All Chapters of Time Is Changed: Chapter 21 - Chapter 30

KABANATA 20: COME TO THE ROOFMatapos kong libutin ang buong campus ay naisipan ko nang bumalik sa room para magpahinga. Nang makarating ako doon ay kakaunti pa lang ang tao. Mga lalaki halos lahat na panay pindot sa cellphone. Kung hindi ako nagkakamali ay naglalaro sila ng ML. hinayaan ko na lang ang mga ito at dumiresto sa upuan ko. Nagulat ako nang makita ang bag ko sa mesa. Ito ‘yong bag na naiwan ko noon dahil bigla akong tumakas noon. Agad kong dinampot ang bag ko at inilibot ang paningin sa paligid. Sino kaya ang nagtago nito?Lahat ay busy sa ginagawa kaya ibinalik ko muli ang aking paningin sa mesa ng upuan ko. Doon ko lang napansin na may sticky note na nakakapit kung saan ko kinuha nag bag. Inalis ko ang pagkakakapit ng note na iyo at binasa.‘Come to the roof.’ Nang mabasa ko ang nakasulat mabilis kong isinakwit ang aking bag at patakbong pumunta sa rooftop. Hindi ko alam kung aling rooftop ang tinutukoy niya

Kabanata 22He’s my partnerNang makarating sa parking lot ng school ay kapansin-pansin agad ang bulungan ng mga estudyante. Is this déjà vu? Ganito rin kasi ang nangyari noong first time ko sa school ni Miel. ‘Look! Si President!’‘Bakit kaya sabay silang pumasok?’Tipid na nginitian ko lang mga taong iyon bago nagpatuloy sa paglalakad. Tahimik lang naman si Psyleb habang naglalakad. Hindi na rin lang ako umimik pa hanggang sa makarating sa room namin. “Nandito na ako. Salamat sa ride.” Nginitian lang ako nito bago ngumiti nang nakakaloko.“Hindi libre ‘yon ‘no. you should buy me a meal later.” Ani nito. Napailing-iling ako. Sabi ko na ba, e. “Okay. See you, then.” Ngumiti lang ito bago ako tinalikuran. Nagulat ako nang makita ang babaeng nag aya kay Waviel sa tapat ng pinto. Akmang lalampasan koi to nang hawakan nit

KABANATA 24: WHY?Waviel’s POVNang makarating sa kwarto ay agad kong ibinagsak ang aking sarili sa aking kama. Iminulat ko rin agad ng kumatok si Bro sa pinto ng kwarto ko.“Come in.” umayos ako ng upo nang makapasok ito. “May narinig akong boses ng babae kanina. Who’s that? Girlfriend mo?” tanong nito. Umiling ako bilang sagot.“She’s my partner.”Napatango-tango naman ito. “Kung ganoon bakit hindi mo s’ya ihatid pauwi? Malapit na dumilim, oh.” Ani ni kuya na parang kinukonsensya ako. Kinuha ko ang libro ko at naupo sa kama ko. “I know she can handle herself. Get out, I want to read.” Inis na ani ko bago nilingon ito sa kanyang kinakatayuan.“Psh.” Asik nito bago sinarado ang pinto.Nang makalabas ito ay agad kong sinimulan ang pagbabasa. Nasa kalagitnaan na ako ng pagbabasa nang mag pop-up sa utak ko

Twelixs POV Nang matapos ang klase ay naunang lumbas si Waviel. Gusto ko sana itong sundan kaso naalala kong ayaw nitong kausapin ko s’ya kapag nasa school kami. Nirespeto ko na lang ang kagustuhan n’ya at bumalik sa upuan ko para ayusin ang gamit ko. Nasa kalagitnaan ako ng pagpapasok ng mga gamit nang biglang sinipa ng isang kaklase ko ang basurahan kaya napatingin kami doon. Nakayuko ito habang hawak-hawak ang cellphone. What’s wrong with him? Maya-maya lang ay humikbi ito na ikinagulat namin. Napatingin ako sa Id nitong nakalapag sa sahig. Nilimot ko iyon at binasa ang pangalan n’ya. Jonas Villamiel. Nilapag ko sa mesa ng upuan n’ya ang ID n’ya at kinausap ito. “J-Jonas… what’s wrong?” takang tanong ko. Ang ilang lalaki sa classroom ay nilapitan rin si Jonas at tinapik ang balikat. “My girlfriend… S-She broke up with me,” sagot nito na nakapagpatigil sa amin. Hindi ako nakasagot. I don’t know that he had a girlfriend. Kinompronta s’ya ng mga lalaki naming kaklase at ako naman a

“Hindi ko rin alam kung bakit. Basta ang alam ko, hindi ka talaga galing sa ibang bansa kun‘di napunta ka sa taong 2050.”   Alas singko nang matapos kami mag-practice kaya bago siya umuwi ay dinala ko muna siya sa rooftop para makausap. Hindi ako papayag na hindi maging malinaw ang lahat.  Nauna akong umupo sa upuan na naroroon ay ibinaba ang hawak na sa snacks. Sumunod rin naman ito at naupo sa tabi ko.  “Paano mo nakilala si Miel?” panimulang tanong ko. Napailing lang ito.  “Hindi ko alam. Basta ang alam ko lang ay unti-unting lumalabas ang ilang alaala niya. At ang iba ay napanaginipan ko. Akala ko nga nababaliw na ako, e. Haha.” natatawang ani nito. “Ang huling alaala niya na naalala ko ay ‘yong nasa likod ka ng lumang building. No‘ng niyakap ka niya.”  What? Pati &lsq