Jarvis' POV Hindi kumibo si Bella kaya naman ay nagpasya akong ibigay ang helmet sa kanya. Walang salita na kinuha niya iyon at tinititigan.“May problema ba, Bella?” tanong ko sa kanya.Nag angat siya ng tingin at sinalubong niya ang aking mga mata. Nagtatanong ang kanyang mga mata na nakatingin sa akin.Ngumiti ako sa kanya. “Kung ayaw mo ay hindi kita pipilitin—“Napatigil ako sa pagsasalita na bigla niyang sinuot ang helmet at walang alinlangan na sumampa sa aking likuran.Lihim ako napangiti na gawin niya iyon. Natigil lang ako sa aking pag iisip na inilapit ni Bella ang kanyang sarili sa akin.Shit! Ramdam ko ang kanyang katawan sa likod ko. "Salamat, Jarvis. Ihatid mo ako sa BE Mall," sabi niya. Napangiti na lamang ako sa sinabi niya. Bago ko paandarin ang motorbike ay naramdaman ko na niyakap ako ni Bella.Napalunok ako bigla na maramdaman ko pa lalo ang kanyang dibdib na dahilan na makaramdam ako ng init kahit na sobrang lamig ngayong gabi. F*ck! This is torture. "Are y

Bella's POV Nagising ako na makarinig ako nang malakas na pagbasag. Nilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng kuwarto. Nasaan ako? Kahit na medyo nahihilo pa ay tumayo ako para alamin kung saan ako dinala ng lalaking iyon. “Gising kana pala," sabi ng lalaki na kumidnap sa akin. Dahil nga sa pagkahilo ko ay napaupo ulit ako sa kama. Nanghihina na tinignan ko siya. Nakasuot pa rin siya ng itim na mask na hindi ko maintindihan kung bakit. “Who are you?” halos na pabulong na tanong ko sa kanya. Tumingin muna siya sa wrist watch niya bago niya ako sagutin. “Mahigit limang oras kana natutulog.” Napabuntong hininga ako. “Sino ka ba? Ano ang kailangan mo sa akin? Ano'ng ginawa mo kay Jarvis?” Si Jarvis talaga ang una kong naisip na magising ako. Alam ko na sobrang mag aalala siya sa akin. Hindi niya ako sinagot kaya naman ay diretso ko siyang tinignan sa kanyang mga mata. Puno iyon ng kaseryosohan na hindi ko nagugustuhan. "Bakit hindi mo sinasagot ang aking tanong?" naiiritang

Bella’s POVPabagsak na sinara ko ang pinto ng kotse ni Ash. Tinignan ko siya nang masama pero nairita lang ako na makita ko ang kanyang mga mata na nakangiti sa akin. Kahit na hindi ko nakikita ang kanyang bibig ay alam ko na pinagtatawanan niya ako ngayon.Tinalikuran ko siya, sinuot ko ang lab coat at eyeglasses na bigay niya. Tinali ko ang aking buhok. Pagkatapos ay tinignan ko ang aking sarili sa side mirror. Mukhang hindi na ako makikilala nito. Nang makuntento ako sa akin ayos ay tinignan ko ang entrance ng ospital. Doon ko napagtanto na totoo nga ang sinabi ni Ash na sobrang higpit ng security ng naturang gusali dahil sa labas pa lang ay dami na nakabantay. Dagdag pa rito ang mga reporters na naghihintay sa labas. Sa itsura palang nila ay tila wala silang balak na umalis sa kinatatayuan nila. Malaking scoop nga naman kung makakakuha sila ng impormasyon tungkol sa kalagayan ni Jarvis.“Bago ko pala makalimutan, Bella. Nasa VIP room number one ang taong hinahanap mo. Ibig sabih

Bella’s POVUmalis ako sa pagkakayakap ko kay Jarvis at tumingin sa mukha niya. Isang masayang ngiti ang nakita ko nakapaskil sa kanyang labi pati na ang kanyang mga mata ay kumikislap sa tuwa.Lihim ako napangiti dahil doon. Lubos na nagagalak ang puso ko na okay na kami ni Jarvis.Sobrang gaan ng pakiramdam ko ngayon.“Ano ang iniisip mo, Bella?” marahan na tanong niya sa akin.Napangiti ako sa tanong niya sa akin. Walang imik na kinuha ko naman ang kanyang kamay at pinaglaruan ito. “Kumusta kana ngayon, Freak?”Napataas ang kanyang kilay na kinangiti ko lalo. “Freak… Hmmm…” tumatangong wika niya. “Namiss ko ang pagtawag mo sa akin niyan.”“I know,” mahinang usal ko.“Mabuti naman ang kalagayan ko, Bella. Naagapan naman ang lason sa katawan ko. Nagpapasalamat na rin ako na binigyan ako ng lalaki na nakamask ng antidote kung hindi ay kumalat na ito sa buong katawan ko,” mahabang sabi niya.Napatitig ako sa kamay ni Jarvis. “Ano ang tingin mo sa lalaking iyon?” mahina kong tanong sa k

Bella's POVNapapailing na lamang ako habang nakatitig kay Ash. "Yo!" nakangiting wika niya.Wala na ako sinayang ng oras at sumakay sa kotse ni Ash."Kumusta ang pag uusap niyo ni Jarvis? Masaya ka ba?" sunod sunod ng tanong niya."He's fine," ang sabi ko sa kanya. "Hindi na malubha ang kanyang kalagayan," pag iinform ko sa kanya."Hindi ko tinatanong, Bella," seryosong sabi niya."Ah... hindi ba?" nakataas na kilay na tanong ko sa kanya. "Pasensiya na, akala ko kasi ay gusto mong malaman ang kalagayan niya."Hindi na kumibo si Ash at nagfocus na lamang sa kanyang pagdadrive. "By the way, malaking pasasalamat ni Jarvis sa iyo. Salamat sa pagbibigay ng antidote," puno ng sinseridad na wika ko.Hindi siya nagsalita pero hindi nakaligtas sa akin ang paghigpit na paghawak niya sa manibela.Pagkatapos kong sabihin iyon ay hindi na ako nagsalita pa.Hindi sa malamang dahilan ay bigla akong inantok. Kampante na ipinikit ko ang aking mga mata dahil alam ko sa aking sarili na hindi gagawa s