AMARIE'S POINT OF VIEWSa pagbalik ko sa'king ulirat ay tila labis ako'ng nanibago sa aking kalagayan . Nais ko'ng imulat ang aking mga mata subalit tila mayroong pumipigil sa akin na gawin ito. I found it difficult to make a movement or even opening my eyes.Ano'ng nangyayari? Nasaan ako? At bakit hindi ko maigalaw ang katawan ko?Nahugot ko ang aking paghinga nang maalala ang huling memorya na aking natatanaan.S-Si Nico..Bumalik na si Nico, b-bumalik na ang taong pumatay sa kakambal ko.After many months, I wouldn't deny that I fell in love with that cassanova. Knowing that he likes me was so impossible to hear, masyadong malayo ang agwat sa pagitan naming dalawa.He was famous and handsome. Marami ang nag l-link sa kaniya at kay Amber. Samantalang ako, pangit na nga bobo pa.Hindi nagtagal ay sinagot ko na 'rin si Ynigo. Natakot ako,

AMARIE'S POINT OF VIEWUnti-unti ako'ng napaluha nang marating ko ang puntod ni Amber. Bagsak ang balikat ako'ng sumalampak sa damuhan tsaka doon malakas na humagulgol.Malamig ang gabi at walang katao-kato kahit isa sa sementeryo, subalit imbes na matakot ay lalo ako'ng kumalma.Kailangan ko ng katahimikan, kailangan ko'ng mapag-isa para makapag-isip. Naguguluhan na ako at nasasaktan sa mga nangyayari."A-Amber.."Pangalan pa lamang niya ang inuusal ko subalit nagawa nang madurog ng puso ko.Saglit ko'ng itinigil ang pagsinghot subalit 'di makakatakas ang ilang hikbi mula sa aking labi.

AMARIE’S POINT OF VIEW “Surprise!” Nanlaki ang mga mata ni Axel sa gulat nang bigla na amang kami’ng sumulpot ni Darren mula sa kusina. Inilibot nito ang paningin at napanganga sa nakita. “H-Hey, hindi na sana kayo nag-abala pa.” I pouted. “Anak, mukhang ‘di like ni Tatay  Ninong ang surprise natin,” nagtatampo ko’ng sabi kay Darren. “No! No! I like it, I actually love it. But knowin na pinagpaguran niyo ‘to…”  he stoped for a moment, like he doesn’t know what to say next. “Anything for you po Tatay Ninong.” Inilabas ko ang cake ni Axel mula sa kusine tsaka kumanta, ganoon ‘rin ang ginawa ni Darren.  “Make a wish, then blow your candle.” He closed his eyes

AMARIE’S POINT OF VIEW Nakakapagtaka. Ilang linggo na ang nakalilipas. And something strange is bothering me. Really really strange as heck. Pakiramdam ko may tao’ng laging nakatingin sa’kin. Nasa ‘di kalayuan at nagmamasid sa mga galaw ko. Tila ba hindi nito pinalalampas ang bawat sandali at pagkakataon sa aking mga ginagawa. Natatakot ako, kinakabahan. Papaano kung masama’ng tao ‘yun? Nakakakilabot ang mga tingin niya. Nakakailang kasi. Mula sa bahay hanggang sa kahit saan ako pumunta, nararamdaman ko. Sino naman kaya ang tao’ng ‘yon at bakit niya ito ginagawa? Sheez. Bumangon ako kasi ‘di talaga ako makatulog. Mahigit dalawang oras na ata ako’ng nakatitig lamang sa kisame habang nag-iisip. Samantalang wala naman ako’ng nakukuhang sagot. My questions are always left unans

AMARIE’S POIT OF VIEW “You asked for it,” he said coldly. Nang tuluyan na ako’ng makawala ay ginawaran ko ito ng malakas na sampal. “Why can’t you just leave?!” I exclaimed. Namulsa ito tsaka sumandal sa kaniyang Ferrari. “No.” Naikuyom ko ang aking kamao. Hindi ko matanggap. Bakit kailangan na siya pa? Bakit niya ginawa ‘yon? Why does he had to help me all the time? “Bakit mo ba ginagawa sa’kin ‘to? Damon, ako na nga ‘yung lumayo. Katulad ng gusto mo’ng mangyari, nilayuan kita. K-Kaya bakit kailangan na bumalik ka pa?” nanghihina ko’ng tanong. “Because I want you back.” Natigilan ako nang mariig ang kaniyang sinabi. Napabuga ako ng hangin. “U-Umalis ka na.” nakatuala ko&rs