Hinanap ko ang humablot sa akin ng phone at nakitang hawak na niya ito sa tainga niya. Nakasara ang mga mata habang ang isang kamay ay nakasilid sa bulsa.“B-Blade…”“Dadalhin ko siya sa isang restaurant malapit sa Spencers Corp.”Malalim ang tinig niyang utas habang kausap si mushroom sa kabilang linya. Hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin nang iminulat niya ang kanyang mga mata. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakabalot ng puting gasa, at may bakas ng dugo.“A-Anong nangyari sayo? Ayos ka lang ba?”“Hindi ako okay. Pakiramdam ko nga para na 'kong mamamatay.” Sinulyapan niya ako bago ibaba ang tawag.“Hala, Blade. Sobrang sakit ba? Wala naman 'yan kanina. Paano ka-”“Crystal, okay lang ako. Maliit na galos lang.” sambit niya bago inabot sa akin yung phone ko.“Buti na lang at kusa kang nagpakita sa

“L-Liam... Bakit ka nandito?”“Can’t I attend? Sorry, no one forbade me. Just hold on so we can get inside, don’t be such a baby.”May mas iwe-weirdo pa ba ang lalaking 'to?Nakakatakot ang bilis ng pagbabago ng ugali niya.Minsan parang isang halimaw, at minsan naman ay mala-anghel.Kumapit na lamang ako sa braso ni Liam bago pa lumabas ang mga pangil na tinatago niya.Saglit niyang tinanguan ang dalawang guwardiya na silang nagbukas ng pinto.Hindi ko man lang napansin ang mga guwardiyang 'to kanina na parehong nakatayo sa harapan ng pinto dahil sa sobrang kaba. Siguro ay natatawa sila sa inasta ko kanina na halos magsuka na sa kaba.“Thank you, everyone, for attending the press-con I called. You know what’s probably the reason for the sudden call, don’t you?”Nagsimula nang magsalita ang ina ni Liam, habang kami ay nakaupo sa mga upuang nakalinya at nasa hara

“A-Ano? Hindi pwedeng mangyari 'yan!” “However, it is what really happened while you were sleeping. Para makasiguro ka, pwede mong tingnan ang mga articles na lumabas a week ago. But I'm telling you, ipinasara na iyon ni Liam.” mataim ang mga titig ni Blade sa akin. “Pfft-” Naagaw ang atensyon ko sa tawa ni Noah. “Anong nakakatawa?” pinagtaasan ko siya ng kilay. “Hindi mo ba alam na nawala ang posibleng business na makakayang suportahan ang mga gastusin ko pati na ang pananatili ko sa bansang 'to?” Sumilay ang ngisi sa labi ni Noah. “Chill, hindi ko lang akalain na ganoon pala ka-cheap 'yang asawa mo. He took his gift back?” “Siguro dahil hindi naman talaga niya iniregalo sa akin ang resto na iyon. Ang sabi niya, ibinigay niya lang 'yun sa akin para hindi siya pagdudahan ng mga tao sa— Teka, wala man lang nakapansin na nawawala ako?” They were so invested in our lives kaya nung nalaman nilang pinakasalan ako ni Liam, sobrang da

[Crystal]“Is it good?”Agad na tanong ni Noah kahit hindi ko pa natitikman ang inihanda niyang pagkain.“Pwede mo bang sabihin ulit sa'kin kung anong pangalan ng pagkain na 'to?”“Hønsekødssuppe?”Hindi ko pa rin maintindihan ang sinasabi niya kahit halos sampung beses na niyang inuulit sa akin. Kaya naman nagsimula na lang akong sumandok ng sabaw at humigop nito.“Mmm…” namilog ang mga mata kong umangat sa kanya. “Ang sarap.”Isang malaking ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Noah na nagpapakita ng kanyang walang kapintasang mga ngipin.Sa lahat talaga ng nakita ko, siya lang ang may pinakamagandang mga ngiti. Perfect siya maging toothpaste model.“Mabuti naman at nagustuhan mo. Sige, bilisan mo nang kumain diyan, dahil pagkatapos nito, ililibot na kita dito sa bahay!” galak niyang utas.“Okay, okay! Kanina mo pa bina

“Dad!”Tinawag ni Noah ang kanyang ama at agad itong nilapitan. Nasulyapan ko pa ang pasimpleng paglapit ng bibig niya sa malapit sa tenga nito at para bang may ibinulong. Hindi ko naririnig ang pinaguusapan nila at hindi ako ganoon ka-pakialamera para magtanong pa.“Amara…” banggit niyang muli sa pangalan ng batang babae habang humahakbang palapit sa akin.Kinulong ko ang mga takas kong buhok at isinilid sa likod ng aking tainga. Ngumiti ako sa ama ni Noah at umatras ng kaunti para makatuloy siya sa baby crib na nasa likuran ko.Nasaksihan ko kung paano pigilan ng ama ni Noah ang emosyon niya. Mukhang malungkot talaga siya ngayon, habang nakatingin sa mga gamit ng nawalay niyang anak.Dahan-dahan kong itinaas ang kamay ko at tinapik siya sa likuran. “Huwag ho kayong magalala Sir, ang sabi ni Noah ay babalik rin ang anak ninyo. Siguradong hindi na siya makapaghintay na mayakap ang ama niya ng kasing higpit ng pa