All Chapters of The Good Deceiver: Chapter 41 - Chapter 48

AMARIE’S POINT OF VIEW   “D-Damon! Sandali lang!”   Hinatak ko ang aking kamay na mahigpit niya’ng hawak tsaka hinihingal na sinapo ang aki’ng dibdib.   Wala’ng pasabi niya ako’ng hinatak paalis sa lugar na iyon. And then we started running endlessly to somewhere I don’t know.   “Where are you taking me?” I asked.   Hindi ko siya magawa’ng tignan. Ito marahil ay dahil sa naging takbo ng usapan kanina lamang sa lamesa.   Hindi kaya napapansin siya na hindi na ako nagiging komportable sa mabigat na atmospera roon? Kaya naman ay hinatak niya ako papalayo?   Pumungay ang kaniya’ng mga mata na nakatingin sa akin. “Can you trust me, Amarie?” malumanay niya;ng tanong.   Saglit na kumunot ang aki’ng noo. Subalit naramdaman ko na lamang ang sarili na sunod-sunod ang pagtango.   “Hindi ko alam kung bakit o

AMARIE’S POINT OF VIEW Nang tumunog ang bell, hudyat na oras na ng break time ay wala ako’ng sinayang na oras. Mabilis ko’ng niligpit ang mga gamit at isinilid sa aking bag.  Kinuha ko ang cellphone sa bulsa at itinext si Axel na tapos na ang klase ko. Sabay kasi kami’ng mag l-lunch. Ili-libre niya ako dahil na perfect ko ang long quiz namin doon sa masungit ko’ng teacher sa Math.  “Malapit na ang game namin sa intramurals, manood ka ah?” nakanguso’ng sabi sa akin ni Axel.  Natatawa ko’ng isinubo sa kaniya ang malaki’ng siopao. “Oo naman. Kailan pa ako hindi nakanuod ng game mo, captain?” nakataas ang isa’mg kilay ko’ng sabi.  Lalaban ulit para sa intrams ang grupo ng basketball na pinamumunuan ni Axel dito sa school namin

AXEL’S POINT OF VIEW   “Amarie, are you awake?” mahina’ng katok ko sa kaniya’ng kwarto.   Nakarinig ako ng mahina’ng kaluskos, ibig sabihin ay gising siya. Pero wala ako’ng nakuhang sagot na ikinabuntong-hininga ko na lamang.   Dismayado ako’ng bumalik sa kitchen tsaka bagsak ang balikat na inilapag ang mga pagkain sa mesa.   “Sir, h-hindi pa ‘rin po ba kumakain si Ma’am Amarie?” malungkot na tanong ni Aling Minda sa akin.   Isang tahimik na pag-iling ang isinukli ko sa matanda. “Let us let her think for now. I have to go, mayroon pa po kasi ako’ng meeting this afternoon. Kapag nagtanong, pakisabi po ay ako na ang bahala’ng sumundo kay Darren,” bilin ko rito.   I was in the hurry while on my way in the office. I have been trying to free my schedule because I want to take care of Amarie. Masyado na ‘rin kasi ako’ng nagiging busy these past few days kaya hindi

BLAZE DAMON CASTRO “Yes, Dad. I'm planning to marry her. Mag p-propose na ako sa kaniya,” ngiti ko’ng sabi kay Dad. Nangunot ang kaniyang too. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” he asked. “Oo naman Dad. You know, when it comes to Amber, I am sure of everything.” “Will you marry me?” My eyes were shining in so much happiness right now. Ito ang pinakahihintay ko’ng araw. It’s her eighteenth birthday. Now that she’s in a legal age, pwede ko na siya’ng pakasalan. Hindi ko maiwasan na maging emotional. This ring was bought year ago. Naaalala ko pa noon, binili ko ito kasama si Mom sa paborito niyang jewelry shop. She was the one who chose this one for me. Palibahasa’y wala ako’ng alam sa taste ng mga babae. Amber is my first girlfriend, and I want her to be the last. “I’m sorry, Blaze. I-It’s a no.” I got too wasted after she rejected my proposal. I was so mad at myself. Blaming myself while questioning reasons. Why? Am I too ordinary? Too cheesy and easy to get? Nasasak