil hindi ko rin siya matatanggap kapag ikinasal na kami!"   "No, Nathalia, maiiwan si Zhen sa'kin. Ako ang magpapalaki sa kaniya!"   "Pero Tita?!"   Tiningnan lang siya ng Mama ni Braxien kaya wala na itong nagawa pa. Sa'kin nito ibinunton ang galit niya habang hila at hawak ng mahigpit ang buhok ko. Nasasaktan

CHAPTER TWENTY-TWO   Ziah's POV   "Ms. Cledera, narito na ang pagkain mo, kumain ka na!" medyo may pagalit na sambit ng isa sa mga pulis na nagdadala ng pagkain ko.   Hindi ko alam kung ganito ba ang pagkain ng isang preso? Parang galing restaurant tapos may mga prutas pa. Hindi ko 'yon ginagalaw dahil wala naman akong ganang kumain. At isa pa, paano kung may lason 'yon? Wala akong pwedeng pagkatiwalaan dito.   "Ma, kamusta na ang kaso ko?" naiiyak kong tanong nang bisitahin ako ni Mama.   Tatlong araw na akong nakakulong, simula noong ma-hospital ako. Tatlong araw na akong nangungulila sa anak ko. Hindi naman ako nakakulong kung saan kasama ko ang ibang preso. Nakakulong lang ako sa isang selda ng wala akong kasama.   At tatlong araw na akong hindi makatulog ng maayos. Miss na miss ko na ang anak ko. Napakasama nila, wala silang puso dahil nagawa nilang ilay

CHAPTER TWENTY-FOUR     Braxien's POV     Sinamaan ko ito ng tingin kaya nagkaroon ng sandaling katahimikan. Tumikhim ang Doctor at ito na ang unang nagsalita.   "Abah, Mister, baka gusto mong alagaan ang asawa mo? Mababa ang dugo at isa pa, ay pagod at stress."   Napayuko ako. Walang ibang dapat sisihin kun'di ako lang talaga.   "Y-yung baby kamusta po?"   "Kahit papaano ay magpasalamat tayo dahil walang nangyaring masama sa sanggol na nasa sinapupunan nito. She's eight weeks pregnant, at makapit ang bata nag bleeding lang siye because of too much stress and fatigue."   Matapos ang pag uusap na 'yon ay pumasok na si Colton at Khalil sa kwarto ni Ziah. Nakaupo lang ako sa labas ng kwarto nito dahil wala akong mukhang maihaharap para kay Ziah, sa anak ko at sa pamilya nito.   "Hey," &n

CHAPTER TWENTY-SIX   Ziah's POV   "Miss Ziah, mayroon po ulit nagpadala ng mga prutas, chocolates at bulaklak," sambit ng nurse nang makapasok ito sa hospital room namin ni Zhen.   This is the last day na mananatili kami rito. Kinuha ko ang card na nakalagay sa bulaklak as usual isa nanaman 'yong sweet words at nanggaling kay Braxien ang lahat ng 'yon. Wala itong palya ni-kahit isang araw sa pagpapadala ng mga masusustansyang pagkain, vitamins at iba pang pangangailangan namin.   Alam ko rin na palihim itong pumapasok tuwing gabi kapag tulog na kami ni Zhen. Dahil isang araw ay naalimpungatan ako sa isang damping halik nito sa aking noo. Hindi ko na lamang pinansin 'yon, dahil kahit na galit ako sa kaniya ay alam kong may puwang pa rin siya sa puso ko. Hindi naman kasi mawawala kaagad ang sakit na dinulot niya.   "Thank you, Nurse Jen."   Inilapag ko na laman

CHAPTER TWENTY-EIGHT   Ziah's POV     "Ssshh, it's just a dream. " pang aalo ko. "Hindi magagawa ng Daddy mo 'yon, okay? Babawi pa siya sa'yo hindi ba?" tanong ko.   Tumango ito. Hindi magagawa ni Braxien 'yon alam ko. He had strong personalities at alam kong hindi na niya uulitin ang bagay na ginawa ng kaniyang kapatid.   His brother also took his own life. Paano kung ginawa niya nga din? Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa naisip ko.   "Is that from, Daddy?" turo nito sa mga chocolates, flowers and teddy bear ba dala ni Tito Edward.   Tiningnan ko ito, "Auh, hinㅡ"   "Of course, this is from him!" masiglang sambit ni Tito Edward at kinuha ang teddy bear na kulay brown saka inabot kay Zhen.   "Wow!" bulalas ng anak ko.   Tiningnan ko ng may pagtataka si Tito Edward. Anon