Bella’s POV Napatitig ako sa mukha niya. “Dad,” tawag ko sa kanya. “I’m sorry,” at isang malungkot ngiti ang binigay ko. “For what?” kunot-noong tanong niya sa akin. “For everything, Dad. Feeling ko kasi… I am bad daughter. Lagi ko na lang kayo binibigyan ng problema,” nakayukong sambit ko. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabilang balikat ko na dahilan na tumingin ako sa kanyang mukha. “Anak, hindi ka isang problema sa amin. Huwag mong iisipin iyon. Ibinigay namin ng mommy mo ang kalayaan na gusto mong gawin dahil alam namin na kaya mo nang magdecide para sa sarili mo. Hindi man namin masabi sa iyo ng harapan, we are so proud of you, Bella.” “Hindi ba kayo disappointed sa akin?” marahan na tanong ko. “Never, Anak,” nakangiting sabi niya na nakapag pagaan ng loob ko. “Iyan ang hindi dapat pumasok sa isip mo.” Napangiti ako sa sinabi ng aking ama. Tila gumaan ang bigat na nasa dibdib ko. “Thank you po sa walang sawang suporta niyo sa akin. Alam ko na gusto niyo po ako na

Bella’s POVIn the end ay wala akong nagawa. Dahil kasama namin ngayon si Jarvis. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Nasa loob kami ng isang VIP room. Wala pa si Selena at male-late raw siya ayon kay Hana. May importante raw siyang inaasikaso.Bigla akong napaisip, gaano kaya kaimportante iyon? Kasi sa totoo lang ay ang tagal na naming naghihintay. Napatingin naman ako kay Jarvis na tahimik iniinom ang kanyang wine. Naloka ako na makitang nakatingin siya sa akin ngayon. Ngumiti siya. Napamura na lamang ako sa isip ko.Iniiwas ko ang aking tingin sa kanya at sinulyapan sila Hana na nakatingin pala sa akin. Nanunudyo ang kanilang mga tingin na pinanlakihan ko ng nga mata para iparating na tigilan na ako.Minabuti ko na kay Jarvis na lang ako tumingin. Tumikhim ako bago nagsalita. “Ano naisipan mo bakit ka sumama sa amin, Jarvis?Ngumiti siya sa akin. “Actually, namiss lang talaga kita.”“Parang kahapon lang tayo nagkita,” pilit na tawang sabi ko.“Ganun ba? Pero bakit ganun? Pak

Bella’s POV Relasyon?Bigla ko naalala ang eksena na kung saan nakita ko silang dalawa na nag aaway sa inauguration party ko.Pero hindi pumasok sa isip ko na magkakaroon sila ng relasyon dalawa. Dahil imposible ito! Ayaw ni Natsume kay Selena at ayaw din ni Selena kay Natsume. Kaya hindi ko lubos maisip na mangyayari ito. Napahawak na lamang ako sa aking noo na makaramdam ako ng kirot. “Could you please explain to me?” mahina kong sabi. “Huh?” gulat na sabi niya.Nilingon ko siya. “Ipaliwanag mo sa akin ang kanilang sitwasyon.” Napabuntong hininga si Hana. “Sa tingin ko Bella ay dapat mismo kay Selena manggaling iyon.” Tinititigan ko siya nang mabuti at nainis lang kasi hindi niya sa akin masabi ang katotohanan. Oh well… Nirerespeto ko naman iyon kaya lang gusto kong mag ka idea lang sa mga kaganapan para maintindihan at makatulong ako sa kanila. “Naiintindihan ko,” ang tanging sabi ko na lamang. Nagpasya ako na puntahan sila sa baba.“Bella! Wait mo ako!” rinig ko na sabi ni

Bella’s POV Tumikhim ako para basagin ang katahimikan sa aming dalawa ni Jarvis. Simula nang sumakay kaming dalawa sa kotse niya ay wala na kaming imikan. Nakita ko sa gilid ng mata ko na sumulyap siya sa akin. “Bella…” “Huh?” excited na lingon ko sa kanya. Natawa siya na kinainit ng pisngi ko. Nakakahiya! Halata ba ako? “Naiinip ka na ba?” ani ni Jarvis. “Hindi naman,” at pilit akong ngumiti. “Honestly, naninibago lang ako.” “Why?” curious na tanong niya. “Siguro kasi sanay ako na maingay iyong mga kasama ko,” alanganin na sabi ko sa kanya. Tumango-tango siya. Mukhang naman naintindihan niya ang ibig kong sabihin. “Okay ka lang, Jarvis?” “Oo naman,” hindi tumitingin na sagot niya. “I mean, hindi kana naiinis?” marahan na tanong ko. Mabilis na sinulyapan niya ako at pagkatapos itinuon ulit ang kanyang nga mata sa daan. “Hindi na.” “So talagang nainis ka kanina? Dahil ba ito kay Selena?” pag uusisa ko sa kanya. “Yeah,” tipid niyang sagot. “Why?” tanong ko. “Hindi mo na

Bella’s POVMatagal ako naghintay ng sagot pero walang response akong narinig mula sa kanya. Nakangiti lang siya habang nakatitig sa akin. Sa tingin ko ay wala siyang balak na sagutin ang aking tanong.Umiwas ako nang tingin at napailing na lamang. Kailangan ko irespeto ang kanyang desisyon. “Okay lang kung hindi mo gusto sagutin ang aking tanong,” kaswal kong sabi.“Okay,” mabilis na sagot niya na kinatingin ko sa kanya.Okay? Agad-agad? Hindi man lang nagdalawang isip! Great!“Mauna na ako, Bella,” sabay tayo ni Jarvis. “Salamat sa kape.”Tumingin ako sa kanya at ‘di na nag abalang tumayo pa. “Uuwi kana?”“Yes. Mag uumaga na. Hindi maganda kung maaabutan pa ako ng parents mo nang ganitong oras sa bahay niyo,” nakangiting sabi niya. May point siya. Pero sa hindi maipaliwanag ay nakaramdam ako nang panghihinayang. Ang bilis naman kasi ng oras.Tumayo ako para hindi mahirapan na tignan siya. Nakakangawit na tingalain siya lalo pa’t sobrang tangkad niya. “Salamat pala kanina,” ani ko.