เวลานี้ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ ฉันเอื้อมมือไปใต้โต๊ะแล้วปัดมือนั่นออกไป แต่เขากลับแสดงท่าทางที่ดูดุดันออกมาพร้อมคว้ามือฉันไว้แน่น ร่างบางดึงมืออย่างไว ทว่าเขากลับฉวยโอกาสในขณะที่ฉันกำลังออกแรงบิดมืออยู่นั้น เลิกชายกระโปรงของฉันขึ้นช้า ๆเพื่อนร่วมชั้นยังคงอยู่รอบตัวฉัน ฉันไม่กล้าทำให้เกิดเรื่องใหญ่ ส่วนคนที่อยู่ใต้โต๊ะ ต่อให้ฉันจะไม่เห็นเขา ก็พอที่จะสามารถเดาได้ว่าเขาเป็นใคร เพราะนอกจากหลิวหลงถิงแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าทำเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะหรอกฉันร้องเพลงไปเรื่อย ๆ และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ พร้อมแอบสบถว่า ทำไมหลิวหลงถิงถึงได้ไร้ยางอายขนาดนี้? เขาเปลี่ยนร่างเป็นงูและกัดฉันจนทำนองเสียงร้องเริ่มสั่นคลอนจนร้องผิดคีย์ ฉันเอื้อมมือไปผลักหัวหลิวหลงถิงหลบที่อยู่ตรงขา แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ยิ่งฉันหลบจากเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเลื้อยเข้าไปพันแน่นขึ้นเท่านั้น และเขายังทำให้มันแย่เข้าไปอีก ตอนฉันร้องเพลงสูง ฉันตื่นเต้นมากจนแทบจะล้มลงไปเลย เสียงหวานครางอื้ออึง ฉันกลัวว่าหากเขาดูดกัดแรงกว่านี้ ฉันคงแย่แน่ ๆ มือเรียวรีบวางไมโครโฟนและบอกหวังเสวียนให้เล่นเพลงต้นฉบั

“คุณกำลังเรียกฉันอยู่เหรอ?” ฉันถามไก่ตัวนั้นที่อยู่บนพื้นอย่างสงสัย“นอกจากข้าแล้วมีใครอีกล่ะ? เจ้าเป็นร่างทรง แต่กลับดูตระกูลเทพไม่ออกด้วยซ้ำ แล้วเจ้ามีคุณสมบัติอะไรถึงจะเป็นร่างทรงของข้าได้?”แต่เมื่อมองไปยังไก่ที่ดูท่าทางแปลก ๆ บนพื้น ฉันไม่สามารถเชื่อมโยงมันกับเทพเจ้าระดับสูงเข้าด้วยกันได้เลยจริง ๆ เซียนระดับสูงควรจะเป็นเทพที่น่าเกรงขามเที่ยงตรงไม่ใช่เหรอ จะมาเป็นไก่ที่ตกกระกำลำบากอยู่ตรงหน้าฉันได้อย่างไรกัน?แต่ว่าหลิวหลงถิงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ฉัน ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ฉันก็ยังต้องให้เคารพนับถือ ดังนั้นฉันจึงอุ้มไก่ตัวนั้นขึ้นมาจากพื้น พลันเอ่ย “ถึงแม้ฉันจะเป็นร่างทรง แค่ฉันก็ไม่ค่อยมีทักษะอะไร ก็แค่มีคนจัดแจงให้ฉันมาที่นี่เพื่อรับเทพสวรรค์องค์หนึ่ง ฉันขออนุญาตถามหน่อยนะคะว่า คุณเป็นเทพระดับสูงที่ฉันตามหาใช่ไหม?”ไก่ตัวนั้นได้ยินฉันพูดก็มามองฉัน แล้วหันหน้ากลับไปอย่างเย่อหยิ่ง พลางกระโดดขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ที่ฉันกำลังนั่งอยู่ และพยักหน้าลงหนึ่งที "ใช่ ข้าเป็นเทพเจ้าที่เจ้ากำลังตามหาจริง ๆ ผลพวงจากไม่กี่ชาติที่ผ่านมา ทำให้พวกเรามีชะตากรรมร่วมกันในชาตินี้ ข้าจะต้องลงมาบำเพ็ญเพียรในโ

ฉันนึกถึงข้อความที่เหยาน่าส่งมาให้เมื่อคืนนี้ เธอบอกว่าพวกเขาเสียชีวิตกันหมดตามที่ฉันต้องการแล้วฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าเพื่อน ๆ ผู้ชายร่วมชั้นจะต้องมาเสียชีวิต และในวันนั้นหลิวหลงถิงก็ยังช่วยพวกเขาอยู่เลย และฉันกำลังสงสัยว่าการตายของชายสี่ห้าคนนั้นต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันเกิดของหวังเสวียนแน่ ๆ หากว่ากันตามจริง คนที่รอดชีวิตมาได้ในตอนนี้ นอกจากหลิวหลงถิงแล้ว ก็มีเหยาน่า!　　หลิวหลงถิงหายไปตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันเองก็ไม่มีวิธีติดต่อเขา ตอนนี้คนเดียวที่ฉันจะไปหาได้ก็คงเป็นเหยาน่ายังมีเวลาอีกสองนาทีก่อนเริ่มเรียน ฉันรีบวิ่งเข้าไปที่ในห้องเรียนอย่างรวดเร็ว เฟิ้งฉีเทียนกำลังกินซาลาเปาอยู่ข้างหลังฉัน พลางเอ่ยว่าอย่าวิ่งเร็วขนานนั้น เขากำลังถือน้ำเต้าหูอยู่ และนั่นทำให้เขาไล่ตามฉันไม่ทัน อีกฝ่ายจึงหยุดไล่เสียเลย แล้วบอกว่าหากเขาทานแล้ว เขาจะมาหาฉันเองเมื่อฉันไปถึงประตูห้องเรียน มีคนในชั้นเรียนไม่มากนัก อาจเป็นเพราะมีเพื่อนในชั้นเรียนหลายคนเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ทุกคนล้วนแต่ดูตื่นตระหนก แต่ในไม่กี่คนที่อยู่ในห้องตอนนี้ ก็มีเหยาน่านั่งอยู่ในนั้นด้วยเหยาน่านั่งตรงที่นั่งประจำของฉ

“นายกำลังแก้แค้นหล่อนใช่มั้ย?” ฉันถามหลิวหลงถิง　　“ไม่ใช่ ฉันแค่กำลังลงโทษหล่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง และตอนนี้ฉันก็กำลังลงโทษเธออยู่ต่อไปห้ามสงสัยในตัวฉันอีกแล้วนะเข้าใจไหม” หลิวหลงถิงที่กำลังพูดอยู่นั้น เอียงหน้ามองมาที่ฉันด้วยหน้าตาที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ฉันก็มองไปที่เขาอยู่สักพัก แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเขากำลังหมายถึงอะไร แต่ด้วยเวลาผ่านไปนาน ฉันก็เริ่มเข้าใจว่าการลงโทษที่เขาพูดถึงคืออะไรเมื่อถึงเวลานอน ฉันกังวลอยู่ตลอดว่าท้ายที่สุดแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเหยาน่ากันแน่ แชทห้องเรียนมีแต่คำนินทาเกี่ยวกับเธอ ด่าเธอว่าเป็นโสเภณีหรือไม่ก็ทำให้มหาวิทยาลัยของเราเสื่อมเสียชื่อเสียง ฉันส่งข้อความไปหาเธอ แต่เธอไม่ตอบกลับมา ฉันอยากไปหาเหยาน่า แต่ว่าหลิวหลงถิงนอนอยู่ข้าง ๆ ฉัน เขาเข้านอนไปพร้อมกับฉันด้วย มือหนาโอบรอบเอวของฉันไว้แน่นจนขยับไม่ได้เลยฉันนอนไม่หลับทั้งคืน เมื่อหลิวหลงถิงตื่นขึ้นในตอนเช้า ฉันตื่นนอนขึ้นมาพร้อมกับเขาด้วย ร่างบางอาบน้ำอย่างลวก ๆ หน้าก็ไม่แต่ง และบอกเขาว่าฉันไปเรียนแล้วนะฉันไปมหาวิทยาลัยเช้ามาก แต่หลิวหลงถิงก็ไม่ได้ห้ามอะไรฉัน เขาควักเงินให้ฉันยี่สิบหยวนและบอกให้

การเลือกเทพเจ้านี้ก็ถือได้ว่าพิธีโดดเด่นพิธีหนึ่งของภาคตะวันออกเฉียงเหนือเรา พวกศิลปะการแสดงละครเวทีเรื่องสั้น เพลงระบำสลับการการเต้นสร่างเหล่านั้นมีต้นกำเนิดจากที่นี่ทั้งหมด และก็ต้องมีคนสองคนที่แต่งตัวเป็นเทพเจ้า ร้องเพลงไปและเต้นไปด้วยอยู่บนพื้น ทั้งหมดวิวัฒนาการมาจากวัฒนธรรมในอดีตของนักเวทย์มนตร์ในลิทธิเชมัน เป็นพิธีที่ใช้ในการอธิษฐานขอพรหรือจัดการกับวิญญาณชั่วร้าย ไม่แน่ว่าแม่หมออิงจะเผชิญกับอะไรบางสิ่งที่ยากจะรับมืออยู่เหรอ? แม้ว่าฉันจะไม่รู้วิธีการเลือกมหาเทพของร่างทรง แต่วันรุ่งขึ้นฉันก็ตามหลิวหลงถิงและเฟิ้งฉีเทียนไปที่บ้านของแม่หมออิงด้วยอาจจะเป็นเพราะเรื่องในวันนี้ค่อนข้างสำคัญมาก นอกจากแม่หมออิงที่กำลังเป็นแม่ครัวทำอาหารอยู่ที่บ้านคนเดียว ก็ไม่มีลูกศิษย์ลูกหาเลยสักคน มองเผิน ๆ ก็ดูเงียบเหงา เมื่อหมออิงเห็นพวกเรามาแล้ว จึงรีบออกมาให้การต้อนรับขับสู้เชิญพวกเราที่หน้าประตู เธอบอกให้เข้าไปนั่งในบ้าน และไม่รีรอให้ฉันแนะนำเฟิ้งฉีเทียนมาด้วยทันที เธอรีบคุกเข่าลงและโค้งคำนับเฟิ้งฉีเทียน พลางบอกเขาว่าการเดินทางขึ้นรถลงเรือคงจะทำให้เขาลำบาก!เทพสวรรค์นี่ก็สมกับเป็นเทพสวรรค์จริง ๆ